We hebben nu vier van die mooie grote bijenwaskazen, zonde om zomaar te laten liggen, dus Elly en ik hebben gisteren het plan opgevat om samen eens te proberen daar kaarsen van te maken. We hebben het nog nooit eerder gedaan dus als er nog iemand tips heeft zijn ze welkom.
"Wat was was eer was was was?"
Mondriaan was er ook ooit al eens zo bleek toen ik ging zoeken, maar vanmiddag waren wij er dus, samen met Elly en Cor om een laatste ritje met de Spitfire te maken dit jaar. Heerlijk was het het, volop zon en warm, er waren blijkbaar meer mensen onderweg en het leek of ook iedereen naar Domburg wilde, net als wij. Nadat we eindelijk een plekje voor de Spitjes hadden gevonden op zoek naar een terrasplaatsje, dat was geen probleem. We zaten bij een broodjeszaak die heerlijke Franse broodjes verkochten, met een wijntje erbij was dat wel heel erg genieten hoor, tot het moment dat er een hondje voorbij kwam, een zwart wit hondje. Ik had Simba met haar riem aan mijn stoel vastgemaakt, dat doe ik anders ook altijd, er gebeurt nooit iets, maar dit hondje en Simba lagen elkaar blijkbaar niet en zo gebeurde het dat ik met stoel en al over de straat werd gesleurd, jemig, ik schrok me kapot......."dat doet ze anders nooit hoor"........ heel het terras overeind, Joop haalde ze gelukkig uit elkaar. Ik snap het wel hoor (vrouwtjes begrijpen alles) onze achterburen hebben ook zulke hondjes en die doen ook altijd heel vervelend en ze mogen van dat baasje ook nooit snuffelen, dus nu zag ze eindelijk haar kans schoon. De haren van dat andere hondje zaten in haar bek en tussen haar poten, maar voor de rest was er niks kapot geloof ik. Vreemd dat honden ook rassen zo haarzuiver kunnen onderscheiden, want zwart wit zegt blijkbaar niets, Bordercollies zijn haar beste maatjes, daar wil ze juist altijd mee spelen, geen idee wat het ras van de achterbuurhondjes is, dat moet ik nog eens navragen, maar die mag ze dus niet, ook al zijn ze zwart wit. Nadat we van de schrik bekomen waren weer op huis aan en gezellig nog even een wijntje gedronken.
Deze foto maakte ik aan het begin van deze maand 's avonds op het strand. Ik vond dat kruis in de lucht eigenlijk gelijk al vreemd, het leken mij geen gewone vliegtuigstrepen, maar wat was het dan wel...
Vanmiddag kreeg ik een mailtje met foto's en linken van haar en dat er het e.e.a. gaande zou zijn. Nu ben ik nuchter genoeg om niet gelijk alles te geloven, er is al zoveel geschreven over Ufo's en noem de hele reutemeteut maar op, maar toch, als je het zo leest en de foto's bekijkt vind ik het best geloofwaardig en eng eigenlijk ook. Wordt er iets in de atmosfeer gespoten? Worden we langzaamaan vergiftigd?Het is toch ook niet normaal zo warm als het is. Is er iemand anders ook al eens zoiets opgevallen?
Een linkje en nog één.
Mocht het voor mij vlug afgelopen zijn, doe mij dan maar een Dooskist.
Wat een toestand, had ik toch heel de middag geen verbinding met Zeelandnet, er waren onderhoudswerkzaamheden of iets dergelijks. Gelukkig kon ik nog wel mijn spel spelen. Het was ook weer heerlijk weertje, lekker zacht, geen zon.
Verder ben ik gespot, wat ik wel erg grappig vind. Ik kreeg een mailtje van haar, dat we elkaar tegen waren gekomen in de auto en dat ze me recht aan had gekeken. We hebben elkaar nog nooit ontmoet, maar toch herkent ze me dan enkel door dit weblog. Volgende keer moet je me maar even de berm in drukken hoor Tanya
Vandaag was het herfst zoals herfst hoort te zijn, een beetje grijs, niet al te koud, weinig wind, dwarrelende blaadjes en een heerlijke mestgeur. Niet normaal is het hoeveel bloemen er weer beginnen te bloeien, vanmiddag ontdekte ik ook deze prachtige klaproos. Het oude huis van de foto vind ik prima bij het sfeertje passen. Ik heb een heerlijke wandeling gemaakt, als ik eenmaal onderweg ben valt mijn knie wel mee, ik doe het lekker op mijn gemak, sta af en toe even stil voor een foto, maak eens een praatje en geniet.
Het jachtseizoen is ook weer geopend en vlak voor mijn ogen werd zo'n prachtig gekleurde mannetjes fazant met een doffe knal neergehaald, de vrouwtjes lieten ze nog vliegen, al mag daar volgens de kalender ook al op geschoten worden. Ik blijf het een zielige vertoning vinden.
Ik weet het natuurlijk wel, wat er aan de hand was vandaag, maar dat is niet altijd makkelijk onder woorden te brengen. Toch vind ik dat ik het er een keer over moet hebben, ook voor mezelf.
Joop heeft een paar TIA's gehad, de eerste al een jaar of twintig geleden en een jaar of vier geleden een paar CVA's.
Niet iedereen leest de 100 weetjes.
Wat kunnen de gevolgen zijn?
De gevolgen van een beroerte kunnen zichtbaar zijn, bijvoorbeeld in de manier waarop iemand zich beweegt. Maar de gevolgen kunnen ook min of meer onzichtbaar zijn, omdat het gaat om veranderingen in het denken, de communicatie, de gevoelens en het gedrag
Een beroerte betekent een ingrijpende verandering in het leven van degene die getroffen is en van de mensen in de naaste omgeving. Na de plotselinge gebeurtenis van de beroerte zelf en de revalidatiefase wordt pas duidelijk wat de blijvende gevolgen zijn. Dan begint een langdurig en moeilijk proces van zich aanpassen aan de mogelijkheden en zoeken naar een nieuw evenwicht.
Er is zichtbaar niets met hem aan de hand, geen verlammingen, geen scheve mond, alleen een beetje onhandige handen soms, maar als je dat niet weet valt het ook niet op. Maar het gevolg is wel dat hij anders is, en eigenlijk zou ik daar al lang aan gewend moeten zijn, maar dat is het nu juist, het went nooit. Hij kan vreselijk lopen mopperen, op de kleinste dingen, kwaad uitvallen waar dat eigenlijk helemaal niet nodig is. Zijn korte geheugen is slecht, iedereen zegt altijd: "Ik vergeet ook weleens iets, ik heb dat ook, dat heeft toch iedereen als je ouder wordt" voor hem is dat vreselijk frustrerend en tegenwoordig reageert hij daar al niet eens meer op.
Meestal gaat het wel goed, soms wat minder, zoals vandaag. Ik wil er ook helemaal geen drama van maken, we zijn blij dat het allemaal zo goed afgelopen is, al is het dan ook niet altijd even makkelijk.
Wat een rotdag ook al was het prachtig weer, ik kan eigenlijk niet eens zeggen waarom, maar ik was/ben verre van vrolijk. Mijn nek is stijf, knie speelt ook weer op, dus zodoende ook maar niet gelopen, het was gewoon een dag van niks en ik heb hem dan ook maar een beetje aan me voorbij laten glijden. Gelukkig had ik gisteravond mezelf een spelletje cadeau gedaan. Vanmiddag nog wel even buiten in de zon gezeten. Maar nu ga ik weer verder met mijn spelletje hoor, morgen weer een nieuwe dag.
De bemanning van de Bru 45 was vanmiddag fuiken aan het lichten bij "het Koepeltje", een prachtig gezicht, bijna windstil en een stralend blauwe lucht, dat leverde een paar mooie plaatjes op.
Wat is het lekker hè, 't lijkt wel voorjaar! Tenminste half de middag werd het zo, ik was vertrokken in mijn dikke jas en voor de zekerheid een paraplu, ik had ze allebei beter thuis kunnen laten....
We hebben al jaren een kleine telefooncentrale in huis, nog een restant uit de tijd dat we ons bedrijf hadden. Er staat er één in de kamer, twee bij de pc van Joop, waarvan één voor de fax (ja, ja, die wordt ook nog weleens gebruikt) en één bij mij. Meestal neem ik de telefoon op, en omdat die van mij het al een tijdje niet meer doet, ligt die uit de kamer vaak hier. Die begint echter sinds een paar weken ook te haperen, zolang hij in het houdertje staat kan je hem zo opnemen, gelijk verbinding, maar als hij los ligt, wat dus meestal het geval is, moet je eerst een knopje indrukken. In het begin lukte dat nog wel, flink timmeren met de wijsvinger tot er eindelijk een piep volgde...... Als nu de telefoon gaat en hij zit niet in het houdertje, volgt er een renpartij, al drukkend op het knopje, want misschien lukt het toch nog een keer, ren ik naar het houdertje, even daarin, weer eruit en hoppa.......Hallooooo! Hopend dat degene die belt genoeg geduld heeft gehad. Dat is ook geen doen, dus hebben we maar twee nieuwe besteld, het lijkt misschien overdreven, maar we zijn het nu eenmaal zo gewend en gemak dient de mensch.
Geen idee hoe het komt, het is er langzaam ingeslopen en ik krijg het er ook niet uit. Als Joop naar buiten gaat doet hij zijn sloffen uit en zijn schoenen aan, logisch! Die sloffen zet hij dan in de keuken naast de eettafel, dus niet in de bijkeuken bij de andere schoenen onder de kapstok, neeee, in de keuken. Als hij eenmaal weg is pak ik de sloffen op en zet ze bij de rest.....
Bij thuiskomst, doet hij zijn schoenen weer uit en zet ze in de keuken naast de eettafel, pakt zijn sloffen in de bijkeuken en doet die weer aan. Na een tijdje pak ik de schoenen weer op en zet ze bij de rest onder de kapstok....
Je kan natuurlijk nooit iets hetzelfde vertellen als de eerste keer, maar ik vertelde dus dat ik ze een jaar of twee, drie geleden in de uitverkoop gekocht heb, dat ik ze mooi vind, en dat ze lekker zitten, maar dat ik er niet op kan lopen............ dat ze me al veel plezier hebben bezorgd omdat ik er centimeters langer door word, en dat ik ze vanmiddag voor de laatste keer heb opgepoetst en aangetrokken en dat ik alweer dubbel lag om het komische gevoel dat ze me bezorgen, en dat Joop dan vanuit de kamer vraagt wat er te lachen valt.........dat ik er toen voor de laatste keer een rondje op heb gelopen en mezelf beloofd heb ze nooit meer aan te trekken.
Klut hoor, maar het is niet anders.............
Vanmorgen belde ze, hij was klaar speciaal voor mij gegoten. Ik heb hem gelijk opgehaald. Hoe zal ik hem noemen?
klik
's Zomers zie je ze bijna nooit, maar nu het weer een beetje rustiger wordt zijn ze er weer (Of ze zijn er wel, maar ik zie ze niet, ik kom ook niet op het strand als het druk is). Grappige beestjes vind ik het altijd, ze lopen zo snel ze kunnen voor je uit en vliegen maar heel af en toe op, als je echt te dichtbij komt. In de beschrijving staat dat ze beschermd zijn, nog maar 300-350 broedparen in 2000
Ze zijn al snel gaan slapen gisteravond en ik heb ze daarna niet meer gehoord tot vanmorgen een uur of acht. Joop was al vroeg vertrokken, die had een taxiritje.
Verder hebben we ons goed vermaakt vandaag, gelukkig kwam vanmiddag de zon ook nog even door. Eerst boodschappen gedaan vanmorgen, waarbij we toch ook wel even nog langs de "oude" boom moesten, hij stond er nog. Vanmiddag naar het strand om schelpen te zoeken enzo, Simba vond het maar raar, want er zat geen gang in de wandeling natuurlijk, gelukkig hadden we een balletje meegenomen.
Daarna even naar Renesse voor een ijsje. Appeltjes gekocht in Noordwelle en eenmaal thuis was het alweer bijna tijd voor het avondeten. Cor was er om een uur of vijf en we hebben heerlijk draadjesvlees, bloemkool (met een papje en een beetje nootmuskaat) en aardappels gegeten. Na het eten alles weer ingeladen en ik denk dat ze nu zo langzamerhand wel weer in hun eigen bedje liggen.
En oma zit bij te komen, die ligt er ook vroeg in vanavond denk ik........
"Oma er staat een kruis op die boom, waarom is dat?"
Ik heb netjes uitgelegd dat de boom waarschijnlijk heel erg ziek is en daarom omgezaagd gaat worden en dat ze dus nu de boom nog even gedag konden zeggen, dat hebben ze heel lief gedaan. Ik heb beloofd dat als ze weer komen we gaan kijken of zijn stronk er nog staat en dat ze daar dan op mogen gaan zitten, zodat we weer een foto kunnen maken. Verder hebben we eikeltjes gezocht en zijn vanavond samen met tante Miriam creatief met eikels geweest (foto's zijn wazig, mijn toestel stond verkeerd ingesteld)
Silvia heeft ze gebracht vanmorgen met de boodschap dat ze hoopte dat ze een beetje gezond te eten zouden krijgen bij oma, want het was de laatste dagen alleen maar frites en pannekoeken geweest, laat ik nu net voordat ze kwamen alles in huis gehaald hebben om pannekoeken te bakken..........
Dat was een tegenvaller voor opa! Gelukkig had ik ook nog verse worteltjes te liggen, daar hebben we vanmiddag kabeljauw bij gehaald en met het botersausje van (o)ma was dat ook wel lekker smullen hoor. En nu liggen ze achter mijn rug te rotzooien in de sauna, eerst een hoop herrie, want dat mocht, maar sinds een paar minuten mogen ze alleen nog fluisteren...........ik heb al een paar keer gessssssssssssst........
Sinds 1 juni 2001 zit ik alweer thuis en sinds die tijd breng ik dus menig uurtje achter het toetsenbord door. Door toeval kwam ik niet lang daarna op de chat van 3FM terecht, dat was gezellig, er kwamen steeds dezelfde mensen en druk was het er eigenlijk nooit. We hebben elkaar ook een keer ontmoet en een gezellige barbeque gehad hier in de tuin.
Die chatbox bestaat al lang niet meer en chatten doe ik ook bijna nooit meer, alleen af en toe op MSN. Tot vanmiddag Dandelion me aansprak, hij was mijn weblogadres kwijt (hij had zijn pc opnieuw geïnstalleerd), en kijkt regelmatig zei hij, leuk is dat om te horen.
Er zijn er nog wel een paar uit die tijd waar ik af en toe contact mee heb, vooral als er iets belangrijks gebeurt in hun leven . Zo is Soezy sinds kort zwanger en is Nicole eindelijk vertrokken naar haar geliefde Londen. Hier gaat ze voorlopig wonen en werken. Ik wens haar natuurlijk veel succes, ze gaat het wel rooien daar, voor Soezy een voorspoedige zwangerschap en Dandelion natuurlijk heel veel succes met zijn band en zijn studie Toegepaste Communicatie Wetenschap aan de Universiteit van Twente.
"Staat mij wel hè, zo'n hoofddoek, eigenlijk zouden alleen honden ze moeten mogen dragen."
Je snapt niet dat ze nooit botsen, die spreeuwen. Grote zwermen bij de duinen, waar het vol met besjes hangt natuurlijk. Mooi om te zien altijd, maar ook moeilijk om dat goed op een foto te krijgen, vooral als ze met z'n allen zwenken en de zwerm in één keer van kleur veranderd.
Nog steeds volop zon, maar wel winterjassenweer en de kachel heb ik ook weer aangemaakt.
Vanmiddag de electrische heggenschaar bij Elly gehaald en eindelijk de heg langs de oprit geknipt, die zat tot voor kort nog vol met bijen dus toen durfde ik er nog niet aan te beginnen. De oprit is zodoende ook gelijk weer een meter breder en ik kan alweer bijna tot aan de weg kijken, er moet nog een beetje blad van de bomen af.
Vanmiddag belde Sil, ze heeft gisteren de halve marathon in Amsterdam gelopen en het was goed gegaan, ze gaat zodoende aardig haar vader achterop. De kinderen hebben herfstvakantie en komen donderdag een nachtje logeren, gezellig!
Ik heb de hik............ben zo blij dat ik thuisben...........even naar de kroeg geweest...........hik......dat doe ikook voorlopig niet meer.........hik
Tot mijn verrassing zag ik vanmiddag dat ik vannacht onderweg naar huis ook nog foto's had gemaakt.
Leuk hoe dat reflecterende spul allemaal oplicht door de flits. De schoenen zijn van de eigenaar van de fiets, hij nam hem mee tenminste.
Vanmorgen eerst maar lekker in de sauna geweest, vanmiddag gewandeld en een heerlijk waterijsje gekocht onderweg en voor de rest lekker op de bank en achter de pc gehangen, met veel thee.
Het blijft me boeien, de dorpelingen, wie er meelezen en dat zijn er inmiddels best veel en wat ze wel niet van me denken. Niet dat het er toe doet, want ik ga toch wel door met loggen, ik vind het veel te leuk, maar soms krijg ik reakties van mensen die het raar vinden. Eind van de middag zat ik even op het terras bij "de Zondebok" een wijntje te drinken met twee bekenden. Eén daarvan keek wel af en toe gaf hij toe, maar gaf verder geen oordeel, de ander keek nooit maar oordeelde wel gelijk, ze vond het maar niets, "een bijenbeet!.....en zet je dat dan op je weblog?......." ze vond het maar onzin. Dat is haar goed recht, maar ik denk dan bij mezelf, ga dan ook eerst eens een tijdje lezen en kijken waar je het over hebt. En dat is dan ook weer tekenend voor mij, ik zèg dat niet, maar denk het. Er zijn er nu vier die regelmatig reageren, superleuk vind ik dat. Twee ken ik wel de andere twee niet en misschien wil ik dat ook wel niet eens. Ik geef misschien teveel bloot van mezelf en niet iedereen kan dat waarderen natuurlijk, maar het gevolg is wel dat die dorpelingen die "stiekum" kijken, mij wel beter leren kennen, zien wat er schuil gaat in dat rare mens dat altijd maar rondjes loopt, wat ik zoal doe en wat me bezig houdt en misschien komt het reageren dan op den duur vanzelf.
Gisteravond toen we een pizzaatje zaten te eten, kwamen daar ook mensen binnen die langs mijn rondje wonen, ik ben al een paar keer een stukje met haar opgelopen, ze heeft ook een hond, en ze vroeg of ik eens aan wilde wippen, voor een kopje thee, leuk!! Dat doe ik zeker een keer, het lijkt me een aardig mens, ze heeft denk ik geen weblog, dus theedrinken en samen een stukje oplopen is de enige manier haar een beetje beter te leren kennen
Heel de dag aan de was, en nog steeds.
Gordijn afhalen, haakjes eraf, in de wasmachien, ff wachten, in de droger (strijkdroog), ff wachten, haakjes er weer aan, ophangen (strijken doe ik nooit) in model trekken, en verder drogen ze daar vanzelf verder. We roken allebei, dus het was best nodig en het ruikt nu ook weer lekker fris, ook al ben ik nog niet helemaal rond. Morgen de rest.
Joop had vandaag twee ritten naar Schiphol, dus die was de deur uit. Straks als hij thuis is, gaan we een pizzaatje eten. Tussendoor ook nog gewandeld. Heerlijk dagje dus.
Gisteravond eindelijk de mevrouw van het egeltje te pakken gekregen, er is daar nooit iemand thuis, maar ik had de buurman, die van de week toevallig buiten liep, mijn telefoon nummer gegeven, zodat ze zelf kon bellen. In de etalage staat het gietmodel, dus ze gaat er speciaal voor mij eentje gieten.
Toch nog een behoorlijk dikke wang gekregen en zodoende slecht geslapen afgelopen nacht. Ik liep vanmorgen om half zeven alweer over de vloer en dat is erg vroeg voor mijn doen. Na de koffie maar begonnen met het zemen van de ramen, de binnen- en buitenkant gedaan en ook nog een paar gordijnen gewassen, gestoft en gezogen en dat allemaal voor twaalf uur. Toen ik wilde gaan wandelen liep ik zowat te slapen, dus ben ik maar snel weer omgedraaid en lekker in de zon gaan liggen dommelen. Vanmiddag nog wat boodschappen gedaan en een paar tijdschriften meegenomen, daarna weer maar in de zon, genieten hoor, maar de dag is lannnggggg, er komt geen eind aan en ik ben er versleten van, dat wordt niet laat vanavond.
Vandaag lekker aan het opruimen geweest, de meeste stoelen en tafels onder het afdak gezet, de vetplanten onder de veranda, Joop heeft het gras nog een keer gemaaid dus zo langzamerhand maken we ons klaar voor de winter, al ziet het daar nog lang niet naar uit. Wat is het heerlijk!
Vanmiddag een paar foto's vanaf het land van de buurman gemaakt, maar het was eigenlijk te laat, te veel tegenlicht. Maar deze gaat en daarop is de bijenstal goed te zien. Ook nog een beetje aardappels geraapt en toen ik daarme bezig was werd ik aangevallen door een bij. Joop liep een eindje verderop en hoorde het eerst niet (hij is ook nogal doof), ik gilde en krijste, ik dacht dat ik gek werd, hij stak in mijn wang en zat daarna nog in mijn nek.......... Joop had het toen ook eindelijk in de gaten en heeft de beet uitgezogen. Tot nu toe valt het mee, het is nog niet echt dik, ik heb er Nestosyl opgesmeerd, dus maar even afwachten, misschien word ik zo langzamerhand ook immuun.
Er wordt veel grond verzet langs de weg tussen Scharendijke en Renesse, er worden heuvels gemaakt, gaten gegraven, het is een drukte van jewelste. We krijgen er weer een recreatiepark, met camping en hotel, bij. Het wordt zodoende alsmaar voller en drukker, nog een paar jaar en de boel is volgebouwd daar. Goed voor de werkvoorzienng, de middenstand en al die anderen die er een graantje van mee zullen pikken, maar wel jammer, dat het allemaal zo vol wordt.
En wat ze nu met zo'n waterpartij moeten......achter mijn rug zijn de duinen en daar weer achter de zee....
Voor degenen die het niet kunnen ontcijferen, de tekst van het bord:
Vliedberg.
Eerstijds telde Schouwen-Duiveland enige tientallen vlied- of vluchtbergen. Nu zijn er nog maar twee, één bij Zierikzee en deze bij Elkerzee-Scharendijke. De vlliedbergen zijn kunstmatig opgeworpen. Over het doel is al veel geschreven. Aanvankelijk ging men er van uit dat de heuvels bestemd waren om te dienen al vluchtplaats bij hoog water. Maar het zouden ook kasteelbergen kunnen zijn. De ambachtsheren lieten zulke kasteeltjes bouwen om zich te kunnen verschansen bij vijandelijke aanvallen. Zo is het niet uitgesloten dat de berg van Elkerzee ook een restant is van zo'n militaire versterking, vergelijkbaar met een chateau à motte uit het middeleeuwse Frankrijk.
Een paar honderd meter hier vandaan ligt een Vliedberg. Het is nog steeds niet duidelijk waar ze nu eigenlijk voor dienden, die grote grondbulten. Deze ligt op het terrein van Camping de Vliedberg (natuurlijk) en volgens mij klopt de informatie, die ze op hun website geven niet helemaal.
Er zijn er nog een stuk of veertig van in Zeeland, maar deze kom ik dus dagelijks langs en omdat hij zo netjes geschoren was, het land leeg en de lucht blauw, heb ik maar eens een foto gemaakt vandaag.
Vandaag was hij jarig en ik weet eigenlijk niet eens hoe oud hij geworden is, maar dat hij een speciaal plekje in mijn hart heeft weet hij maar al te goed.
Ooit heb ik eens een mutsje voor hem gehaakt, daar ging hij mee naar bed en daar stond hij mee op, want dat was een speciaal mutsje, met luchtgaatjes. Tot er een moment kwam dat het mutsje versleten was, er kwamen gaatjes in die er eigenlijk niet in thuis hoorden, niets is eeuwig, zelfs niet dat mutsje. Ik heb daarna nog vele mutsjes gehaakt, maar er was er niet één die aan dat speciale mutsje kon tippen.
Wim, ik hoop dat je een leuke verjaardag hebt gehad.
Binnenkort komen we een keer proosten
Mutsjes verwelken
Mutsjes vergaan
Maar onze liefde, blijft eeuwig bestaan.
Update: 63!
klik
Misschien is hij al heel oud hoor, maar ik ging vanavond nog even bij Paool langs en daar had Renesmurf een link geplaatst.
Ik had hem nog nooit gezien, dus bij deze...
Eerst maar even aardappels geraapt vanmorgen, de boer heeft nog maar een klein stukje gerooid, dus volgende week ga ik nog wel een paar emmertjes halen, ook handig voor Miriam. Raar is het om je huis vanaf een plek te zien waar je anders nooit komt. Daar ga ik volgende week eens een foto van maken. Verder geluierd en van de zon genoten, die eindelijk hier ook eens scheen.
Vorig jaar, of misschien zelfs nog het jaar daarvoor, heb ik er ook al eens een foto van gemaakt. Ik kan hem nergens meer vinden, het was leuk vergelijkingsmateriaal geweest. Toen was het nog schoon, inmiddels zitten de beeldjes dik onder het zaagsel, of zijn de houtwurmen druk met het verorberen van het kozijn, ik heb geen idee maar het gaat er niet op vooruit daar. Inmiddels ben ik wel verliefd geworden op het egeltje , hij kijkt me elke dag zo vrolijk aan. Ik denk dat ik hem vandaag of morgen ga redden uit dat stofhok en dat hij lekker bij mij in de tuin mag...........
Mooi om te zien altijd. En het gaat hard! De boeren zijn de laatste dagen druk met het rooien van de aardappelen. Zo ook onze achterbuurboer. Morgenochtend eens kijken of hij nog iets voor ons heeft laten liggen, we hoeven maar even het slootje over te springen. Het valt me altijd wel op dat het vooral ook veel Belgen en Duitsers zijn die narapen en ze doen dat dan met de hele familie. Zakken vol worden er in de auto geladen. Ik vind het vooral leuk omdat het zo dichtbij is, ik heb ze op zien groeien, dan wil ik ze ook wel even proeven.
klik
Vanmiddag weer een gevalletje schoenen. Ik had het er al eens eerder over, maar vandaag waren ze met z'n tweeën, op een heel leeg parkeerterrein, ze trokken meteen de aandacht. Ik dacht eerst dat het een dode kat was, maar dat was gelukkig niet het geval.
Raar hè! Goede schoenen, met een beetje zand eraan. Iemand heeft een strandwandeling gemaakt en zittend in de auto andere schoenen aan getrokken, beentjes weer binnenboord en weggereden, ik kan er niets anders bij verzinnen. Als het leuke laarzen waren geweest had ik ze wel even gepast, maar deze heb ik netjes laten liggen.
(Het plaatje bij de oude link is weg, zoals een heleboel plaatjes in het archief. Ik had MSN sites aangemaakt en daar foto's geplaatst om hier te gebruiken, de sites zijn verlopen. Jammer, maar waar .Eéntje bestaat er nog wel, die heeft nl. wèl een geldig email adres en die heb ik onder Flickr gezet.
De beloofde zon heb ik alleen aan het eind van de middag even gezien, de rest van de dag was het grauw en grijs. Geen strandwandeliing maar een "gewoon" rondje mèt winterjas, op het gemak. Ik heb er een uur langer over gedaan, want het voordeel van steeds hetzelfde rondje is dat je vaak dezelfde mensen tegenkomt, dus je maakt eens een praatje en vandaag was ik daarvoor in. Lekker een patatje gekocht onderweg, in plaats van ijs of bier, want je past je aan aan de omstandigheden natuurlijk.
Na de thee nog even naar "de Stad" voor een paar boodschappen en ook daar nog wat rondgelopen, altijd leuk om een beetje etalages te kijken, want al is het dan wel grijs, het is windstil, heerlijk!
En dan is de dag alweer bijna voorbij, nog even en de klok gaat ook weer op winterstand...
Het wordt schitterend weer morgen, zeggen ze...
Ik denk dat ik maar eens een lange strandwandeling ga maken, lekker op het gemak.
Stuitje lopen, stuitje zitten, peukje roken en eenmaal terug een biertje op het terras
Update:
Ria doet morgen twintig rondjes dorp om te kijken of ze ergens iemand met een kwast in de weer ziet en drinkt dan gezellig met Papoe een pilsje
Morgen, 5 oktober, is ze jarig. Zevenendertig alweer. Vanmiddag hebben we een fotootje gemaakt voor de deuren die ze over een tijdje open gaat gooien, zodat er gewassen en geknipt enzo kan worden. Maar dat duurt nog wel even, Mark doet alles zelf in de avonduurtjes. Ooit had ze al eens een eigen kapsalon hier in het dorp, die bestaat nog steeds. Ze was nog maar net twintig en te jong, teveel verantwoording, waar ze nog helemaal niet aan toe was. Ze is daarna naar Capelle a/d IJssel vertrokken en is daar in loondienst gegaan, ook als kapster, ze heeft daar veel ervaring opgedaan en jaarlijks cursussen gevolgd en nu ze sinds afgelopen voorjaar thuis is heeft ze er zin in! Alles op zijn tijd.
Fijne verjaardag lieve Miriam!
Het leven is goed, ook op dierendag
Saaie dagen. Ik beleef niets, dus ook weinig te vertellen. Wandelen gaat nog steeds niet, ik doe wel een rondje rond het dorp, op het gemak, maar moet nog steeds voorzichtig doen met mijn knie. Verder ben ik aan de thee, drie potten per dag.
's Morgens eerst wel koffie om wakker te worden, maar dan volgt al snel een potje st.Janskruid ik was er mee gestopt, maar ik merk toch dat het goed voor me is. 's Middags een pot venkel of brandnetel en 's avonds rooibos, ik lurk wat af, maar het voelt goed.
Vanmiddag toen ik blaluwe druiven gekocht had bij de groentenboer en een trosje op zat te eten, vroeg ik me af wat er eigenlijk in die pitten zit. Het zijn grote druiven, dus ook grote pitten en ik bijt ze stuk, lekker! Dit vond ik , mooi meegenomen toch!
Vanmiddag nog lekker in de zon gezeten met een tijdschriftje, ik kom de dagen wel door hoor.
Vanmiddag kwam ik hem tegen, degene die die geweldige superkroot in zijn tuintje had. Hij had de foto gezien en vroeg of ik de kroot ook mee naar huis had genomen. Natuurlijk had ik dat niet gedaan, wat moet ik ermee, maar iemand anders eet nu blijkbaar al weken kroot, met of zonder speklappen
Papoe misschien???
Een paar keer per dag kijk ik naar de webcam die bij Perry's staat. De laatste dagen komen de mooiste luchten voorbij en omdat hij, ik denk, om de halve minuut ververst, ben je bijna live op het strand. Vanavond keek ik ook weer even en het zag er zo mooi uit dat ik er gelijk maar even heen ben gereden met Simba voor een avondwandelingetje en een paar foto's.
raar maar waar
vandaag kreeg ik nieuw haar
ietsje dikker, ietsje blonder
en voor het gevoel weer iets gezonder 
echt, ze kan toveren............
Vanmorgen is Yara geslaagd voor haar zwemdiploma-A. Ze is al een paar jaar aan het oefenen en nu dus eindelijk een dilpoma. Nederlands kampioene zal ze wel nooit worden, spelen in het water is leuk, maar baantjes trekken is niet echt haar hobby. En omdat ze bijna uit haar fiets gegroeid was, kreeg ze als beloning een "nieuwe"echte K-3 fiets.
Ik ben ook helemaal vergeten te vertellen dat twee weken geleden haar eerste melktand ineens kwijt was, gelukkig werd hij later in de auto teruggevonden, anders was het toch moeilijk te geloven geweest voor de tandenfee natuurlijk. De eerste "grotemensentand" komt er al aan.
