Bijna verlopen. Tegenwoordig krijg je ruim van tevoren bericht en ja, dan blijft dat bericht maar liggen, totdat het eindelijk verlengd is, dus vandaar dat ik vandaag maar eens stappen ondernam.
Eerst naar de fotograaf voor nieuwe pasfoto's, altijd leuk, tenminste dat vind ik.
Wat een verschil hè, wat een dikke kop had ik tien jaar geleden. Haar wordt wel steeds grijzer, maar dat vind ik prima. Binnenkort een nieuwe bril, dat is ook hard nodig.
Op het gemeentehuis kreeg ik een folder mee, vanaf volgende maand kan er veel alleen nog maar op afspraak, of je kunt kiezen uit wel of geen. Gelukkig hoef ik daar niet zo vaak te zijn. Vandaag werkte de nummertjes-machine niet, tenminste je kon wel een nummertje trekken, maar ze konden er verder niets mee... en de klok stond ook al stil.
Volgende week heb ik een nieuw rijbewijspasje, dat is dan wel weer handig.
Vanmiddag wandelden we lekker een rondje en hoewel ik een grotere van plan was sneed ik toch maar een stuk af, ik was mijn wanten vergeten en dat beviel toch niet zo goed...
De foto is eigenlijk een 'zoek de poes' plaatje, hihi.
Een paar weken geleden ging er een lamp in de keuken stuk, boven het aanrecht, dus daar moest snel een andere. Koken is al niet leuk en dan ook nog in het donker, dan komt er niets van terecht. We raakten zo langzamerhand aardig door onze voorraad ingeslagen spiegelreflex-lampen heen, dus ik ging eens op zoek of er al een goeie spaar-vervanger was. En die vond ik. Leuk licht, goed te doen, even wennen maar naar tevredenheid. Ik verving ze gelijk allebei. Een week later in de badkamer van hetzelfde laken een pak, ik kocht er weer een paar en ook daar weer naar alle tevredenheid.
We kregen de smaak te pakken, zeker Joop als het op bezuinigen aan komt. Gisteravond deed hij de spots in de kamer weer eens aan, daar hebben we toen ze er pas waren ook spaarlampen in gedaan. Die moeten eerst opwarmen en daarna is het nog geen gezicht, een beetje grijzig licht, niks gezelligs aan. Dus vanmorgen besloten we daar ook van die nieuwe spaarlampen voor te kopen... wat helemaal geen spaarlampen blijken te zijn, dus.... want die zijn er niet voor spots, geen spiegelreflex tenminste.
We vonden wel een vervanger voor de staande lamp, daar zit zo'n stokje/staafje in van 250W, die gebruikt nu de helft minder en geeft toch (bijna) evenveel licht.
Volgens mij is het nog triest gesteld met de spaarlampen. De Lumen en de Watten, ik vind het allemaal maar niks en wat zijn we er nu eigenlijk mee opgeschoten met dat hele gedoe? Dat wil ik dan ook weleens weten.
Ik wil best besparen en zuinig zijn, maar het moet niet ten koste gaan van de gezelligheid hoor.
Afijn, de reservelampendozen zitten weer aardig vol... en verder moet ik nog steeds alles 2x zeggen.
'Oh, wat leuk! Mokkokè!' riep Miriam vanmiddag toen ze mijn prachtige onderzetters zag. Zo truttig zijn ze dus blijkbaar niet en zodoende had ik vanmiddag alweer iets te doen, want ik had nog net genoeg restjes voor nog een paar.
Ik voel me wel lekker eigenlijk de laatste dagen. Er komt een soort rust over me die ik niet nader kan verklaren. De pieker- en boze gedachten zijn naar de achtergrond verdwenen en ik kan ook weer eens aan andere, leukere dingen denken. Ik verander eens wat in huis, kleine dingen, zoals een haakje ergens weg of juist een nieuwe op een andere plek. Schilderijtjes veranderen, wat dan ook weer met de komst van de nieuwe te maken heeft. Ik heb een nieuw handdoekendingetje voor in de douche besteld. Het oude bamboegeval heeft Didi als pup helemaal uit elkaar getrokken, het blijft nog net overeind staan. Ik slaap ook weer beter. Kortom, het gaat wel goed!
We hebben heerlijk gewandeld vanmiddag, de zon scheen volop. Wel een koude wind, dus warm aangekleed.
Vestje mèt knopen.
Joop moest toch even naar Zierikzee, dus reed ik even mee. Ik had al in mijn knopendoosje gekeken, maar vijf dezelfde is wel veel, die had ik niet. Er is sinds een tijdje een leuke handwerkwinkel in Zierikzee, waar ze errug veel knoopjes hebben. Ik had eigenlijk even een foto moeten maken bedenk ik nu, want die zie ik niet op de site.
En nu is het af, niet dat ik het er zo druk mee had, maar het ligt niet meer op tafel.
Met mijn spelletjes kan ik ook niet verder en ik heb geen zin in een nieuwe, alleen Word Feud doe ik nog. Ik maak weinig foto's dus daar ben ik ook niet zoet mee. Vanmiddag zat ik ineens zomaar niks te doen op de bank, best raar, want na een kort wandelingetje waren we ook snel weer thuis.
Toen ben ik maar een paar onderzettertjes gaan haken, dat staat toch leuker dan een bierviltje en ik had nog wat katoenen restjes. Het toppunt van truttigheid vind ik dat... onderzetterjes en dan ook nog gehaakt, er is iets mis met mij.
Ik weet nog dat ik met ons trouwen een mooi houten standaardje met houten onderzetters kreeg, het zag er leuk uit, maar mijn eerste gedachte was, 'die ga ik echt nooit gebruiken'... Geen idee waar het gebleven is, ik heb het lang bewaard, maar nooit gebruikt, misschien staat het nog wel ergens...
Vestjes zijn ook eigenlijk best truttig, om over twinsetjes maar te zwijgen... die had ik wel vroeger en ik vond het heerlijk dragen.
Eindelijk weet ik nu ook waar mijn zus haar huis woont!
We waren vandaag gezellig even op de koffie nadat de Panda meneer een rondje door de pc van Joop had gemaakt. Altijd raar om te zien hoe iemand op afstand in jouw computer aan het struinen is.
Het was koud, maar we maakten toch een fijne wandeling door de Heerlijkheid. Van al de koffie en door de kou moesten we voortdurend plassen, gelukkig kun je ook in Numansdorp gewoon ergens naar binnen lopen hoor, niemand die er iets van zegt. Later begon het ook nog behoorlijk te regenen, maar we hebben gezellig lopen kletsen en de soep daarna smaakte heerlijk!
Didi vond het er ook erg leuk. Een warm kleedje onder de tafel en haasjes hebben ze daar ook en het ruikt ook allemaal weer anders, daar gaan we nog wel eens kijken!
Eigenlijk wil hij niet dus we beginnen met de achterkant, ik heb het netjes gevraagd. 'Graag fotoshoppen zodat ik er als een jonge vent uit zie' en dat heb ik gedaan :)
Het is een fijn huis. Janny maakt prachtige schilderijen en hangt ze ook overal op.
De bomen links zijn nog niet klaar, maar het zijn foto's van mij die voor de inspiratie zorgden, ook leuk om te weten.
En nu mag ik er eentje uitzoeken voor op de slaapkamer, ik denk stiekum dat ik het al weet...
Het vestje is klaar. Nee eigenlijk is het nog niet klaar, want de knoopjes moeten nog, maar ik kan het in elk geval aan. Ik heb het nu zelfs aan, het is een lekker vestje. Het was al te laat voor een foto, dat komt nog wel een keer als de knoopjes eraan zitten.
Voor het begon te regenen lekker nog even gewandeld. Foto's van die grijze polder heb ik nu wel genoeg voorlopig, dus ik deed ook nog even een rondje door de tuin en 'nam' wat mosjes.
Er zijn er genoeg!
Als klap op de vuurpijl nog eens een update van de Helleborus
die nu wel zo ongeveer op zijn hoogtepunt is denk ik.
Het vestje waaraan ik nu al maanden aan het breien ben, tenminste het ligt op tafel anders zou het al klaar zijn natuurlijk, nadert zijn einde. Vandaag heb ik het in elkaar genaaid. Nu de bies nog afbreien en aannaaien... en dan is wat mij betreft het breiseizoen ten einde.
Het was een heel verschil met gisteren. Ik reed even naar de Vleesboerderij en daarna naar de visboer, maar die was gesloten.
Niet gewandeld, alleen maar mijn vestje... het moet af nu
Worst snoepen in de auto is best lastig met die cellofaantjes en dan daarna een begin van het bovenste plakje vinden.
Het was een prachtige dag. Hier tenminste wel, zo te zien was het wat verder naar het noorden wat minder.
Vroeg op vanmorgen, ik had het wel gezien na al dat draai en keerwerk. Lekker de kachel al aangemaakt en na de koffie en krant een beetje gepoetst en wat orde geschept in de rommel.
Joop bracht zijn laptop in Zierikzee en deed de duiven.
Daarna gingen we aan de wandel. Joop deed linksom een rondje Klokje en ik rechtsom. Ik deed er alleen iets langer over.
Eenmaal weer in de polder zag ik eindelijk weer eens het engelenhaar van Jan K. precies op dezelfde plek waar ik het al eens eerder zag.
Ragfijne spinnewebbetjes over heel de akker, glinsterend in de zon. Moeilijk foto's maken van zoiets, maar op de klei zie je ze maar op één maniier, tegen de zon in....
En dit zouden dan de veroorzakers moeten zijn. Heel klein, (ik zoek nog even naar de link bij Jan)
Jan K. maakte er ook eens een filmpje van.
Joop had zijn laptop alweer opgehaald toen ik ook eindelijk eens thuis kwam. Panda bleek de boosdoener, netwerkkaart was niets mis mee. We zullen ze er nog eens op aanspreken geloof ik als ik Joop mag geloven. Hoppa! Weer €75
Shela is het niet geworden, teveel twijfels en geen overtuigd, ja deze wil ik! En bij twijfel moet je het niet doen, zei mijn oude buurman Kunst altijd, dus ze zit weer in het asiel.
Mijn nieuwe zolen waren klaar, met twee consulten erbij komen ze op bijna tweehonderd euro, wat een bedragen he voor een paar inlegzooltjes, maar als het meezit krijg ik ze voor het grootste deel vergoed.
Didi en ik wandelden een rondje door de grijzigheid van de polder en toen we thuiskwamen was het internet weg, geen verbinding. Zeelandnet gebeld, er waren werkzaamheden en meer storingen zeiden ze daar, maar Miriam had gewoon verbinding (die heeft al een week geen cv in de kapsalon en kan zodoende met goed fatsoen niet werken... ook zoiets leuks.)
We keken het even aan.
Intussen werkte ik mijn buitengewone boodschappenbriefje af in Zierikzee.
En toen ik terug kwam nog steeds geen verbinding er moest iets anders zijn. Nog eens Zeelandnet gebeld en alles gecontroleerd, daar was alles goed. Dan moest het de router zijn. Joop was er druk mee en heeft een uurtje aan de telefoon gehangen, blijkt er iets met de netwerkkaart te zijn. Nog niet helemaal opgelost, maar de tablets en mijn computer doen het nu in elk geval.
"...alles sal regkom, as ons almal ons plig doen".
Vanmorgen om tien uur moest ik al bij de tandarts zijn in Vlissingen. Heel vroeg was ik al wakker en dan is het toch plots nog kwart over acht, maar ik was keurig op tijd. Ik rijd altijd nog fijn over de oude weg, die ligt er nog gewoon, en zo kom ik niet op onverwachte bestemmingen.
Alles was in orde, volgend jaar weer terug. Voor de reparatie aan mijn voortand kreeg ik een bon mee en voor mijn gebitscontrole moet er elk jaar ook een heel formulier ingevuld worden tegenwoordig, want eigenlijk mag het niet meer zo... en moet ik naar een gewone tandarts. Nu ga ik naar de afdeling kaakchirurgie in het ziekenhuis, daar ben ik blijven hangen na mijn operatie en ik vind dat prima zo. Ik ken ze daar en wat moet ik bij een tandarts...
Daarna een kennismakingswandelingetje met Shiv(l)a. Mir is toe aan een hondje en deze zat in het asiel, ze vond hem wel leuk en nu is hij op proef. Didi en zij waren niet echt gelijk vriendinnen. Tsja twee teven gaat niet vaak erg makkelijk, zeker niet als het allebei dominantjes zijn, maar dat weten we nog niet van deze. Didi is dat zeker wel. Lopen ging goed, als ze te dicht bij elkaar kwamen even in de aanval.
Ze is op proef, dus niets staat nog vast. Een probleemhond hoeft ze niet natuurlijk, hij/zij moet wel gewoon overal mee naar toe kunnen.
Er was nog ruimte in de Kliko die vandaag naar de straatkant moest en sommige uitgebloeide planten hingen er zo vies papperig bruin bij dat ik eerst maar eens even de tuin in dook. Heerlijk hoor, niks koud, het voelde gewoon een beetje voorjaarsachtig en het was lekker om even wat te doen, ik kan niet wachten eigenlijk.
Vanmiddag lekker gewandeld. Wel een grijze boel, het leek er even op of het op zou klaren, maar het kwam er niet echt van.
Na de thee even wat boodschappen en gelijk de 'nieuwe' kapstok opgehaald.
Ik ben er blij mee! Er horen nog dezelfde hangers bij maar die heb ik nog niet, dat komt nog.
Alles hing altijd aan haken, een beetje rommeltje, niet dat het nu netjes is maar wel makkelijker en overzichtelijker. Sommige haken hebben we gewoon laten hangen daar kan ook nog vanalles aan. De schoenen hebben al sinds een paar weken een eigen plank in de kelderkast. We twijfelen nog of de plank mag blijven, nu staan mijn pantoffels er nog op en tot vandaag ook de mutsen en de wanten, maar die kunnen nu ook bovenop de kapstok.
Voor mij geen Blue Monday hoor, ook al was hij grijs en nat en bah enzo.
Nee, meer eentje van opluchting, helderheid en duidelijkheid.
Vooral onduidelijkheid en onzekerheid daar kan ik niet tegen, ik kan er nachten wakker van liggen en dat deed ik dus ook de laatste week. Gewoon wat praten en informeren kan al voor heel wat duidelijkheid zorgen. Weten waar je aan toe bent is soms heel belangrijk, zeker voor mij.
Voor Miriam is in elk geval duidelijk dat een auto zonder sleutel niet rijdt, kwiet, verloren, foetsie en nu staat hij daar. Ik heb vanmiddag nog even hetzelfde stuk gelopen als zij gisteren deed, maar een strand is groot hoor als je een sleutel zoekt, ik heb hem dan ook niet gevonden.
Nee ze had ook geen reserve, die was iemand anders al eerder kwijt geraakt maar, als het goed is rijdt hij/zij morgen weer.
Deze vind ik zelf wel grappig. Het kind zit wel stevig in dat prachtige bed, maar waarom nou die papegaai erbij moet... hahaha.
Deze vind ik heel gevaarlijk, arm kind ze kan zomaar van de bank afkukelen. Wel weer zo'n mooi bankje, met een kussentje deze keer.
En dan deze... bovenop de tafel, met paard en mooie slobkousen.
En waarom er hier een bos tulpen bij moet.... dat stoeltje was trouwens ook lange tijd in gebruik, ik heb meerdere foto's waarop er bij geposeerd wordt.
Zij mocht gezellig met haar pop, die kon alleen niet stilzitten.
Ik ken ze geen van allen. Neefjes en nichtjes van moeders kant denk ik. Mijn moeder heeft het vast heel vaak verteld, of ze wist het zelf ook niet meer, maar we hebben ze wel vaak samen bekeken. Het staat er niet op, dus we zullen het ermee moeten doen.
Beetje druk hè, bloemtjes, kleedje, drukke jurk, poeh, veel te veel.
Deze ken ik wel, mijn moeder met haar broertje, in een mooie kar.
Dat waren de meeste wel.
Janny en ik hebben per telefoon nog samen gelachen om de foto van de slapende opa met kind. Zij dacht altijd dat ik dat was, maar eigenlijk weet ik wel zeker dat zij het is. Ik was begin jaren vijftig een jaar of vier, toen maakten ze al heel andere foto's. Janny was vier rond 1945, dat klopt beter bij het beeld. Maar we hebben nu afgesproken dat we net doen of we het allebei zijn, die daar liggen bij dat lieve kleine opaatje, waar we allebei zoveel van hielden.
Mijn moeder, ... ik denk een jaar of drie.
Mijn moeder met haar broertje, oom Han een paar jaar later.
Mijn vader, een jaar of twintig?
Een onberkende meneer, maar hij zit wel in ons fotodoosje, dus vast ergens verre familie, maar het gaat me hier om het meubilair.
Dat mijn moeder als kind al bij hetzelfde bankje stond als mijn vader jaren later.
Honderden mensen hebben zulke foto's in doosjes en allemaal op of bij hetzelfde bankje, stoel of tafeltje. Bij de foto van mijn vader staat het andersom zodat hij erop kon leunen en wat zou er bij de vreemde meneer op het tafeltje staan? Want dat deden ze ook veel, alleen het meubilair was niet genoeg. Bij mijn moeder op de bovenste foto ligt er ook een bos bloemen in de stoel, terwijl die toch van zichzelf erg mooi is.
Morgen heb ik er nog een paar.
Zomervakantie vieren bij opa en oma in Serooskerke, mijn opa maakte dan altijd een wip.
Grijs en koud vandaag. Wel droog zodat we toch lekker gewandeld hebben.
En kijk eens wat ik zag....
.... het lijkt wel mei!
Kijk dit is tante Nel zoals ze eruit zag toen ze Oom Han (die heb ik er ook even bij gezet nu) leerde kennen. Het verhaal gaat dat ze elkaar leerden kennen via een contactadvertentie in de krant. Oom Han was een al wat oudere vrijgezel van zo rond de veertig, nog nooit een vriendinnetje gehad en plots was daar tante Nel. We stonden er allemaal van te kijken.
Na een tijdje trouwden ze en ze leefden nog lang.
Oom Han werkte hard, tante Nel deed dingen voor de kerk, hielp ouden van dagen, tenminste dat denk ik, ze was er druk mee, dat denk ik ook, we kwamen er niet zo vaak. Als we er kwamen vroeg oom Han bij het inschenken of je korte of lange thee wilde, hij moest daar zelf altijd erg om lachen.
Wel een koekje erbij, maar van hun eigenverbouwde kropje sla aten ze drie dagen, zuinigheid met vlijt zullen ze gedacht hebben. Ze hadden dan wel geen kastelen, nee dat is te gek natuurlijk, maar wel twee huizen en een hoop geld toen tante Nel als eerste doodging. Ze zag er nog steeds hetzelfde uit.
Het viel oom Han wat tegen bij de begrafenis, weinig mensen van de kerk en hij besloot het testament te herzien, niet alles zou meer voor de kerk zijn, er ging nu ook een groot deel naar de goede doelen en de notaris was er daar vast één van. Janny en ik moesten het als enige erfgenamen doen met elk €1000.
Janny heeft zelfs de hand-koffiemolen en een kast die ze graag wilde hebben terug moeten kopen van de opkopers.
Ik spitte nog eens even door de oude foto's vandaag. Moe van te weinig nachtrust en zelfs nog even doktersbezoek vanmiddag voor Joop, het loopt even niet zo lekker. Maar alles is okee verder hoor, niets aan het handje.
Op de foto mijn zus en opa, die samen een tukje doen in de schaduw, een foto waar ik altijd best jaloers op was. Ik wilde ook zo'n lieve foto van mij en opa...
Het lijkt allemaal ze vreselijk lang geleden.. maar het is nog maar zeventig jaar..
'Goedemorgen!"
"Goedemorgen"
"Ik heb een afspraak, om tien uur"
"Oh met wie?"
"Dat weet ik niet, maar het gaat om nieuwe zolen"
"Oooh dat moet u hiernaast zijn...."
Ik stond bij het VVV kantoor in huis, dat was niet de bedoeling natuurlijk
Verder verliep het wel goed hoor. Het was op de kop af twee jaar geleden dat ik daar ook was. Een kleine aanpassing en volgende week zijn ze klaar.
Op de terugweg ging ik even bij Oom Han op bezoek. Janny en ik vroegen ons laatst af of de wieltjes nog op het graf zouden liggen en dat deden ze. Wel her en der verspreid en lang niet meer zo mooi, maar ik heb ze een beetje bij elkaar geraapt, dat vindt tante Nel ook vast beter zo.
Verder regende het vandaag vooral.
De planten hebben allemaal een douchebeurt gehad en zijn lekker opgefrist. Toen het er tegen een uur of half drie naar uitzag dat het eindelijk droog ging worden toch nog maar een rondje gedaan en eenmaal onderweg werd het al snel steeds lichter.
Joop ging nog op controle voor zijn CK waarde, maar dat is niets verontrustends, eigenlijk bijna normaal.
Joechei! Het is nog lang geen mei!
Grijs, nat, vies, triest en mistroostig, bah! Ik deed gelijk maar een paar rotklussen, zoals afspraken maken voor nieuwe zolen enzo. Ik houd niet van fietsen en ook niet van bellen.
Toen het even droog was deden we een rondje over de dijk, rond het dorp. de mosjes op de Muraltmuurtjes gedijen goed met het natte weer.
Eenmaal weer thuis was ik blij verrast nu eens de eerste bloeiende sneeuwklokjes bij mezelf in de tuin te ontdekken. Iedereen heeft ze vast al ergens gezien en ik zal wel met oogkleppen opgelopen hebben, maar vanmiddag zag ik ze voor het eerst, dus, in mien tuun!
Mooi hè!
Lente!
(al weet ik ook wel dat het niet echt lente is natuurlijk, maar het klinkt toch leuk..)
Het regende vanmorgen dus we deden eerst samen maar wat boodschappen in Zierikzee. De wien was op dus we keken op aanraden van Joke eens bij Gall&Gall, want zij had ook een lekker wijntje afgelopen zondag.
Daar namen we er om te beginnen een paar van mee. Leuke acties ook daar en een klantenkaart met extra korting... we proberen het gewoon eens een tijdje, dan komen we tenminste ook nog eens in 'de stad'.
Eenmaal weer thuis een kopje thee en hoppa, Didi en ik gingen weer eens met de bus mee naar Renesse. Eerst winkelden we even, het was er helemaal uitgestorven, dus ruimte zat.
Ook bij Intra Tuin weinig mensen en hoe we ook zochten geen koopjes voor ons. Wel vandaag of morgen even terug voor wat mooie violen, het is tenslotte erg voorjaarsachtig nog steeds, al was het vandaag wel wat donkerder.
Gelukkig is mijn fiets ook weer terecht...
Ik heb zo gelopen dat ik het grootste deel van de route met m'n neus in de zon liep.
Een stralend blauwe lucht, zeker het eerste stuk.
Later betrok het een beetje.
Ik zit er nu dan ook heerlijk van te gloeien.
Verder niet zoveel gedaan eigenlijk, een beetje stof verzameld en zo, van die dingen.
Na een heerlijke wandeling gingen we vanmiddag even bij Abeltje en Koola op bezoek.
Gezellig even bijkletsen met de baasjes met een wijntje en een muziekje erbij. Wij laten het vaak bij de radio, hooguit een cd, maar wil je er ook beeld bij dan duurt het even, gelukkig niet alleen bij ons.
Waar is de tijd van die prachtige zwarte schijven gebleven, pick-up aan en draaien maar, hoewel... zo eenvoudig is dat ook niet eens meer, want die hebben we nog wel, maar dat is ook allemaal onderdeel van het grote radio-tv-opname-afspeel-dvd-muziek-gebeuren waar toch minimaal drie afstandbedieningen voor nodig zijn en dan is het al gauw 'hoewashetookalweer'.
Het lukte en we luisterden en keken o.a. naar Roy Orbison.
Niet te hard (op dat ene nummer na dan) want anders versta je elkaar niet meer hè...
Tiedeldiedoe tiedeldiedoe mlh, Tiedeldiedoe tiedeldiedoe mlh, Tiedeldiedoe tiedeldiedoe mlh...
Ik dacht wat hoor ik toch! Er waren wel een paar huizen in de buurt en opeens wist ik het... er gaat iemands telefoon. En toen duurde het nog even totdat het tot me doordrong dat het die van mij was die overging en dat hij gelijk vertelde wie er belde. Eer ik toen het goede knopje gevonden had zonder bril, was hij al lang al gestopt natuurlijk.
Gisteravond wilde ik hem opladen, dus ik had het stekkertje van mijn oude Nokia in de nieuwe Nokia geduwd, het paste, dat was wel fijn natuurlijk. Even later keek ik eens of hij wel aan het opaden was, maar hij zei dat de headset was aangesloten, ik vond het raar, maar liet het zo... Tot ik het voor de zekerheid toch maar eens vroeg en toen bleek dat de oplader in het gaatje ernaast moest, dat paste dus niet, rare lui die mannen van Nokia.
Heerlijk weertje weer vandaag er was in elk geval volop zon.
De Clematis loopt uit, net als vele ander bomen en struiken...
en de luizen ook ...
Eerst dacht ik nog 'straks doet ze het niet', maar na enig aandringen werden toch mijn oorwarmers afgeknipt. Ik ergerde me eraan en misschien staat iets langer dan wel leuker... zo leuk ben ik toch niet meer hoor.
Volgende stap wordt een nieuwe bril, ik zie zowat niets meer. Dat is minder natuurlijk, maar een nieuwe uitzoeken toch ook wel weer leuk. Ik denk dat ik dit keer voor een vlinderbril ga.
Vanmiddag wandelden Sil en ik een rondje terwijl Joop de nieuwe Windows Office installeerde. Verder moeten mijn tanden in de revisie een afgebroken gerepareerde voortand die lelijk wordt en een controlebeurt bij de tandarts, want ook kunst heeft onderhoud nodig.
Nieuwe steunzolen en ook eens naar de dokter, want het is natuurlijk onzin dat vrouwen na hun 60ste maar gewoon baarmoederhalskanker moeten krijgen zonder dat dat ontdekt wordt. Niet dat ik klachten heb, maar dat had ik voor mijn 60ste ook niet. Ook dit vind ik een goede zaak.
Wat de telefoon betreft had Joop nog een afdankertje van hemzelf te liggen, een Nokia zonder Wifi en dat is nu juist het enige dat ik als nieuw extra wil. Ik hoef niet altijd op het internet te kunnen, geen goed fototoestel erin, maar als er Wifi in de buurt is wil ik daar wel gebruik van kunnen maken. Mannen... als ze het zelf 'nodig' hebben mag het wat kosten hoor, maar owee als moeders een nieuwe wil. Ik heb hem nu in gebruik, eens kijken of het bevalt...
Mijn lijf is doorgemeten door Sil, vorige keer ging het niet goed, toen had iedereen hetzelfde resultaat, nu zit ik op een mooi gemiddelde. Het is waar ze mee bezig is op dit moment, dus oefenen en uit proberen doe je dan op je familie natuurlijk.
Lekker lang lanterfanten 's morgens, zeker als het niet echt weer is om naar buiten te gaan. Vanmorgen verdiepten we ons eens in de telefoons... mijn trouwe Nokia doet het nog wel goed, maar gaat vaak onverwachts zomaar uit, waardoor ik weer onbereikbaar ben natuurlijk. We zijn er nog niet uit.
Sil is ook weer even over. Ze ging eerst naar de kapper voor een grote beurt en ik deed intussen een rondje met de hondjes.
Een spannend rondje weer kijk maar eens, dat luchtje kwam achter ons opzetten.
Een ieniemienie bloemetje in de tuin.
Bolletjes die boven de grond uit piepen
En de Helleborus waar toch blijkbaar nog iets van een bloem in komt. Het is spannend in de tuin en bijna voorjaarsachtig te noemen, want overal zitten knopjes in en vanmiddag hoorde ik van iemand waar de appelbloesem al bloeide.
Vanmiddag ontmoette ik een groepje Stoepeschieters. Altijd leuk om mensen die je al een tijdje op het internet onmoet, ook in ´real life´ te leren kennen. Het was erg gezellig.
Didi en ik gingen weer eens met de bus vandaag. We stapten uit op het Transferium in Renesse en wandelden vandaar via de Hogenboomlaan naar het Watergat. Het was heerlijk weer.
Gelukkig hadden we windje mee, er stond best een behoorlijke bries en of Didi zich nu verstapt had weet ik niet maar ze heeft best een tijdje erg mank gelopen en we hadden nog een behoorlijke tippel voor de boeg.
Gelukkig ging het steeds beter.
En het weerhield haar ook niet van een flink partijtje rollebollen
We hebben lekker doorgestapt, zo kon ze haar eigen tempo lopen. Rechtsachter zit het mankement en toen we thuiskwamen heb ik haar een pijnstiller gegeven, gewoon uit voorzorg want dat zijn ook ontstekingsremmers.
Zere poten moeten we niet hebben. Morgen maar even rustig aan.
Vanavond heeft ze weer eventjes opgepast toen Joop en ik een daghap aten bij Salud. Ik merkte toch dat ze het niet leuk vond, ze was de oudejaarsavond blijkbaar nog niet vergeten. Maar het ging goed en we waren na een heerlijke maaltijd lekker snel weer thuis.
"Wat doe jie noe wi zo vaare van uus, môje nat regene!"
Ik kijk eens achter me en zeg dat ik denk dat het voorlopig wel droog blijft...
"neee, je môt deahinter kieke, dea komt de wint vandeane!"
Afijn we maakten een praatje, er was een 'klus iezer gebrocht' daar waar ze met het voetgangerstunneltje bezig zijn, dus er zit weer beweging in de zaak.
Iezer is best fotogeniek vind ik dus ik maakte er wat foto's van.
De lucht deed ook weer zijn best goed uit de verf te komen vandaag.
Het dreigde wel, maar ik hield het gelukkig toch droog tot ik thuis was.
Wat heerlijk hè, gewoon weer maandag, iedereen weer aan het werk, of in elk geval het gewone leven van alledag. De eerstkomende feestelijkheid is nu weer de Strao. En voor Scharendijke hier.
Mijn fototoestel was leeggelopen vannacht. Gelukkig zag ik het voordat ik ging wandelen, dus ik legde hem nog even aan de prik en stofzuigde intussen. Jammer genoeg lag hij aan het verkeerde stekkertje want als de pc stilvalt wordt er ook niet opgeladen.
Afijn er was toch een blokje zichtbaar en gelukkig kwam Mir net thuis zodat ik ook haar (mijn oude) tioestel mee kon nemen.
De mijne begon na twee foto's alweer te piepen, maar gelukkig een reserve. Er was best een bijzondere lucht en dan loop ik zo te balen als ik geen foto kan maken.
Janny belde net voordat ik wegging, ze zouden op de koffie komen. We hebben weer gezellig zitten kletsen. Ook over de Kerstdagen van vroeger. Hoe we nog eens met zijn allen in St.Phillipsland waren met de Kerst en allemaal bleven slapen, tien man sterk. Janny en Freek met vier kinderen en wij met twee en zo groot was dat huis heus niet. En mijn moeder maar lachen en koken en regelen. Diepe bewondering hebben wij daar nu voor. Geen boodschap namen we mee, daar dachten wij niet eens aan, want alles zou er zijn, zoals altijd.
Mijn vader die geen stap uit zijn stoel deed, daar herinner ik me tenminste niets van en wij wasten hooguit eens iets af, maakten de boontjes schoon, of bemoeiden ons met de kinderen zo goed weten wij dat niet meer, maar het verliep altijd vlekkeloos. Daar heb ik dus mijn kerstangst niet aan overgehouden. Vroeger was het nog goed.
Een beetje onwerkelijk voelt het nog wel hoor.
Maar ik ben opgelucht en overwegend blij ...
met hier en daar een vreugdesprongetje...
hopelijk ook blijheid op de langere termijn...
dat hangt van binnendrijvende storingen af...
maar de eerstkomende dagen vooral blij.
Een stuk minder vrolijk vandaag, qua weer ook, het kan natuurlijk ook niet elke dag feest zijn.
Heerlijk gewandeld, dat wel.
En nu maar hopen dat ik mezelf niet al te blij gemaakt heb met een dooie mus.
Dat doet me trouwens ook aan Amira denken. Zij won vorige week Holland Got Talent en van blijdschap deed ze een dood dier na. Ik vind het schitterend, dat doet ze thuis ook als er iets gebeurt waardoor de ze kluts kwijt is. Dat zouden meer mensen moeten doen!
Nee, dan sommige mensen met een zware vorm van hoogmoedswaanzin, die moeten eigenlijk gewoon per direct achter slot en grendel.
Zo komt er toch weinig terecht van mijn goede voornemen... grrr!
Nu ja, mìjn ei van vandaag ben ik weer kwijt in elk geval.
Bij Joop komen ze volop uit, elf jongen al, ook al verloopt ook dat niet zo voorspoedig. Veel onbevrucht en sommigen zelfs nog geen ei gelegd. Maar we blijven positief! Dit wordt een topjaar!
Met morgen om te beginnen weer een nieuwe topdag...?!
Goed bezig! Met fotograferen doe je het haast dagelijks: een ander perspectief kiezen bepaalt vaak het beeld. je kunt het vast ook op andere terreinen toepassen succes!.
Zo reageerde Marlies op mijn goede voornemen wat meer afstand te nemen van zaken de me op wat voor manier ongelukkig maken.
Dat bracht ik vandaag wat foto's maken betreft gelijk maar eens in de praktijk. Ik bekeek de bomen en het riet eens van een andere kant, gewoon omdat het kon en vooral ook omdat ik zo blij was en nog steeds ben.
2014 kan voor mij namelijk nu al niet meer stuk en hoe druk je dat dan uit? Voor mij is dat met foto's, die zeggen in mijn geval vaak meer dan woorden.
Een blije mij met windje mee.
Een goed begin en nog een heel jaar de tijd om ook tot een goed eind te komen.
Want natuurlijk zijn we daar nog lang niet.
Nou, ziet het er vrolijk uit, of ziet het er vrolijk uit?
We brachten oudjaarsavond bij Salud door, er was een pubquiz en na nieuwjaar dansten we nog even. Een leuke avond zodoende. Toen we thuis kwamen bleek er toch iets mis, we konden om te beginnen al niet in huis omdat Didi blijkbaar met haar poot de knip van de voordeur een beetje naar beneden had geduwd. De achterdeur zat ook op de knip dus dat zou moeilijk worden... maar met een flinke schop deur ging hij toch open.
Ze had dun gepoept in de gang en was behoorlijk van slag. Nu had ze eergisteren het bot van de vleesboerderij weer tevoorschijn gehaald en ik weet niet voor hoever opgegeten. Wie weet zat er stukje bot dwars, of waren haar darmen daardoor van streek. Daarbij natuurlijk nog eens het vuurwerk, waar ze anders nooit op reageert, maar ja, we waren er niet, ik weet het niet. Volgend jaar maar weer gewoon thuis.
Nadat ik alles had opgeruimd kroop ik nog even achter de pc voor de foto's, altijd leuk en al met al werd het toch best nog laat. Toen ik eenmaal wilde slapen krabbelde ze elke keer aan de deur van de bijkeuken, ze wilde naar buiten en even later nog eens, en nog eens... van slapen kwam zodoende niet veel. Ik ben het jaar dus maar begonnen met een middagdutje.
Niet gewandeld maar lekker bij de kachel gebleven.
Een update van de Helleborus. Veel bijzonders is het nog niet, ik denk dat het hierbij blijft, mocht het nog veranderen dan laat ik dat zien natuurlijk.
Zo! Genoeg gewenst hoor.
|
|
