En als ik dan zeg dat ik morgen maar binnen blijf, komt daar natuurlijk niets van terecht. Het was gewoon droog vanmorgen, dus tijd voor een wandeling. Mijn weerding zei dat het om een uur of elf zou gaan regenen.
Onderweg kwam ik dit bord tegen, natuurlijk heb ik dat al vaker zien staan, maar nu maakte ik eens een foto, het Karreveld, dat wist ik ook al, maar nu zie ik ook de bloemen die daar waarschijnlijk zullen of kunnen komen. Leuk!
Een karreveld is een gebied achter een dijk waar klei is afgegraven voor het vormen van die dijk.
Waar langgerekte plassen liggen is de klei weggehaald. Op de dammetjes ertussen reden de karren die de klei afvoerden. Als een karreveld is ingesloten door dijken wordt het een inlaag genoemd.
Vroeger stonden ze bekend als kwade oorden. Vanwege de vochtige ondergrond dachten de bewoners van de regio dat het broedhaarden waren voor de Zeeuwse moerasziekte, een lokale variant van malaria.
Vaak vindt men op karrevelden zoutminnende planten. Vaak zijn deze gebieden drassig en vanuit natuuroogpunt erg interessant. Ze trekken veel water- en weidevogels aan. Er zijn nog veel karrevelden te vinden in de provincie Zeeland.
De foto is van vijftien jaar geleden, een hoopje mos wat een hond lijkt.
Ik deed niet veel vandaag, dus ik keek weer eens terug. Twintig jaar geleden gooide ik alle natuur en polderfoto's nog weg en bewaarde alleen familie foto's want die waren het belangrijkst voor later, dacht ik. Dat duurde niet lang, maar in het begin dus wel.
Vijftien jaar geleden zat ik op zo'n foto site, dat iedereen iets zegt over je foto's en welke dan prachtig zijn, wat deed ik mijn best zie ik nu, terwijl ik ook zie dat de foto's zoals ik ze nam gewoon het mooist waren, al dat gebewerk maakt ze heus niet beter, al zet ik ze nog steeds wel altijd recht als dat niet het geval is en de belichting misschien wat aanpassen want daar willen ze wel eens van opknappen.
Gekleurd aan mijn projectje (wat zou het toch zijn) en weer aan een grote begonnen vandaag. Buiten was het waterkoud, ik bleef na het ochtendrondje lekker binnen. Morgen ook weer denk ik, een enkele keer vind ik dat ook wel fijn, bijkomen van en ook weer opladen voor, het liefst heb ik niets, maar ja soms moet het.
Vandaag was wel heel duidelijk het voorjaar op komst , alleen was de temperatuur er nog niet zo naar. Ja in de zon uit de wind was het goed toeven, maar de wind maakte het toch wel fris.
Vanmiddag een flinke wandeling, er was een prachtige bijzon.
Altijd lastig om dat te fotograferen, of tenminste, ik maak gewoon wat foto's en dan maar afwachten of het er een beetje leuk op staat.
Na mijn energieke dag van gisteren zocht ik het weer eens even op en het blijkt dat de maan wel degelijk invloed heeft op mij maar eigenlijk wel op iedereen. De ene volle maan zal meer invloed hebben dan de andere, dat denk ik ook, maar bij mij was het gisteren dus duidelijk aanwezig.
Zaterdag 24 februari 2024 om 13.30 uur, volle maan! Midden op de dag.
Voordelen van volle maan
Overdag en ‘s nachts veel energie
Helder kunnen denken
Zelfverzekerd voelen
Dingen creëren
Nadelen van volle maan
Moeilijk in slaap komen of helemaal niet slapen.
Intens dromen of slaapwandelen
Sneller boos, geïrriteerd of verdrietig.
Elke keer als me zoiets opvallends overkomt is het volle maan.
Afgelopen nacht had ik ook nog een rare droom. Er was een muizenplaag in mijn slaapkamer, er liepen overal muizen, langs de muren en het plafond, in de gordijnen en natuurlijk ook in mijn bed. Ik droom nooit over muizen, maar nu waren ze in grote getale aanwezig. Ik moest met muizenkorrels aan de gang, strooide ze overal en warempel en kwamen steeds minder muizen, alleen vond ik ze nergens dat was wel opvallend, maar ik dacht dat ze de stilte opzochten om dood te gaan. Toen ik weer naar bed ging voelde ik een bultje in mijn dekbedhoes, dat was natuurlijk een achtergebleven muis, de hoes leeggeschud en weg was hij. Ik was niet eens erg bang of zo, terwijl ik als er een muis ergens is, bovenop een stoel spring.
En bovendien heb ik erg lekker en de hele nacht geslapen na de drukke dag van gisteren.
Vroeg op stap vanmorgen. Het leek me lekker om eerst op de fiets mijn broodje op te halen en vis te kopen in Zierikzee, maar om elf uur zouden we ook weer wandelen, daar wilde ik natuurlijk ook weer bij zijn.
Het fietsen was best fijn en de wind zoals hij hoort te zijn, heen tegen en terug mee, ik was blij dat ik me warm had aangekleed en de regen liet me gelukkig links liggen.
Thuisgekomen had ik nog net een half uurtje voor een bakje koffie en daarna weer aan de wandel. Het leek wel een triathlon, al heb ik het zwemmen maar achterwege gelaten.
Een wat kleiner groepje deze keer, maar dat mocht de pret niet drukken, het was weer gezellig.
Thuis was het tijd voor soep en de was was inmiddels klaar dus die kon ook weer in de wind, weinig stil gezeten deze dag. Ook nog een cake gebakken en de was weer in de kast. Energie genoeg, soms weet je ook niet waar het vandaan komt, maar het voelt dan wel lekker. Oh en ik heb ook de vlag nog uitgehangen, het was er tijd voor vond ik, maar nu hangt hij alweer in de regen...
Het maakte vanmiddag nogal wat verschil welke kant je op keek, vanmorgen trouwens ook. Twee snelle rondjes want het was koud door de wind die er stond.
Vanmorgen vroeg stemde ik speciaal af op Omroep Zeeland waar Rene Geelhoed aan de telefoon zou zijn voor een praatje en tegelijkertijd zijn pas uitgerkomen plaat gedraaid zou worden.
Leuk! Afkomstig uit Zonnemaire en ook nog verre familie.
Nederlandstalig, 'Alle dagen gaan voorbij'.
'Niemand kijkt meer op of om, naar elkaar, of plekjes in de zon', dat zingt muzikant René Geelhoed, alias VOS op zijn nieuwe single Alle Dagen Gaan Voorbij. Sinds oktober vorig jaar brengt hij Nederlandstalige muziek uit. Op deze single komt hij in het geweer tegen het drukke stadsleven. Je zou het dus heel goed een protestsong kunnen noemen. Hoezeer hij ook verknocht is aan de Zeeuwse rust, helemaal zonder de stad kan hij ook weer niet.
Ergens in een bloembak zag ik wat geels met een beetje paars en maakte een foto, eenmaal thuis bleek het viooltje flink aangevreten, dat had ik niet eens gezien, want ik werd er echt wel blij van!
Vorige week was ik even in een groentewinkel waar ik anders nooit kom, een mooie winkel, vooral mooi, alles netjes uitgestald en wat me al meer opviel in diezelfde winkel is dat alles nep lijkt, kuntsfruit en kunstgroente, alles ongeveer even groot geen vlekje te bekennen.... daar komt echt geen kromme komkommer binnen, ik kan daar niet goed tegen en dan op facebook zetten bij website: 'pieper.nl' ook al nep.
Kijk, daar krijg ik jeuk van, als ik het nog niet had.
Twee rondjes, boodschappen gedaan en wat gepoetst, nu maar weer wachten op de volgende storm.
Met deze drukte lukt het in- en uitstappen wel, dat is in Rotterdam wel anders.
Toevallig hadden Mir en ik het er vorige week nog over dat we vroeger, zo'n vijftig jaar geleden in de tijd dat we in Spijkenisse woonden, weleens met de metro naar Zuidplein gingen om te winkelen. We moesten dan eerst nog een stukje met de bus want hij begon toen pas in Hoogvliet.
De eerste keer dat we dat deden was samen met een toenmalige vriendin en haar kinderen, dat was een dolle boel. Een zowat lege metro en de kinderen vlogen van hot naar her en wij zeiden tegen elkaar:
"wat een drukke kinderen zeg, van wie zouden ze zijn?" , "Nou hè, gelukkig niet van ons", terwijl we wijselijk naar buiten keken, we lieten ze lekker rennen.
Klik op de foto of hieronder voor nog meer Rotterdamse Metro-historie, best leuk.
Af en toe komt er dan toch wel een leuke Spijkenisse herinnering naar boven, al moet ik diep graven.
Half tien moest ik bij de kapper zijn, ik ging op de fiets en daarna nog naar de groentenboer, dus met bijna 30km op de teller vond ik wel dat ik genoeg beweging had gehad voor vandaag, gelukkig maar want vanmiddag was er weer regen. Mijn kleurprojectje weer opgepakt vanmiddag, want voor je het weet is het mei en dan moet het wel een beetje de moeite zijn.
Als je wat ouder wordt dan ben je na zo'n uitje als gisteren de dag daarna ook gewoon nog wat uit je doen. Ook al duurt het maar een paar uur (6) het heeft best impact en daar zijn we nu wel weer van bijgekomen.
Wandelingetje vanmorgen, fietsritje vanmiddag, een mens frist er weer van op na de Rotterdamse belevenissen.
Uitslagen krijgen we niet, dat is gisteren allemaal wel gebleken. Rechteroog is wat verslechterd, in het linkeroog is nu ook duidelijk de macula aanwezig en er werd geadviseerd toch contact op de nemen met de oogarts omdat zijn goede oog nu ook is aangetast, maar ja, die maakt dan weer een nieuwe scan en een nieuwe foto en zegt dan dat hij er ook niets aan kan veranderen, want zo is het gewoon. Daar wachten we nog maar even mee.
Er blijken wel vorderingen te zijn met het vinden van een medicijn, maar daar kan ik niets over vinden.
Wel had ze ook nog advies voor een voedingssupplement bij neuropathie en daar goede berichten over gehoord, dus ik schrijf dat ook maar even hier.
Het betreft het P.E.A. voedingssupplement en het is ook pijnstillend. Joop slikt al pijnstillers en daar houdt hij het maar even bij, maar misschien heeft iemand anders er iets aan.
Deze maandagmorgen werden wij tegen elven verwacht op de Briandplaats 15 Rotterdam voor de jaarlijkse vervolgafspraak voor het onderzoek waar Joop aan mee doet van de maculadegeneratie.
We zouden met het openbaar vervoer gaan. Je gaat dan met de bus naar het Zuidplein, dat gaat best snel, en daarna met de metro naar 'beurs', daar overstappen naar een ander perron en eenmaal bij de bestemming blijkt de halte naast het gebouw waar we moesten zijn, heel eenvoudig...
Vanmorgen was de schat van de gele fietstas zo lief om ons helemaal daar te brengen zodat er geen overstapstress zou zijn en terug gingen we met het OV. Het gaat allemaal wel hoor, het was ook totaal niet druk dat scheelt een hoop, maar dat overstappen is een ramp, geen lift kunnen vinden, inchecken/uitchecken, op welke knop zullen we drukken, metro in, metro uit alles is nauw en nieuw. Bij de bus moet de chauffeur helpen, omdat daar bij sommige bussen geen inrijplaat is. Nu ja over twee weken mogen we weer een dagje, maar dan naar het gewone Erasmus voor het neuro probleem, dit was een inburgeringsdag.
Grappig was dat de chauffeur van de bus ons herkende, hij vroeg waar we moesten zijn en had ons op Scharendijke verwacht. Bleek het de chauffeur van Gevier te zien die vroeger de materialen bij ons bracht, voor mij had hij ook wel een bekend gezicht maar ik kon hem toch niet thuisbrengen.
Het was weer een hele onderneming, negen uur weg en drie uur weer thuis, dag dag. Ik dacht nog even een rondje te lopen, maar op de Veerdijk begon het alweer te regenen, ik ben maar omgedraaid en gaan koken, tijd voor een wijntje.
Update:
De chauffeur van de laatste bus maakte ons er trouwens nog wel op attent, dat voor mij een begeleiderspas of weet ik veel wat aangevraagd kan worden zodat ik niet hoef te betalen, dat is dan toch weer netjes. Daarvoor moeten we weer bij de gemeente zijn.
Alweer zo'n snelle, gisteren begonnen en vandaag af.
Zie het maar een beetje als mijn volle hoofd, mooi of niet, ik moet er ook nog aan wennen, maar het is heerlijk om de dag door te komen. Ik ben niet buiten geweest vandaag. Het begin is zoals altijd weer wat rommelig, dan moet ik nog op gang komen. Veel geel weer, het verlangen naar....
Vanmorgen wandelden we weer een rondje. De club wordt steeds groter, het is gezellig onderweg. Chef, de hond van de Smisse liep ook weer mee onder mijn hoede, zodoende kwam ik aan kletsen niet veel toe, Chef rook vanalles en zag hazen, erg spannend en eigenlijk wilde hij ook voorop lopen.
Er was nu zelfs een verfissingspost onderweg.
Joop had ondertussen een rondje met de rolstoel door het dorp gedaan, goede training voor zijn armen, nu nog goede stoepen. Hij wachtte ons op bij de Smisse en we dronken gezellig nog koffie met heerlijke taart, zo worden die wandelingen wel een feestje.
Het was zacht en de zon liet zich af en toe zien, dus ik ben verder heel de middag in de tuin bezig geweest, vooral vegen en blad ruimen en kijken en voelen hoe alles er een beetje voor stond. Joop deed nog een rondje over het eiland met de scootmobiel.
Eergisterem met al die regen de hele dag door, maakte ik deze tekening, de volgende morgen nog wat puntjes op de i en ik maakte de foto. En hoewel hij door velen, ook wel door mij, andersom ook mooi gevonden wordt plaats ik hem toch zoals ik hem gemaakt heb. zo hoort hij voor mij. Zo zie ik dingen die er andersom niet zijn. Het is er dus eentje met mogelijkheden.
Vandaag was het weer heerlijk wandelweer en net als gisteren kwam ik weer bezweet thuis, het lag dus niet aan de bepakking want die had ik vandaag niet.
Vorig jaar en ook het jaar daarvoor waren ze er de 12de al, dus ik liep nu de 9de of de 10 al eens die kant op en natuurlijk ook de 12de, maar er was nog niets, geen knopje te bekennen, want ik weet precies waar ze staan.
En vandaag is het de 15de en dan staat er ineens een heel veld (lichtelijk overdreven natuurlijk, maar meer dan één)
En ik vind dat altijd zo leuk, nog niet eens zo heel lang hoor, maar het doet me denken aan de P. met zijn Flora van Dreischor dat uiteindelijk ten onder ging aan web-log.nl, zo zonde, want nu weet ik niet meer wat er na het Klein Hoefblad komt.
Heerlijk gewandeld vandaag! Vanmorgen een rondje en vanmiddag even naar de groentenboer op Noordgouwe en met zware bepakking terug. Na drie uur liet de zon het een beetje afweten, maar de temperatuur was heerlijk!
Gisteren toen de mevrouw van het waterschap van alles vertelde van wat het Waterschap Scheldestromen zoal doet zei ze ook dat tegenwoordig meer soorten bomen geplant worden zodat niet alles in één keer gekapt hoeft te worden, maar daar is mij in elk geval nog niets van opgevallen, hele rijen dezelfde bomen langs alle opnieuw aangeplantte wegen hier in de buurt, zoals ik pas geleden de foto met de spiegeling plaatste. Dus ja, die zijn ook allemaal tegelijk kapklaar.
De foto's maakte ik tien jaar geleden op 02-02-2014 toen we waarschijnlijk één van de laatste tochtjes met de Spit maakten. Gisteren reden we daar weer, het witte huisje in de verte is al een tijdje afgebroken en gisteren zagen we dat er een begin is gemaakt met een nieuw huisje, of iets anders waar een vloer voor gestort moet worden.
Dit is dus allemaal verleden tijd. Over de tegenwoordige tijd zullen het vandaag maar niet hebben.
Vanmorgen zag ik nog zo'n net bij een dambuis en ik wist ook wel dat dat was om ratten te vangen, maar vanmiddag zag ik er eentje opgezet en wel, wat zijn die beesten groot, dat wist ik dan weer niet! Iets groter dan een 'gewone' rat dacht ik, maar dat blijkt toaal anders.
We waren weer bij het slechtziendencafe in Nieuwerkerk en elke keer is er dan iemand om iets te vertellen ergens over en vanmiddag was dat een mevrouw van Waterschap Scheldestromen, best leerzaam en vooral informatief, veel dingen weet je (ik) gewoon niet. Er was ook iemand in de groep die pas nog waterkonijn at, erg lekker blijkbaar. (de foto's pikte ik van hun website)
Er was ook weer iemand jarig, deze keer grote mergpijpen en roze koeken, ook lekker! Volgende keer is Joop aan de beurt.
Gisteravond hadden we een vergadering aan huis van de bijenvereniging Schouwen Duiveland waar Joop sinds kort weer in het bestuur zit, ik was er voor de koffie en koekjes en verder zat ik lekker boven, niet dat ik dan tot kleuren kom, dat lukt me niet met die drukte beneden. Ik merk toch wel dat ik niet al teveel aan mijn hoofd moet hebben, nooit.
Bij het weggaan kreeg ik complimenten, halfverwege ook al, dus ik was toch zeker wel een paar centimeter gegroeid toen ik naar bed ging en de vraag of ik ergens eens wat tekeningen wilde hangen. Misschien het watersnoodmuseum. Je moet netwerken, zei iemand een tijdje terug, dat kan ik niet, het zit niet in me, het moet vanzelf gaan en zoals het nu gaat voelt het best goed, sinds gisteravond zeker. (ik gaf wat kaartjes mee want die heb ik nu)
Vroeg wakker en prachtig weer, dus gelijk een fijne wandeling want ik had een paar boodschappen nodig op Brouwershaven. Onnodig de kortste weg te nemen, het was zo zacht en stil in de polder.
In Brouwershaven viel ook weinig te beleven, nog geen vakantieganger te bekennen en iedereen groet iedereen.
Op de terugweg verheugde ik me op de wilg in de polder, hoe mooi geel hij al zou zijn, maar toen ik eenmaal bij het huisje was, was er geen boom meer te bekennen, zonde. Dat doet maar, zonder mij even te informeren, of nog beter om toestemming te vragen...nu ja weg is weg, niks meer aan te doen. Foto hieronder is van januari 2022.
Eenmaal thuis had ik ruim 10km in de benen, dat was wel voldoende voor de maandag, een goed begin van de week. Vanmiddag lekker gekleurd, maar niet geslaagd, die ligt alweer in de prullenbak, voor mijn projectje loopt niet alles even soepel.
Door allerlei redenen slecht geslapen, dat heb je soms, last van muizenissen en door al het draaien bezwuimd wakker vanmorgen. Bezwuumd, geen idee of je dat kunt vernederlandsen. Ik zocht het eens op. Bezwijmen is zoiets als flauwvallen, maar bezwuumd betekent dus duizelig.
Lekker vroeg gewandeld, daar knapte ik van op en vanmiddag kwam Mir gezellig weer even deze kant op fietsen, al had die nog wel wat regen onderweg.
De lente hangt al volop in de lucht en het ongedierte wordt ook weer wakker, heerlijk!
Twintig jaar geleden is lang geleden, ik zocht iets wat ik niet vond, maar wel erg leuk om weer even in die tijd te zijn, al verlang ik er echt niet naar terug. Ik zocht er weer een paar foto's bij, die ik allemaal nog heb natuurlijk en telkens neem ik het me voor, maar ja volhouden, voornemens waar maken, het blijft lastig.
Kijk eens, wel vijftien man vanmorgen en er komen er best nog meer bij, erg gezellig! We liepen ongeveer 6km.
Daarvoor was ik al even in Zierikzee om brood en verse vis, die ook alweer op is (vis). Heerlijke kabeljauwhaas. Best duur, maar er was 25% korting zodat mijn stukje van 350gr nog maar ruim €17 kostte. Gelukkig was het goed gelukt, ik laat het altijd gaar smoren in de boter. Uit eten vinden we het heerlijk, maar thuis zijn we (ik) niet zo van de liflafjes, sausjes en papjes gaan aan ons voorbij, de meeste dingen blijven puur natuur met wat boter, peper en zout of een ander passend kruid, het is ook niet mijn hobby, meer een noodzakelijk kwaad, dus het moet niet te ingewikkeld worden en zoals het gezegde al luidt 'Overdaad schaadt'.
Eind van de middag liep ik mijn uitgestelde ochtendwandeling in een wind- en geluidstille polder, zelfs geen regen. Heerlijk. Joop reed een rondje rond het dorp in zijn rolstoel, dat valt nog niet mee met al die scheve stoepen en andere hobbels en gaten. Met een scootmobiel hobbel je daar wel overheen, maar op armkracht is dat toch wat lastiger.
Foto's van klaarliggende drainagebuis maakte ik eergisteren al, toen het nog zulk mooi weer was. Gisteren was het weer de hele dag regen wat er uit de lucht kwam. Dat zijn rollen van 50 meter, daar ligt dan hooguit 200mtr. dat is ook de moeite niet, geen idee hoe dat werkt met die drainage dingen. Daar ga ik nog eens op mijn gemak voor zitten, maar gemak heb ik even niet.
Het was een vanalleswatdag, wel een gezellig ochtendrondje, nog lekker zitten kleuren, maar met de wolken ging het af en aan en Mir appte of ik even mee ging, dus gingen we samen even brillen passen, veel brillen en foto's maken natuurlijk... en er kwam nog een oude klasgenoot binnen, ook leuk! Dus ja, best een leuke vrijdag al met al.
Even na twee uur afgelopen nacht, werd ik opgeschrikt door een indringende piep en even later nog eens. Ik dacht eerst dat het uit mijn horloge of telefoon kwam en zette alles uit, niets hielp dus ik ging eens kijken, zo om de minuut ongeveer, telkens zo'n rotpiep.
Joop wakker gemaakt en die begreep gelijk dat het de rookmelder moest zijn, maar ja, hoe krijg je die uit. Groep uitzetten hielp niet dus het trapje uit de garage moest erbij komen, lospeuteren van het plafond terwijl je bijna niets ziet en dan niet kunnen vinden hoe de batterij eruit moest, vreselijk, we hebben hem maar piepend en wel in de garage gebracht, brand was nergens te bekennen. Inmiddels was het half vier geworden. Gelukkig hebben we nog wel wat kunnen slapen daarna.
Vandaag was boodschappendag, inclusief nieuwe batterijen, het was er weer voor.
Geen wind vandaag, het was heerlijk, nog alleen in de polder vanmorgen. Joop deed fysio in Zierikzee en rolde daarna een rondje over het eiland, terwijl ik wat huishoudelijke dingen deed, daar komt nooit een eind aan
Daarna was het mijn beurt weer voor een wandeling. De katjes van de hazelaar zijn er al lang, maar nu zag ik ook de bloemetjes, zo leuk altijd die kleine rode fluppertjes
Een stukje verderop hangt dit nest, ik denk van een ekster, dat hangt er ook al heel lang, het is echt een joekel en overleeft alle stormen, ook die van afgelopen nacht weer, want het ging behoorlijk tekeer.
Nog een beetje meer wind dan gisteren. Vanmorgen nog een ochtendrondje, maar vanmiddag kon ik de moed niet verzamelen en bleef lekker binnen.
Bovenstaande tekening maakte ik zondag af, ik ben er zelf niet zo tevreden over, teveel bezig met wat het moet worden... waar gaat het op lijken vraag ik me dan af... terwijl ik liever maar een beetje raak kleur, vooral de laatste tijd, maar mensen zien toch graag iets herkenbaars, krijg ik weleens goedbedoeld te horen, ik ben er nog niet uit.
Als het geheel aanspreekt is dat toch ook goed en dat lukt me nu misschien nog niet goed genoeg.
Vandaag weer aan mijn projectje gekleurd, daar lukt het een ook beter dan het ander en dan is het fijn om tussendoor even wat anders te doen. Kortom, ik doe maar wat.
Wegens aanhoudend snot, sloeg ik vanmorgen even over en nam me voor vanmiddag een wat grotere ronde te wandelen, zo gezegd zo gedaan. Dat snot begint me letterlijk de keel uit te hangen en onderweg ruimt dat lekker op als er niemand in de buurt is, want het komt uit mijn voorhoofd of ergens daar in de buurt en ik moet best moeite doen het naar buiten te krijgen. Ik voel het al leger worden, heerlijk.
Goed ingepakt richting Brouw met muts en al, er stond een stevige wind die ik op de terugweg mee had, het was ondertussen nòg een beetje harder gaan waaien, ik kon mijn benen nauwelijks bijhouden.
Joop kreeg vandaag een nieuwe tand, zijn gat is weer gevuld. Breed glimlachend reed hij een rondje dorp met de riolstoel, net als gisteren, dat is een betere oefening dan met de roeimachine. Lekker buiten zijn armen oefenen met het draaien van de wielen en wat wendbaarder proberen te worden, voeten blijven stil, nu nog een rolstoelvriendelijk dorp, want dat valt niet altijd mee, maar hij doet het wel!
Vanavond schoven we weer aan aan de aanschuiftafel, die er niet echt is, maar wel steeds wisselende aanschuivers, vanavond weer een aardig stel uit Zierikzee, we hebben gezellig zitten kletsen onder het (heerlijke) eten.
Vanmorgen weer op stap geweest met de wandelclub, we liepen 6km. Leuk dat er een route gemaakt wordt met QR code en al en zo kom je ook weer eens ergens anders. voorzover dat mogelijk is in Zonnemaire, maar zelf loop ik eigenlijk altijd blokjes, drie keer links of rechtsom. Volgende keer doe ik mijn hakken of plateauzolen aan voor de groepsfoto.
Vanmiddag nog maar een rondje, de zon was inmiddels tervoorschijn gekomen en ik wilde nog eens kijken of het klein hoefblad al knoppen had, maar ik kon nog niets ontdekken, dat was nog eens 5km, dus best veel vandaag, maar dan slaap ik lekker.Twaalf februari vorig jaar en ook het jaar daarvoor.
Na de kou van gisteren op de fiets, had ik er vandaag wel een beetje genoeg van, nog wel een ochtendrondje maar dat was ook al koud. Ik denk steeds dat een muts niet meer nodig is, het is toch al zeven graden buiten, dan hoef je toch die extra dingen niet meer aan...
In kleuren had ik ook geen zin, nog wel aan mijn projectje begonnen, maar dat mislukte, dat stimuleert ook niet, dus ik pakte eens een paar oude dozen uit de kast. Als eerste de doos met brieven die mijn moeder schreef aan haar ouders en broer in Serooskerke toen ze pas getrouwd waren en op Dreischor woonden in 1939. Er zijn brieven tot en met 1945, al zijn de meeste van 1941-1942, ik kan dat alleen zien aan het poststempel dat soms niet duidelijk is en soms ook aan de enveloppen die dan bij elkaar horen en de postzegels die steeds duurder werden, de eerste waren maar 3 cent, de laatste 7,5 cent. Mijn moeder zeete bovenaan de brief altijd, Dreischor zaterdagavond, of dinsdagmorgen, daar heb ik niks aan.
Janny werd in april 1941 geboren, ik las de laatsten van het stapeltje, zoveel zijn het er nu ook weer niet en daar heeft ze het over tekeningen en dat ze al kan breien. Ik was toen nog niet geboren, dus ja over mij valt er niet veel te lezen.
Erg snugger was ze nog niet want dat februari maar 28 dagen heeft wist ze ook nog niet.
Morgen nieuwe dag nieuwe kansen, zal blij zijn als het bedtijd is.
Wat een heerlijke morgen was het weer en het dorpsgenootje waar ik samen een stukje mee opliep zag hem het eerst duikelen in het riet, ik maakte een paar foto's zodat ik in kon zoomen maar we wisten het niet. Voor zulke dingen is Facebook dan wel weer handig en binnen no time wisten we dat het een Dodaars was.
Foto's zijn niet zo scherp, vogeltje te klein, afstand te groot, maar ik vind het water samen met het riet (foto1) ook een prachtige combinatie en een erg leuk duikeleendje.
Vanmiddag fietste ik naar Zierikzee, dat viel nog best tegen, erg koude handen kreeg ik ervan want ik had niet eens wanten aan gedaan, het was toch voorjaar! Daar heb ik ook weer van geleerd. Ik dacht dan koop ik maar een paar goedkope in de Hema, wat er nog hing was 2 voor de prijs van 1, maar er paste niets, XL L en M , ik kwam nergens in met mijn dikke vingers, XL ging wel, maar dan hield ik bij de toppen en cm of vier over, dan maar weer koud op de terugweg. Onderweg deed ik mezelf een bosje tulpen cadeau, ze zijn er weer (al een tijdje) maar voor mij de eerste, en het zijn nog niet echt dat je zegt stevige tulpen, maar goed, ze maken wel vrolijk.
De was was ondertussen ook weer fijn drooggewaaid!
