Het is nog niet zover maar binnenkort hebben we natuurlijk weer een prachtige witte wereld, dat hoort zo in december. Net als een huis vol lichtjes. De kerstboom in de kamer heb ik jaren geleden al afgeschaft, maar ritsen met lampjes hang ik wel overal en dan moet het natuurlijk van dat heerlijke vriesweer zijn met een wit laagje overal en een snorrende kachel.....
Nog een paar maanden en dan zit het erop voor mij, niet meer solliciteren en geen uitkering meer. Ik dacht er deze week ineens aan dat ik mijn vakantie nog op moet nemen van afgelopen jaar, dat betekent voor mij alleen maar een maand niet te hoeven solliciteren en meestal neem ik die ook aan het eind van het jaar op, handig omdat je dan je werkbriefje vroeger in moet sturen en van te voren aan moet geven wat er aan de hand kan zijn, vakantie is dan het makkelijkst. Juni 2007 is het allemaal afgelopen gelukkig. Dat betekent wel minder inkomen en voor een half jaar zal dat ook wel even moeilijk zijn, maar gelukkig hebben we vroeger een goeie pensioenverzekering afgesloten. Dat heeft een hoop geld gekost, maar dan heb je ook wat zullen we maar denken en tegen die tijd zullen we het ook hopelijk nog beleven. Mijn CV, niet indrukwekkend, maar ik heb het er best druk mee gehad, vooral de laatste paar jaar naar Krimpen en Rotterdam vielen me zwaar. Jammer dat Bezooijen failliet ging en wij zodoende op straat kwamen te staan. Joop vond daarna nog ander werk maar dat heeft wegens zijn CVA's niet lang mogen duren, hij was daar nog maar een paar maanden in dienst toen het gebeurde en we hebben nooit een bloemetje of maar enig teken van medeleven gehad. Natuurlijk is het niet leuk als je pas een dure kracht aangenomen hebt en die valt dan uit, maar Joop was het ook liever niet overkomen. Schofterig is nog te zacht uitgedrukt. Ze hebben hem netjes al die tijd uitbetaald, dat moest wel natuurlijk en nu zit hij in de WAO. Het kan soms raar lopen in een mensenleven. Toevallig kwam ik gisteren nog een oude buurman tegen bij het schoonmaken van een lapje grond hier in het dorp, hij woonde naast ons samen met zijn moeder in plan West in Zierikzee, we waren de eerste bewoners, hij was nog druk met zijn studie aan de universiteit. Studie afgemaakt en nooit aan de bak gekomen heeft hij jaren bij het Asielzoekerscentrum in Burgh Haamstede gewerkt, dat is opgeheven en nu werkt hij als afgestudeerde bij de Zuidhoek. Hij zag er goed uit, beter dan vroeger en zo te zien had hij het goed naar zijn zin, maar toch zag ik iets van schaamte, dit was niet wat hij voor ogen had, vroeger....
Vanmorgen heb ik mijn verzameling "kleine flesjes" weer eens afgestoft. Ze staan altijd bovenop het "drankkastje", maar nu kon ik ze mooi eens op de foto zetten. Ik koop er al jaren niet meer, af en toe komt er nog eens eentje bij, maar het moeten er ook weer niet teveel worden natuurlijk. Allemaal met schroefdopjes en misschien niet eens meer lekker, maar het staat altijd wel leuk zo bovenop de kast. Ik noem het altijd mijn noodrantsoen, want je weet natuurlijk maar nooit wanneer de nood nog eens aan de man komt.
Wat was het weer heerlijk vandaag. Ik heb in mijn trui gewandeld, de dekbedhoes is lekker door de wind gedroogd en ik ben net terug van een verjaardagswijntje bij Elly, ze wordt vandaag 61.
Toen de kinderen nog klein waren kreeg ik het eens van mijn moeder. Het staat gewoon tussen de andere boeken op de boekenplanken en als ik zoals vanavond niet weet wat ik weer eens bij elkaar zal liegen doe ik een rondje door het huis of ik nog iets leuks zie. Over Henriette Blaauw is niet veel te vinden, ze maakte ooit een prentenboek over Eddy en Freddy vond ik hier (ergens halverwege de pagina). In het boekje staat verder dat het geïllustreerd is door Frans van Noorden, maar de reden dat ik het nooit leuk vond het voor te lezen was omdat er geen plaatjes in staan, hier zal dus de kaft wel bedoeld worden. Er staat nergens een jaartal in, dus ik heb geen idee hoe oud het is, al denk ik dat het al van mijn moeder geweest is toen zij klein was.
INHOUD.
Sneeuwwitje
De gelaarsde Kat
Ezelsvel
Asschepoetster....
Uitgegeven door de bekende Gebr.Kluitman uit Alkmaar.
Het valt van ellende bijna uit elkaar, de blaadjes zijn gerafeld, maar toch is dit boekje mij heel dierbaar.
,,Spiegeltje, spiegeltje aan den wand,
Wie is de mooiste in 't heele land?"
,,Sneeuwwitje sluimert, o, zoo zacht,
De dwergjes houden trouw de wacht,
Zij is, geloof me nu maar vrij,
Veel schooner, koningin, dan gij!"
De blaren hebben venijnige stekels wat niet altijd even prettig is als je in de tuin bezig bent, maar verder vind ik ze het hele jaar door mooi, de Mahonia. Ze staan volop in bloei nu en omdat het vandaag heerlijk zacht was vlogen ook de bijen af en aan (het wordt steeds gekker).
Verder komt er niet veel uit mijn handen, de rugpijn is naar mijn (rechter)heup gezakt en opstaan van mijn stoel en op dreef komen is geen kattepis, ik voel me soms net een oud wijf.
Ik heb ook foto albums waar niets op staat en waarvan ik dus ook niet weet wat erin zit. Af en toe, zoals vanavond, blader ik dan eens even, want ik wist dat ze er moesten zijn, jeugdfoto's van Simba, et voila! Ook kwam ik nog een oude van mij met Samson tegen, de reu die we naar het asiel hebben gebracht, heel triest, maar achteraf de beste oplossing. Kerst 2000 was het en heel toevallig heb ik vanavond dezelfde broek aan, het ziet er niet uit en hij is een stuk dunner dan toen en met heel veel slijtplekjes, maar hij zit nog steeds even lekker. Ik hoop dat Samson, die na een paar dagen al een nieuw baasje had, ook nog steeds zo lekker in zijn vel zit als toen... het was een schat van een beest, niet te vertrouwen met bezoek en zeker niet met de kleinkinderen...
Ik dacht morgen pas, maar toen ik net nog eens even op de kalender keek bleek dat het eergisteren al was, dat maakt niet uit want op die dag heb ik ook een filmpje gemaakt. Het is ook allemaal niet belangrijk, veel belangrijker is dat we samen nog veel wandelingen kunnen maken en zoals het er nu uitziet gaat dat nog wel een tijjdje lukken. Wel heb ik vanmiddag een wrat, die ze al een hele tijd heeft afgebonden, hij schuurt steeds open en dan is het een vies gezicht. Ik hoop dat ik het strak genoeg heb gedaan en dat hij er over een week of wat vanzelf afvalt. We hebben een flinke tippel gedaan vanmiddag. Cor is vandaag ook jarig en omdat ik dat niet ongemerkt voorbij wilde laten gaan had ik een flesje wijn voor hem gekocht, dat heb ik bij hem gebracht. Hij was jammer genoeg niet thuis, dus ik heb het bij de deur gezet. Simba was daar nog nooit geweest, maar ze stond te "kwispelen" voor de deur...
Vreselijk vind ik die poppetjes, die zogenaamd leuk naar binnen staan te gluren. Maar deze twee zijn anders, die gaan qua kleding met de seizoenen mee, 's zomers een korte broek en 's winters en dikke trui met das, als heel het land in oranjestemming is hebben ze ook een oranje pakje aan en nu zijn ze Sint en Piet, die mensen doen er tenminste iets mee, niet dat ik ze dan ineens leuk vind, maar wel leuker dan al die andere waar niets mee gebeurt. Eens in de gaten houden of het ook binnenkort kerstmannen zijn.
Ontelbare keren heb ik dit stukje strand al op de foto gezet, het is iedere keer weer anders en vaak door de luchten er boven heel mooi. Vanmiddag was er door de stevige wind stuifzand en zodoende maar weer wat foto's gemaakt. Ik heb weer een rondje Watergat gedaan, heel de week weet ik al niet te zitten of te liggen, mijn rug is niet in orde en lopen is het enige dat me goed bevalt. Of het nu van het dansen van zondagavond komt, of van het blaren harken (dat heb ik zondag ook nog even heel fanatiek gedaan), geen idee, maar lekker is anders en lopen is goed zei de dokter een tijdje geleden toen ik ook rugklachten had, het is een natuurlijke massage van de rugspieren. Ach ja, het zal wel weer een keertje overgaan, maar eigenlijk kan ik er niet goed tegen als ik iets heb. Vreselijk lijkt het me dan ook als je altijd klachten hebt, zoals zoveel mensen die iedere dag geconfronteerd worden met ziekte of andere lichamelijke ongemakken, dan ben ik toch maar een gelukkig mens, met af en toe een beetje zere 'rik'.
Zo zag het er hier uit vanmorgen, akelig kaal. Andere keren zat er altijd een stuk of vijf man op een rijtje, nu zat alleen Gerard er en nog een man bij de stemcomputer..... ja, een computer..... ik dacht weer vrolijk te gaan kleuren, maar nee hoor, overal wordt hij de deur gewezen, maar hier stemden we voor het eerst digitaal. Ik heb Groen gestemd, want ondanks zijn rooie bloesje kon Gerard me niet meer overhalen een andere kleur te kiezen. (Wie die andere meneer is weet ik niet, die was er tegelijk met mij)
En nu maar wachten op de uitslagen!
Vanavond kwamen 'de Goudoevertjes' even gedag zeggen, ze vertrekken binnenkort naar Langkawi om daar hun dochter te bezoeken. Even sfeer proeven en kijken hoe ze daar sinds kort woont, ze wil er zich vestigen en is druk doende met het opstarten van een reisbureau in samenwerking met iemand van het eiland. Een beetje extra aandacht kan dus geen kwaad. Natuurlijk wensen wij haar veel succes daar en een paar fijne weken samen met haar ouders.
Ik kan toch merken dat ik geen twintig meer ben, want een beetje geradbraakt was ik wel vanmorgen, maar dat is in de loop van de dag weer aardig bijgetrokken. Het feestje was vanwege de laatste avond geopend voor de verbouwing, de komende vier weken zijn ze gesloten. Gelukkig hoefde ik niets te ondernemen vandaag, dus ik heb heel de dag maar een beetje achter de pc gehangen en veel spelletjes gedaan. Joop is naar Amsterdam, een neefje helpen met zijn radiatoren, het is nu geen weer meer om zonder verwarming te zitten, het was zelfs geen wandelweer, dat vonden Simba en ik tenminste. Niets interessants te melden dus, morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen en hopelijk iets fitter.
't Was erg gezellig vanavond.
Live muziek en we hebben volop gehost, pffff............. ik zit nog uit te blazen, typen valt me ook al zwaar. Dus ik brei er maar een eind aan. De foto's staan hier. Morgen uitslapen
Eindelijk is het zover, Sinterklaas is vanmiddag gearriveerd in Middelburg. En omdat dat natuurlijk vlak in de buurt is, waren de Pieten al vrij snel hier. Gelukkig maar want morgen komen de kinderen een dagje, dus dan kan ik ze alvast verrassen. Het feest zelf duurt natuurlijk nog een tijdje maar een beetje verspreiden kan geen kwaad. Voor mij hadden ze er een flesje Beaujolais Primeur bijgedaan, Sinterklaas kent zijn pappenheimers.
Update:
Ze komen niet. Cor ligt ziek op bed. Wat ben ik blij dat ik nog niet alvast een familiepan soep en een kilo draadjesvlees gemaakt heb, zoals ik eerst van plan was. Ik had nu spaghetti in gedachten een stuk sneller klaar en mochten ze onverhoopt dan toch nog zin in spare ribs krijgen, zat ik tenminste niet met al dat eten. (ik ken ook mijn pappenheimers zo langzamerhand, ook al ben ik Sinterklaas niet) Maar ja, een supergrote zak pepernootjes, de enige echte peperbollen, gevuld speculaas..... natuurlijk kan je het allemaal bewaren, maar zo werkt dat bij ons jammer genoeg niet
Beterschap Cor
Miriam vroeg vanmiddag of ik een paar foto's voor haar kleiner wilde maken en toen ik ze zag vond ik ze zo leuk dat ik er maar een verhaaltje bij doe en hier ook neerzet. Mark heeft afgelopen weekend op de Bigtwin Bikeshow in Rosmalen gestaan, met zijn zelfgebouwde Ironhead Sportster. Het motorblok is van 1968, het geboortejaar van Miriam, hij is ook voor haar, maar ze heeft al een Harley, ook een Sportster, waar ze erg blij mee is. Het frame heeft hij zelf gelast en verdere onderdelen in de afgelopen jaren verzameld. Mark heeft veel geduld en is een uitstekend vakman, wat zijn ogen zien maken zijn handen. De motor van de foto is eventueel te koop, voor informatie kan je hier terecht.
De bus mocht wel door vanmiddag, maar ik moest om rijden toen ik naar Zierikzee ging om wat boodschappen te doen en een wok te halen bij Xenos. Ze hadden er wel te staan, met twee handvaten en een anti aanbaklaag, maar niet deze en daar heb ik nu even mijn zin op gezet. Jammer hoor, nu moet ik weer speciaal naar Goes en daar had ik vanmiddag geen zin in. Automatisch reed ik dezelfde weg terug als anders en zodoende kwam ik in Brijdorpe weer voor een afgesloten weg te staan (hoezo blont). Afgeslagen richting den Osse en omdat de auto van Peter (de c@r@v@nm@n) bij zijn "nieuwe" onderkomen stond daar maar eens even gekeken. Ik werd ook voorgesteld aan Bob , een stoere kater die hij uit het asiel heeft gehaald. Die gaat daar vast een lekker leventje leiden. Al met al viel het dus wel mee met die hindernissen.
Er zijn honden die doen het het hele jaar door, Simba gelukkig niet, maar als het zover is, is het ook raak. Zoals ook nu weer. Ik borstel iedere dag, maar dat helpt maar weinig, waar ze staat ligt haar en op onze lichte tegels zie je die dan ook duidelijk liggen, dat is dan wel weer handig bij het stofzuigen wat ik dus ook dagelijks doe. Het hele huis, want ze loopt natuurlijk overal net als altijd. Gelukkig is ze ook af en toe nog steeds druk met haar bot en dat gebeurt buiten, meestal na het wandelen. Als dat allemaal achter de rug is en ze gegeten heeft is ze moe en gaat lekker liggen snurken. Het duurt een paar weken maar dan heb je ook weer een lekkere warme winterjas, tot het weer tijd wordt voor iets dunners....
Ik heb hem een paar maanden geleden gekocht, de gietijzeren wok van AH. Loeizwaar, maar ik zag dat niet als een probleem, je gaat tenslotte niet met je pan aan de wandel als je aan het koken bent, ik vond hem vooral mooi. Maar nu na een paar maanden vind ik dat zware toch wel erg onhandig, even afspoelen onder de kraan, afdrogen, wegzetten, ik kom daarbij dan eigenlijk steeds een hand tekort. Verder brandt hij ondanks de anti aanbaklaag aan. Hij valt dus behoorlijk tegen en omdat ik er toch wel een paar keer in de week gebruik van maak ben ik niet van plan me nog langer te ergeren. Waar wokken jullie in?
Vanaf het viaduct zien wij de autoweg die recht
maar als je je wat bukt in flauwe bochten
door de avond gaat. Wind waait soms flarden licht
tussen de wolken door. Regen in ons gezicht.
Om wat toeristen komen doen wanneer dit eiland
zon belooft staan folders vol. Geen zee te hoog
die hen niet boeit al groeien dorpen dicht met
uitzichtloze huizen die niemand heeft bedoeld.
In lange rijen schuiven auto's aan, parel-
snoer van lampen, lijnen trekkend langs
de autobaan. Als een volleerde jager leg
je aan en schiet het wild dat ongemerkt
illusies doodt in ons bestaan: schoonheid ervaren
als een straf. We gaan naar huis, drukken de foto's af.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande"
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam - 1986
Met dank aan Marlies die me dit gedicht toestuurde.
Ik had voor een foto vanaf het viaduct kunnen kiezen , een prachtig vergezicht of een mooie strandfoto, ik heb er zoveel dat de keuze moeilijk was, maar eigenlijk toch ook weer niet. Na de ramp kwam de ontsluiting van ons eiland met alle gevolgen van dien, vandaar een caisson bij Serooskerke.
Vanaf maandag 20 november zullen wij enige tijd onze deuren sluiten. Onze keuken wordt verplaatst en bij het tapperij-gedeelte zullen ook wat veranderingen komen. Vrijdag 22 december zullen wij weer geopend zijn.
Het was een kort dagje vandaag. Ik ging laat naar bed, Joop moest taxi rijden en ik bleef zodoende ook maar wat later hangen, wachtend op de 100.000ste die maar niet wilde komen. Vanmiddag nog wel een rondje gewandeld en vanavond lekker samen even uit eten geweest bij Salud. We hadden een pizza in gedachten, maar de pizzeria was gesloten. Zoals hierboven al aangekondigd staat gaat Salud binnenkort verbouwen, de winterse werkzaamheden voor de kroegen staan weer voor de deur.
Ina is de hele dag niet te bereiken, maar we hebben natuurlijk wel even op haar geproost vanavond
Vandaag is mijn schoonzus jarig en omdat we samen nogal wat herinneringen hebben aan dit nummer, toch nog maar een keertje You Tube erbij gehaald. Vele keren zijn we op dit nummer uit ons dak gegaan, zelfs die keer toen we eigenlijk stil moesten zijn omdat de rest sliep. We hebben samen de koptelefoon gedeeld, wat eigenlijk niet nodig was, want als hij bij de ander opstond hoorde je toch de muziek nog wel en wij zongen "fluisterend" mee.
Fijne dag lieve Ina!!! (52 alweer en nog geen rimpel!)
20 december 2002 begon hij ongeveer te tellen en een groot aantal klikken zijn ook van mezelf natuurlijk, maar toch.... wel een mijlpaal h�, 100.000 bezoekers!
Wie zou het zijn?
Update 2.11u:
Wat een toestand h�. Zit ik hier midden in de nacht te wachten op al die mensen die komen kijken of de 100.000ste er al is... niks van dat alles. Nog geen borrel gehad, want ik dacht: "zometeen moet ik aan de champagne". Het zal dus mogenochtend zijn, zo rond de middag. Champagne staat koud, dat begrijpt u natuurlijk.
Update 2:
nr.100.000 is bekend! (Of toch eigenlijk niet)
Een googelaar die zocht op de woorden: Search Words: winkelcentrum luik route
Jammer dat het geen bekende was, maar ja, je kunt niet alles hebben natuurlijk.
Mijn logje van gisteren was op het laatst een beetje mysterieus en daar wil ik eigenlijk best wat bij uitleggen. Het betreft dus onze gescheiden vriend (link ff weggehaald werkt niet), die nog wat (kachel)hout kwam halen, zijn deel, dus niks mis mee, hij had het verkocht blijkbaar. Omdat de situatie toch al wat moeilijk was liep ik erheen eergisteren, Joop was er al, even een praatje maken en ik nodigde hem uit om wat te drinken, dat hebben we gedaan nadat hij klaar was, gezellig even bijgepraat, maar toch een beetje stroef, ongemakkelijk, er was ook nogal wat gebeurd de laatste tijd natuurlijk, maar de wil was er, van beide kanten dat merkte ik wel. Gisteren kwam Cor weer en Joop ging naar hem toe om te vragen hoeveel hij nog kwam halen eigenlijk, want dat wist hij niet, ze hadden daar nog nooit over gepraat. De helft, maar de ene helft is de andere niet natuurlijk, er was nogal eens wat weggehaald, dus de verhoudingen waren een beetje zoek. Cor heeft hokken bij ons gebouwd, handig hoor, maar vooral in het begin voor zijn eigen gemak om dingen op te slaan, niks mis mee. Later kwam daar het houtgebeuren bij, nog meer hokken. Ze hebben wat afgeklust samen, vooral houtsjouwen, ook niks mis mee, ze waren zoet en van de straat. Ze hebben zelfs nog op een zondagochtend een tegel vloertje in de garage gelegd afgelopen winter. En wat nu zo frappant is, dat krijg je allemaal te horen dan...... terwijl het eigenlijk alleen maar over kachelhout gaat. Ik ga niet meer naar Elly, omdat ik afstand neem van het hele gebeuren, ze komen veel bij elkaar en eigenlijk wil ik me er niet (meer) mee bemoeien, want als je bij de één komt word je weer geconfronteerd met de verhalen over de ander en omgekeerd. Ik heb juist gisteren toen Cor bij ons was vermeden over Elly te praten, terwijl hij er zelf wel steeds over begon. Het komt erop neer dat Cor 'een beetje nukkig' wegging gisteren, verbitterd is misschien een beter woord. Ik denk dat het niet meer goed komt tussen ons, ook al zou ik dat dan misschien nog wel willen, ik moet het ook niet krampachtig proberen in stand te houden, wat geweest is is geweest, het was leuk en vooral gezellig. We hebben een fijne tijd gehad samen en groeien nu uit elkaar door de scheiding en alles wat dat met zich meebrengt. Ik heb botweg aan hem gevraagd of hij er spijt van had. Zijn antwoord was "Nee, want het was een weloverwogen beslissing". (?)
Ze krijgt ze niet zo vaak, het was dan ook denk ik al een jaar geleden, maar vandaag heb ik getrakteerd en ze was er reuze blij mee. Botten en varkensoren eet je in het gras, een kauwstokje na het eten voor de kachel en een koekje na het wandelen buiten op de stoep. Ik dacht er weer aan bij het zien van deze foto, Koen had twee van zulke botten als armen en een gaatje bij zijn buik voor zijn hand, de rest van de Surff Inn Halloween foto's staan hier.
Joop "prikt" altijd zichzelf om zijn bloed te controleren i.v.m. de bloedverdunners, hij heeft dan meestal moeite een druppel tevoorschijn te toveren, gisteren spoot het er echter uit. Vanmmiddag maar eens even bij de huisarts geweest en zijn bloeddruk is te hoog, komende weken nog een paar keer terug om opnieuw te controleren. Voorlopig de zoutpot maar een beetje laten staan waar hij staat. Zou het nut hebben zelf zo'n ding aan te schaffen, of zijn die niet betrouwbaar?
Eindelijk weer eens een rondje Watergat gedaan. De meeste toeristen zijn vertrokken, dus dan is het weer heerlijk wandelen daar. Toen ik net onderweg was haalde ik een oudere vrouw in ze liep een beetje mank, "Jie kan temissen nog goed uut de voeten", zei ze. Ik iep een stukje met haar op en ze vertelde dat ze ischias had en ze droeg al een corset vanwege andere klachten. "Aje nie mi loape kan is 't er niks mi ân, ik bin noe eenentachtig, mâ ik oope dattut nog een bitje betert", ze keek er een beetje angstig bij. Als ze gezegd had dat ze zeventig was had ik het ook nog geloofd en dat zei ik dus ook: "Jah ik weetut, ma de jearen hea taale é...". We namen afscheid en gingen ieder onze eigen weg. Eenentachtig! Dan heb ik nog ruim twintig jaar voor de boeg, en dat kan natuurlijk makkelijk bij de gezonde leefwijze die ik erop na hou We zullen het maar rustig afwachten. Vandaag was het heerlijk in ieder geval, alle ramen gelapt en op aandringen van de c@r@v@nm@n, die schilder is, eindelijk eens alle overbodige verf van de ramen gehaald, er zat nogal eens een veeg zo hier en daar, geen gezicht natuurlijk, maar ik zag het al niet eens meer.
Verder is het altijd fijn als de dingen van te voren in overleg gaan. Wat voor de één vanzelfsprekend is hoeft dat voor de ander niet te zijn. En behaalde resutaten uit het verleden, bieden echt geen garantie voor de toekomst! Ik ben alweer teleurgesteld. Van één ding ben ik echter wel overtuigd, het ligt niet aan mij.
Bepaalde figuren vielen onder de titel "typetjes". Daar was "Janna-zonder-lenden" een best mens, maar een lastig portret. Ze flaneerde door de dorpen met "het jasje van Boschloo" (Boschloo was een van Ate's voorgangers, van wie Janna een oud colbertjasje had losgepeuterd). Ze kwam nog wel eens aan de pastorie, was ook lid van de H.V.G. Contact" en kon sommige mensen het leven behoorlijk zuur maken. Ze woonde in een piepklein huisje samen met haar man Kees v.d. Panne, de koeiÂenwachter, een doodgoeie vent die "er bij in" was.
Dit stukje tekst kwam ik gisteren tegen. Op een zoektocht vond ik een verhaal van een domineesvrouw over haar leven in Elkerzee, vanaf ongeveer 1951 tot 1956. Ik heb het helemaal zitten lezen en voor mensen uit de omgeving is het ook een leuk geschreven verhaal met veel bekende namen.
En daar kwam dus ook 'Janna zonder lenden' in voor, mijn schoonmoeder moest er zelf altijd nogal om lachen als ze het erover had, het was haar bijnaam vroeger. De Janna uit het verhaal is dus duidelijk een andere 'Janna zonder lenden', Janna's hadden zeker geen lenden in die tijd....
Op de foto mijn schoonmoeder Janna Kloet (10-2-1918 18-1-1993), op de grote foto samen met mijn schoonvader Wim Kristelijn (15-3-1918 18-6-1979) genomen op onze trouwdag. Ik heb eigenlijk niet veel foto's van mijn schoonouders, maar ik vond dit wel een leuke gelegenheid ook daar eens een foto van te plaatsen.
Het enige wat er nog aan herinnert zijn de borden aan de palen en die staan dan ook aan de Kloosterweg.
Achter de plek waar vroeger het Klooster stond is het park Zeeland Village" aangelegd, heel lelijk en volop "witte schimmel", ofwel horizonvervuiling. Eigenlijk had er vanaf het begin een mooie groene beplanting rond gemoeten. Nu wordt er gewerkt aan het "Kreekplan". Maar dat kan allemaal niet zomaar natuurlijk, want stel je voor dat er nog een paar leuke botjes, bordjes of kopjes in de grond zitten.......
Een paar weken geleden zag ik ze pas voor het eerst, al die gaten in het dammetje op de grote parkeerplaats bij Paviljoen de Wijde Wereld. Zo groot dat Simba er best in kon, dat probeerde ze dus ook, ik heb haar maar gauw terug geroepen. Het zullen wel vossen zijn, denk ik, best veel zo te zien.
Beetje hangdag vandaag, het is er ook weer voor, somber en koud. Veel spelletjes dus
De terugreis van het Halloween feest is voor deze heks slecht afgelopen. Hopelijk vergaat het Silvia en haar vriendin wat beter als ze vannacht terugkomen van de jaarlijkse Halloween party in de Surf Inn. Klik op de foto om te zien wat Simba ervan vond, ze vertrouwde het voor geen meter en probeerde haar al blaffend weg te jagen. Het gebeurt natuurlijk niet iedere dag dat er een heks in de bomen hangt.
Update:
De dames hadden er zin in hoor. Ik heb ze even weggebracht en ook nog een wijntje gedronken daar. Kom ik na een uurtje thuis zit Joop startklaar om de deur uit te gaan. "Nou, dan ga ik ook nog maar even naar de kroeg". Daar had ik toen toevallig helemaal geen zin meer in. Ik had foto's gemaakt en wilde die even bekijken en misschien nog wel eentje plaatsen, wat dus bij deze gebeurd is. Ik kwam daar alleen niet zo snel aan toe, omdat mijn schoonzoon aan de andere kant van het land alleen thuis zat en wel even zin had in een babbel met zijn schoonmoeder. Wat een rare wereld is het toch.
Het heeft behoorlijk geplensd vandaag, maar tussen de buien door was het heerlijk in de zon en ondanks de dreigende buien heb ik het helemaal droog gehouden. Het kacheltje en de tuintafel heb ik weer ingepakt , zodat in ieder geval de kachel hopelijk niet stuk vriest.
When I look into your eyes
I can see a love restrained
But darlin' when I hold you
Don't you know I feel the same
'Cause nothing lasts forever
And we both know hearts can change
And it's hard to hold a candle
In the cold November rain
We've been through this auch a long long time
Just trying to kill the pain
Oh yeah
But lovers always come and lovers always go
An no one's really sure who's letting go today
Walking away
If we could take the time to lay it on the line
I could rest my head, just knowing that you were mine
All mine
So if you want to love me
Then darling don't refrain
Or I'll just end up walking
In the cold November rain
Do you need some time, on your own
Do you need some time, all alone
Everybody needs some time, on their own
Don't you know you need some time, all alone
I know it's hard to keep an open heart
When even friends seem out to harm you
But if you could heal a broken heart
Wouldn't time be out to charm you
Sometimes I need some time, on my own
Sometimes I need some time, all alone
Everybody needs some time, on their own
Don't you know you need some time, all alone
And when your fears subside
And shadows still remain
I know that you can love me
When there's no one left to blame
So never mind the darkness
We still can find a way
'Cause nothing lasts forever
Even cold November rain
Don't you think that you need somebody
Don't you think that you need someone
Everybody needs somebody
You're not the only one
You're not the only one
Ik vind het ook eigenlijk niets hoor, al dat doorgeven van die You Tube linken, iedereen kan dat zelf wel opzoeken, maar deze geeft goed mijn gedachten door van vandaag...
"Al groeit het nu nog een halve meter, ik ga niet meer maaien", was het commentaar van Joop toen hij klaar was met de laatste maaibeurt. Het was nog wel een keer nodig anders is er komend voorjaar geen doorkomen aan, gelukkig is dat nu gebeurd. Ik heb een rondje gedaan maar had spijt dat ik geen wanten aan had en toen het ook nog eens behoorlijk begon te regenen met tegenwind, heb ik Joop gebeld of hij me kwam halen, Simba vond dat ook een uitstekend plan, we hadden er geen zin meer in.
Zo, en nu straks weer de Bauers, ik ga zeker kijken.
De kachel brandt weer, niet te hard natuurlijk want dan moeten we de ramen weer open gaan zetten, maar behaaglijk is het weer wel.
Verrast was ik door de reactie van Josefine gisteren, die me aanraadde te leren breien op de manier die continental knitting heet. Ik had er in heel mijn lange breiloopbaan nog nooit van gehoord, dus ben ik eens gaan zoeken en vond deze site. En omdat ik vanmiddag toch even naar Zierikzee moest gelijk maar eens even bij van de Wolboerderij langs geweest. Ook zij had er nog nooit van gehoord. We hebben samen even geoefend, maar ja als je gewend bent snelheid te maken dan is dat gepeuter natuurlijk niets. Toch denk ik dat het je schouders wel ontziet want je doet meer met je handen en de "omslagbeweging" hoeft niet te worden gemaakt. Kortom, ik ben aan het oefenen, recht gaat goed, maar averecht wil nog niet erg lukken en eigenwijs als ik ben ontwikkel ik dan toch weer een eigen maniertje. De mevrouw op het filmpje doet iets met haar middelvinger en dat krijg ik niet onder de knie, die middelvinger is ook een beetje raar en niet zo soepel, het laatste kootje "knikt". Maar ik ben vastberaden de sjaal die ik op heb gezet op deze manier te breien, lekker langzaam aan...... (oei...als ik dat maar volhou)
