Het voetbal was best leuk om naar te kijken gisteravond.
We waren na een pizzaatje nog even voor een afzakkertje in de kroeg en zijn daar maar gebleven voor de finale van het voetbal.
Ik heb me ook erg vermaakt. De Duitse meneer had niets in de gaten, hoewel toch wel elke keer de flits afging.
Het feest is inmiddels in volle gang. Ik kan het hier horen. Nu staat er ook wel een flinke bries deze kant op moet ik zeggen.
Ik heb vanmiddag een tijdje daar rondgelopen en het was een rustige toestroom van mensen. Dat zal vanavond na afloop wel anders zijn.
Vind je fietsje maar eens terug tussen al die honderden andere fietsen. Hopelijk blijft het droog, waar het nu wel naar uit ziet, en wordt het niet zo'n paniek toestand als vorig jaar.
Joop heeft heel de dag taxi gereden, net als afgelopen nacht, hij is er moe van en wil even relaxen in
de kroeg. Ik ga hem daar even in bijstaan.
klik
Het
begon zo.
Toen gebeurde
er dit.
Hier een
tussenfase
En inmiddels staan er twee joekels van schuren en twee huizen.
Ik keek ook voor de aardigheid nog eens bij
Nederland in beeld, waar het eigenlijk allemaal mee begon en zie dat daar nog steeds foto's bijkomen,
ons dorp is nu bijna compleet, nog twee straten, de Groeneweg moet ik nog wel ergens hebben, maar ook wel leuk om er weer eens heen te lopen, de Grevelingenhof is vlakbij.
Scharendijke is binnenkort compleet!
Het was erg leuk en vertrouwd elkaar na zoveel jaar weer te ontmoeten.
Vanmiddag ben ik naar de
Grevelingendam gereden, waar
Annelies vaak vertoeft met haar Duitse Herder "Joy".
Het was even afwachten hoe de beide teven op elkaar zouden reageren, ik had Simba ook meegenomen, maar dat ging prima.
We hebben heerlijk in de zon gezeten en gekletst over van alles en nog wat.
Er zijn heel veel overeenkomsten in onze levens, dingen die we hetzelfde doen, hebben meegemaakt, heel frappant soms.
Op de eerste foto was ik net 16, nu bijna 61 op een paar weken na 45 jaar.
Ze is me nog een paar centimeter over de kop gegroeid, we zijn hier en daar wat uitgedijt en wat rimpeltjes rijker, maar eigenlijk zijn we niets veranderd.
Rood Guigelheil
Guichelheil betekent letterlijk 'genezing van gekheid'. Heil is 'genezing', en in guichel zit het verouderde zelfstandig naamwoord guich ('iets geks, gekheid') en het werkwoord guichelen ('gekheid maken', hiermee hangt ook goochelen samen). De plant werd vroeger gebruikt als geneesmiddel tegen zenuwziekten.
Vanmiddag kwam ik weer een heel veldje tegen, prachtige rode bloemetjes, die zijn er niet zoveel.
Een paar jaar geleden wist ik de naam nog niet, maar die kan ik inmiddels wel onthouden.
Verder ben ik druk aan het
lezen, mijn vader ben ik al twee keer tegengekomen.
Vreemd om te lezen hoe hij het zelf onder woorden brengt.
"Op de Boogerdweg hoorde ik een vreemd geruis. Het leek op het geluid van een enorme hagelbui. Ik bleef stilstaan en probeerde in het donker te kijken. Toen zag ik, bij het licht van de maan, in de verte een zilveren band van bijna een meter hoogte aan komen rollen. Ik rende terug naar huis, schreeuwde naar mijn vrouw dat ze kinderen uit bed moest pakken. Razendsnel hebben we ze aangekleed, een paar dekens gepakt en toen zijn we naar buiten gegaan op te proberen de dijk te bereiken. Maar het water stond al een halve meter op de weg. Na een paar meter konden we ons nog amper staande houden in de stroom, We moesten terug. Met moeite wisten we de achterdeur te bereiken. We zijn meteen naar boven gevlogen".
Heb ook nog het verhaal gelezen van jullie pa in het boek van Kees Slager.
Ik neem aan dat het jullie verhaal is, want er is maar 1 Govert van Felius. Had meer gezag in z'n eentje dan tegenwoordig een peleton ME er's.
Dat stond er in een mailtje dat ik van
Annelies kreeg.
Ik heb dat boek nooit gekocht en gelezen, ik had het immers zelf meegemaakt en wist hoe het geweest was.
Onzin natuurlijk.
Ik heb
het vanmiddag aangeschaft en ben gewoon maar voorin begonnen, dan kom ik vanzelf het stukje over mijn vader wel tegen.
Ik merk dat het me aangrijpt, misschien heb ik het daarom wel nooit gekocht...
Want nooit eerder werd gemeld dat daar in de rampnacht een jongetje werd geboren dat een paar uren later - samen met zijn moeder en broertjes en zusje - verdronk, een jongetje dat nooit de burgelijke stand en dus ook niet de officiele dodenlijst heeft gehaald. Desalniettemin hoort het bij de slachtoffers en dus heeft de watersnood geen 1835 maar 1836 mensenlevens geëist.
Als ik dat lees zit ik al met tranen in mijn ogen, onvoorstelbaar wat die moeder moet hebben meegemaakt die nacht.....
Verder is onze familieband nu ook boven water, zij kan het gelukkig nog navragen:
Ook mijn moeder nog eens gevraagd naar onze familie relatie: jouw opa en mijn overgrootvader waren broers
Geboren in
Dreister, het vlasdorp bij uitstek, spreekt mij het gewas altijd erg aan. Ze maken er daar
elk jaar weer een feestje van.
Sierlijk als het is met zijn prachtige blauwpaarse bloemetjes, en later de mooie ronde zaadbolletjes.
Ik was wat aan de late kant vanmiddag, blijkbaar zijn alleen 's morgens de bloempjes open.
Eens kijken of ik morgenochtend zo'n mooi paars lapje vlas kan vastleggen, al mag dit er ook wel zijn vind ik.
De opbouw voor het
CAS is in volle gang. Dat mag ook wel want komende vrijdag en zaterdag is het zover, twee dagen dit keer en er staat nog bijna niets.
Als je op één van die dagen het eiland op of af moet wel iets om rekening mee te houden want alle toegangswegen worden afgezet.
Het zal weer een drukte van belang worden.
Hopelijk werkt het weer mee, de berichten zijn goed in elk geval.
Hij vond het niet leuk dat ik een foto nam, dat zag ik zo.
Wat zou er in dat tasje zitten?
Zij merkte er niets van, wat een tassen hè, daar kan veel in.
En misschien is het nu allemaal alweer op.
Opperdepop!
Net als het weekend....
We hebben verloren.
Vanaf nu ben ik met nog een paar dorpsgenoten voor Rusland.
Het was gezellig in het dorp, ik heb lekker buiten gezeten, het was me te heet binnen en buiten was er ook genoeg te zien.
Joop, Ina en Martin vermaakten zich binnen.
Vanmiddag samen met Ina even naar Zierikzee geweest. Op de Delingsdijk stak er ineens een 'netuithetnestvogeltje" over, ik kon het nog net ontwijken. We zijn even gestopt om hem over zijn bolletje te aaien, een foto te maken en hem weer terug in het gras te zetten. Wat moet je anders.
Moeders was nergens te bekennen, broertjes of zusjes ook al niet, dus hopelijk redt zij of hij het en anders .......jammer dan....
Het leven gaat door.
Slangenkruid.
Deze keer wel zelf
gevonden.
De bloem van
eergisteren is waarschijnlijk
Knolspirea.
Ik probeer het weer allemaal te onthouden, we blijven oefenen.
Vandaag hebben Joop en ik het restant hout wat er nog lag gekloofd. Alle kleine stukken zijn nu weg, er staan nu alleen nog grote stukken, daar moet ik nog eens even tussen kijken of er nog een leuke bij zit om eventueel te schilderen. Tijdens het kloven zag ik af en toe ook wel wat, maar zo'n kleintje zie je niet staan, 't moet wel een beetje body hebben natuurlijk.
Intussen heb ik ook leuk mailcontact met mijn
achternicht, wat geweldig dat dat toch allemaal mogelijk is tegenwoordig. Vroeger was je elkaar gewoon voor altijd uit het oog verloren. Tegenwoordig type je ergens een naam en soms vind je dan weer iemand.
Altijd maar stoppen op dat rare viaduct, zal ze wel gedacht hebben.
Tegenwoordig gaat ze er lekker bij zitten, dan kan ze even uitblazen, we hebben het weer volbracht vandaag, sloom als ze is vanwege het schijnzwanger zijn. Ik smeer maar weer met glycerine met kampferspiritus, dat helpt tegen het opzwellen van de tepels, maar niet tegen het slome.
Wat een storm vandaag, geen weer om lekker in de tuin te zijn.
Vanavond blijven we ook maar thuis.
Wat een overdreven toestand rond
de miskraam van de vrouw van één van de voetballers. Dood geboren zeggen ze tegenwoordig, terwijl ze nog maar vijf maanden zwanger was.
Natuurlijk is het erg!
Ook ik had ooit een miskraam (drie maanden zwanger), zoals zoveel vrouwen, je bent net gewend aan het idee dat je zwanger bent, er valt nog niets te zien en opeens ligt het dan in de wc.
"Zorg maar dat je zo snel mogelijk weer zwanger wordt", zei de dokter en dat hebben we toen ook maar gedaan.
Veel erger is het als je een voldragen kind hebt, de negen maanden zijn voorbij, alles ligt klaar, je bent er zelf klaar voor en dan wordt het dood geboren.
Dat overkwam de moeder van Joop, gestikt in de navelstreng bij de geboorte.
Maar dit, zo'n toestand en misschien wel spelen met zwarte banden zaterdag...... vind ik zwaar overtrokken.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen begin ik met een vraag.
Heeft iemand idee welke bloem dit is?
Er staan er een paar bij elkaar bij de afrit vanaf de grote weg, daar zag ik ook een orchidee, dezelfde als ik in de tuin heb, Scharendijke heeft ze dus ook in het wild. Maar die bloem heb ik nog nooit eerder gezien, ik heb ook nog geen tijd gehad om te zoeken, dat ga ik straks even proberen, maar wat hulp is altijd welkom natuurlijk en misschien is er iemand die het zo kan zeggen.
Het wordt misschien wel een beetje saai met elke dag weer die bloemen, maar ik vind het prachtig, het is ook zo mooi overal.
Verder heb het gewoon lekker druk overal mee.
Vanavond richting Dreischor gereden voor een loopje richting
windmolens en
gemaal, het was er heerlijk stil, daar
onderaan de dijk, ik heb genoten.
Mijn geboortedorp blijft toch altijd een beetje trekken...
Verslavingsgevoelig als ik ben, moest ik vanavond even terug naar de
papavers van
gisteren.
Een andere route genomen en zodoende nog een paar
veldjes ontdekt.
En ze ruiken lekker!!!
Ook kwam ik een veldje Lathyrussen (siererwten, zie foto) tegen, prachtig met al die krullen, natuurlijk heb ik een paar erwtjes meegenomen voor in de tuin.
Ik ga dat meer doen, zo 's avonds een rondje door het Schouwse land, Simba mee en af en toe een stukje lopen, overdag is het nu toch te warm.
Toevallig kwam de boer van het papaverveld net thuis, hij liet ook zijn hond even uit en zodoende heb ik daar ook weer even een praatje mee gemaakt. Het is dan wel zijn land en bedrijf, maar hij geniet er ook volop van hoor. De zaadjes gaan naar de bakker, (blauw) maanzaad dus voor op het brood.
Na een lekker dagje in en om het huis, deed ik vanavond met de auto een rondje door de polder. Ik wist dat er ergens een papaverveld moest zijn en daar wilde ik wel wat foto's van maken. Het was niet moeilijk te vinden, een groot
wit veld vanuit de verte, jammer genoeg waren ze bijna uitgebloeid, maar natuurlijk toch wel foto's gemaakt,
de zaadbollen zijn ook mooi.
Er stonden ook drie joekels van distels, daar stond een bordje bij: "deze niet maaien, die wil ik nog schilderen".
Leuk dat ze daar dan gehoor aan geven.
Toen ik bezig was met foto's maken stopte er een wit bestelautootje:
"Prachtig hè!" riep ze
We maakten een praatje, ze deed mee aan de
Kunstschouw vertelde ze, zodoende kwam ze daar elke avond voorbij. Ik denk dat ik toch nog eens een paar lokaties op ga zoeken, het is nu alweer een paar jaar geleden dat ik dat deed.
Al pratend viel het me op hoeveel ze op mijn zus leek, dat zei ik ook tegen haar, ze vond het wel grappig geloof ik.
Het was een leuke avondontmoeting.
Vanavond was het eindelijk tijd voor
tapa's met Joke en Wim. We hebben genoten van de hapjes en drankjes op het terras en daarna thuis nog van de muziek.
Demis Roussos op de draaitafel bracht ons weer terug in de tijd.
Heerlijk om met z'n vieren weer herinneringen op te halen.
Joke kwam met het volgende verhaal: (toen ze het vertelde wist ik het wel weer, om te lachen was het zeker.)
Er moest iets opgemeten worden bij ons, we woonden in de Ingridstraat en waren druk met verbouwen.
Joop reed naar Zierikzee om Wim op te halen.
Achteraf kwam Joke toch mee en toen ze bij de stoplichten stonden, stapte Joop uit:
"Zit Wim bij jou in de auto?"
"Nee, die zit toch bij jou!"
Whaaaaaaaaaaaa, heerlijk.
Wim stond dus nog thuis te wachten.
Afijn, we hebben weer gelachen, en terug gekeken in de tijd en dat is fijn!
Als ik een paar dagen de benen uit mijn lijf heb gelopen, komt er vanzelf gewoon een dag dat er niks gebeurt, zoals vandaag.
Niet dat ik het dan erg naar mijn zin heb hoor, ik ben liever bezig, maar het lukt dan gewoon niet.
Vanmmiddag wel lekker een tijdje in de (o)zon gelegen en wat met mijn fototoestel gespeeld.
Gisteren heb ik via
Hyves mijn achternichtje opgespoord.
Ik heb een
foto van ons samen ook daar gezet.
Het was September 1963 en het was net 'aan' met Joop.
Mijn opa (Prince) was de broer van haar oma (Everwijn), de tantje Betje van mijn moeder.
Joop zit inmiddels ook op Hyves.
Hij wil ook graag vriendjes en vriendinnetjes.
klik
Alleen is ook maar
alleen, ook al ben je dan omgeven door bloemen. Vandaar dat ik er vanmiddag nog maar een broertje bij heb gemaakt. Joop bekijkt het met angst en beven, die ziet heel de tuin al vol beschilderde stammen staan, maar voorlopig laat ik het hier maar bij, ook al zijn de blikjes nog lang niet leeg.....
Hoe zal ik ze eens noemen?
klik
Na een dagje
Hyven vanwege de vele regen, bereikt mij zojuist het bericht dat ik een
geheime aanibber heb.
Wat moet ik daar nu weer mee.
De enige manier om erachter te komen is raden, of betalen.
Geen idee wie zoiets geks in zijn hoofd haalt, dus raden lukt niet.
Betalen begin ik natuurlijk helemaal niet aan.
Nu maar hopen dat deze poging helpt, want ik ben natuurlijk toch wel (een beetje) nieuwschierig
't Was zo'n donkere plek, daar waar de kleine caravan had gestaan, dat ik maar liep te prakiseren hoe ik het daar een beetje op kon vrolijken, de stam had ik een tijdje geleden al apart gezet. Gisteren toen ik even in Renesse was stond daar een bak met blijkjes verf, kleuren die eruit gingen en vieze etiketten, behoorlijk afgeprijsd, daar heb ik er een paar van meegenomen want het kwartje was inmiddels gevallen..... de stam moest een kleurtje krijgen. Daar ben ik vanmiddag dus een tijdje zoet mee geweest en toen de kleur er eenmaal op zat bedacht ik dat het een soort bloemenhaar op zijn bolletje moest worden.
Op naar
Country Garden, de buurman, het moest wel iets knallends zijn, anders zie je het niet in de schaduw wat daar meestal is en op aanraden van
Ed mooie begonia's meegenomen, lekker fel en ze kunnen goed tegen de schaduw.
De zinken emmertjes kreeg ik lang geleden eens van Truus, de blauwe pot van Joke en het aardappelmandje was ooit eens van mijn vader. Zo denk ik bij het zien ervan ook aan mensen die me lief zijn, want als ik nu uit bed kom 's morgens en ik doe het gordijn bij de voordeur open is dit het eerste wat ik zie, daar wordt een mens toch alleen maar vrolijk van!
Ik moet hem nog wel een beetje bijwerken want de verf liep door hier en daar, maar dat komt nog wel.
Tegelijk met de verf heb ik gisteren ook een pet gekocht, ik heb last van de warmte op mijn hoofd, dat heb ik nog nooit gehad eigenlijk, maar het gebeurt steeds vaker dat het niet fijn aanvoelt als ik in de zon loop en de behoefte heb de boel af te dekken, vandaar een pet, ook beter voor mijn ogen.
Tijdens het EK voetbal wordt er, als Nederland moet spelen, bij Salud gebarbequed met als extra attractie Maurice in speciale kledij.
A.s. vrijdag dus weer, dat mag toch geen enkele Scharendijkenaar missen. Ik heb geproefd gisteravond en het was heerlijk!
Zo, even reclame maken moet kunnen!
Vandaag ben ik heel de dag druk in de tuin geweest, knippen en wat snoeien, zodat alles beloopbaar blijft, zonder dat er elke keer takken in je gezicht zwiepen. Gisteren vond ik zowaar een notenboom, ik dacht dat het een andere zaailing was, maar toen ik hem eruit trok hing de noot er nog aan. Ik was er blij mee en had meteen een plek in gedachten waar ik hem wilde planten, daar stond al wat anders dus die moest er eerst uit en dat ging niet zo makkelijk. Joop moest erbij komen om te helpen en toen trapte ik met mijn stomme gezicht bovenop de noot. Ik heb hem geplant, nu hoop ik maar dat hij het nog doet....
Vrijdagmiddag vertrokken we op tijd richting Limburg. De Zeelandbrug stond open en achter ons stapte een vrachtwagenchauffeur uit om ons te vertellen dat het linkerachterwiel wel erg slingerde, net of het er elk moment af kon lopen. Zodoende durfden wij de brug niet meer over en hebben we gelijk rechtsomkeert gemaakt richting Rinus Roon voor controle. Er zat speling op het wiel, dat wisten wel wel, maar je neemt met zo'n rit in het vooruitzicht toch geen risico natuurlijk. Alles gecontroleerd een nieuwe ring (ergens) geplaatst en de speling was weg. We konden met een gerust hart onze rit vervolgen.
Na een gezellige avond bij Kees en Truus stonden we om een uur of acht alweer klaar om te vertrekken richting startpunt ergens in België. Het regende wel iets maar we besloten toch met open dak te vertrekken, dat was niet slim, want bij Maastricht in de buurt begon het echt te regenen, gestopt om het dak dicht te maken en zo verder te rijden.
Eenmaal bij het beginpunt aangekomen de teller op nul en daarna verder rijden op de instructies die op de lijst stonden....
"Na 980 mtr links"
"Eé?"
"NA 980 MTR LINKS!"
"En nu?"
"Na 2100 mtr T-splitsing rechts"
"Eé?"
"NA 2100 MTR T-SPLITSING RECHTS!"
Zo ging het dus ongeveer, twee dagen lang.
Gelukkig stond alles duidelijk op papier en kon ik het ook zo houden dat hij in elk geval de plaatjes kon zien, de afstanden was dan weer wat moeilijker.
Inmiddels was het wel droog geworden en kon het kapje weer naar beneden. Van tevoren hadden we afgesproken onderweg gezellig niks te pikken en van de omgeving te genieten, ik had wijn en kaasjes mee, dat kwam er dus helemaal niet van, het was een lange rit en we moesten behoorlijk doorpezen om een beetje op te schieten, want
dit wilde ik ook niet missen natuurlijk.
Eenmaal aangekomen op de camping bleek er veel misgegaan te zijn met het reserveren en konden we kiezen uit twee kamertjes, in plaats van een caravan. Muffe kamertjes waar niet eens een raam in zat, wel een luik in het plafond maar dat was dicht en het zag er ook niet naar uit dat het open kon.
Gelukkig bleek dat later wel te kunnen en hadden we toch wat frisse lucht. De barbeque was leuk. Kennisgemaakt met een stel Amsterdammers en gezellig zitten kletsen. Op tijd naar bed, want zondag zou ook weer vermoeiend zijn.
En dat was het zeker, de rit op zich was wel korter, we vertrokken half negen en om ongeveer een uur of twee waren we bij het eindpunt, maar daarna moesten we toch ook nog weer naar huis, ook nog eens een ritje van 2,5 uur.
Onderweg naar huis dacht ik bij mezelf, ik doe het nooit meer, ik vind het niet leuk, het is teveel, het enige waar je mee bezig bent is die rit uitrijden en verder niet.
Vanmiddag zei Joop: "Volgend jaar weer hè..."
Ik ga er nog eens een paar nachtjes over slapen, voorlopig hoef ik helemaal niets....
Laat de zomer maar komen!
klik
We hebben heel wat kilometers gereden. Het begon met regen, maar later op de zaterdag werd het steeds mooier en warmer gelukkig.
Bijna op het eind van de eerste dag waren we vlakbij
hun in de buurt, dus hebben we even een bliksembezoek gebracht. Erg leuk om ze eens in levende lijve te zien en voor mij eigenlijk het hoogtepunt van de hele rit.
I. schreef er zelf ook al over, dus bij deze de ontknoping van
haar foto. Ik had mijn oranje ding aan en zodoende kwam ze op het idee gezamelijk in het oranje op de foto te gaan.
Het staat ons best vind ik, ook al houden we geen van beiden van voetbal.
IenR (de echte) zijn leuk en aardig, precies zoals ik dacht.
Morgen vertel ik nog wel wat meer van de rit. Ik ben er versleten van, even bijkomen.
We zijn er klaar voor.
Morgen eerst naar Kees en Truus, dan zijn we in elk geval al een eind in de richting en ook gezellig om elkaar weer even te zien.
Zaterdagmorgen vroeg op en dan maar de bolletjes en de pijlen volgen en zien waar we terecht komen.
Mooi zal het zeker zijn, maar ook erg vermoeiend, heel de dag rijden en kijken waar je heen moet.
Toen ik vanmiddag
de route eens bekeek dacht ik iets bekends te zien, en ja hoor, we komen bijna langs
hun huis. Eens kijken of het lukt daar even gedag te zeggen.
Zondag de rit terug en aansluitend huiswaarts.
Het klinkt misschien raar, maar ik zal blij zijn als het er weer op zit.
Ik weet nu al dat ik af en toe best bang zal zijn, al die haarspeldbochten, steil naar boven en net zo steil weer naar beneden. Achteraf valt het misschien dan wel weer mee, maar ik zie altijd leeuwen en beren op de weg.
Joop heeft beloofd kalm te rijden....
Afijn, we zijn dus even een stukje rijden.
Het begint me zo langzamerhand duidelijk te worden dat Nederland weer een beetje gek aan het worden is, hier valt het nog wel mee vandaar dat het me nog niet was opgevallen.
We waren vandaag even heen en weer naar Leiden om naar het 'nieuwe' huis van Ina en Martin te kijken, eigenlijk meer om te zien hoe het in de oude toestand is, want er volgt eerst een verbouwing eer ze erin kunnen. Een jaren dertig huis met glas in lood, een erker en heel veel puupen en buuzen volgens Joop en die kan het weten. Een huis dat nu al op de monumentenlijst staat om het gezicht van Leiden te behouden. 't Is een heel project en ik ben benieuwd hoe het gaat worden.
Onderweg zie je dan ineens overal oranje opduiken, vooral werkbusjes zijn soms
behoorlijk uitgedost. Wij doen daar natuurlijk niet aan mee, ik heb wel een oranje jasje maar dat heb ik al heel lang. Stomtoevallig hebben we nu ook wc papier met oranje beertjes met een oranje bal.
Een maneschijter is natuurlijk gewoon een maeneschieter, zo'n vieze dikke vlieg die overal op gaat zitten.... dat weet toch iedereen!
Zo, het resultaat.
Er is niet eens zo heel veel af, maar wel precies naar mijn zin.
Niet te kort van boven (dat vind Joop niet mooi) en toch lekker mijn oren bloot.
Het is weer
vakwerk. Voor een verfbad had ze geen tijd, dus daar kan ik nog even over nadenken.
De stroop was omgevallen vanmorgen en dat zag ik vanmiddag pas.
Eenmaal opgeruimd viel er een potje honing stuk.
Er zat een maneschijter op de bijna ontdooide gehakt in het zakje, ik heb het weggegooid.
Mijn haar zit niet, ik twijfel of ik echt wel zin heb in een bob.
Ik denk dat ik het opgeef en dat het er weer af gaat en daarna de verfkwast er overheen.
Kort is veel lekkerder, leuker, makkelijker, zal ik dan maar....?
Grijs en saai, maar wel heel aangenaam om buiten te zijn. Geen wind, dat betekent dan weer wel veel fietsers, maar alla er is altijd wel wat. Simba was een beetje misselijk vandaag, desondanks toch het hele rondje gedaan en daarna is het dan goed uitrusten bij de vijver.
Ik heb eerst nog even wat knipwerk verricht. Sorry Marlies en Stip, ik heb jullie helemaal gekortwiekt, jullie groeiden helemaal
lurp, dus even flink de schaar erin gezet. Hopelijk krijgen jullie nu weer een mooie dikke gevulde kruin.
En bij het zoeken naar een log over Marlies en Stip, die ik natuurlijk niet kan vinden, want de zoekmachine werkt niet meer in het oude log, kwam ik
deze tegen, grappig hè, 2004 en ik had ze nog nooit gezien.
Oh ja, de foto is de berenklauw bij de molen, die ga ik maar eens volgen komende zomer, elke week een foto of zo, ik zie wel.
UPDATE:
Naar aanleiding van de reactie van Mack even gezocht en het blijkt een echt Zeeuws woord te zijn, goh!
Lurp is een woord uit het Zeeuws dialect
Lurp:
1. beurs, overrijp v. peren enz.
2. v.e. persoon gebr. z'n eige(n) lurp werrake: boven z'n krachten, zich kapot werken.
Lurp (g) egroe:id, uit zijn kracht gegroeid.
|
|
