Wij keken vooral tv vandaag en deden tussendoor de gewone dagelijkse dingen.
Vanavond reden we mee met de puzzelrit met de Spit. Ik vergeet daarbij altijd dat ik VLAK NADAT we een aanwijzing UITGEVOERD HEBBEN. ik de VOLGENDE AANWIJZING alweer moet geven!
Ik heb genoten en af en toe een traantje weggeslikt. Prachtige jurken had Maxima aan, het was een hele verkleedpartij. Wat zullen ze moe zijn vanavond.
Voorlopig kunnen we nog even vooruit, want met Amalia komt het ook wel goed als ik dat zo eens bekijk.
Didi en ik gingen met de bus naar Renesse vandaag. Het was leuk er even rond te lopen, winkeltje in, winkeltje uit en eer je dan echt aan de terugweg begint, heb je al een behoorlijke tippel te pakken.
Ik vind het wel een mooie muurschildering, hij valt ook erg op, op dat punt.
Ik kocht sliptongetjes voor vanavond, ze zijn al op en waren superlekker!
Onderweg naar huis, kwam ik een familie gans tegen.
Ze kwamen niet echt achter de rietpluimen vandaan, maar goed, ze duikelden er lekker op los.
En ik was blij toen ik thuis was, Didi ook volgens mij, we zijn het duidelijk niet meer zo gewend.
We deden een klein rondje om er even uit te zijn, het was best fris en op het laatst vroeg Joop pas of hij ook kon filmen, jammer, daar had ik eerder aan moeten denken. Wat dat betreft ben ik er af en toe niet helemaal bij met mijn gedachten.
De Wuppies zaten nog in het dashboardkastje van de vorige oranjetoestand.
We reden even door Zierikzee, ook daar een klein oranje accent...
... en langs het grote grijze Havenplein, waar langzaamaan de eerste stoeltjes verschijnen, maar waar nog geen wimpeltje te bekennen is.
Op Brouw deden we een ijsje en op 't durp een drankje.
De vijver zijn we nog niet uit, het zakte nog wel iets, heel minimaal, milimeterwerk.
In de zon en uit de wind zaten we vanmorgen lekker aan de koffie. We trokken streepjes langs de waterlijn en we keken, en keken nog eens, het lijkt wel.... hoe is het bij jou? Als we het echt zeker willen weten moeten we wachten tot morgenochtend en dat doen we dus maar, maar het lijkt echt...
Ik deed van de weersomstuit een driekwart broek aan en alleen een fleece om te wandelen, dat was veel te oprimistisch, zeker bij tegenwind, want er was weer een stevige noordenwind. Ik had beter mijn wanten weer aan kunnen doen.
Het komt er nog niet zo van hoor, de zin ontbreekt, geen motivatie, een foto of zes, je gaat met die kou ook nog niet zo makkelijk hurken om te zien of er laag bij de gronds iets is, als ik al kan hurken want de stijvigheid zit er ook behoorlijk in en mijn voet doet ook al zeer.
Eerst morgen maar eens afwachten.
Ik heb nog wel een boel zonnebloempitten in de grond gestopt vanmorgen, als die het allemaal doen wordt het toch nog een vrolijke boel komende zomer.
Ik deed lekker rustig aan vanmorgen. Eindelijk had ik weer eens een keer lekker geslapen na nachten vijverwerk te hebben verricht, waaronder het redden van o.a. veel vissen, kikkers en salamandertjes, gesjouw met blubber, slangen en pompen, kortom ik was er dag en nacht mee in de weer.
Eindelijk aangekleed kwam er een gezellig telefoontje. Mijn zus is net als ik. Na een dag waarop we natuurlijk van alles bespraken gaan we daarover na lopen denken en vragen ons af of het allemaal wel goed overkwam wat we zeiden en bedoelden. Dus deden we het per telefoon nog eens luchtigjes over en dat was toch wel weer verhelderend.
Om te wandelen was het koud, ik deed zelfs mijn wanten maar weer aan en daar had ik geen moment spijt van.
Eind van de middag hingen we de slang weer in de vijver om langzaamaan de boel weer vol te laten lopen. Joop ging naar de duivenclub en ik stak de buitenkachel maar eens aan, nam een wijntje mee en omdat de pomp het niet meer deed sjouwde ik met emmers met vissen en planten en spoot de zijkanten schoon, de blubber naar beneden.
De kit van het laatste gat dat we plakten vorige keer had niet goed gepakt, we konden het er zo vanaf pakken. Met z'n drieen deden we ons best het water op afstand te houden, ik kocht zelfs nog ballonnen om de boel naar boven te kunnen drukken, ook dat mocht niet baten. Twee keer plakken en het water kwam er alweer doorheen.
Vanmiddag waagden we samen nog een poging, nog maar wat emmers blubber eruit en nog maar wat water om de boel zo droog mogelijk te krijgen, al is dat niet eenvoudig met omhoog komend grondwater.
Zoals op de foto staat het nu al een paar uur, er komt niets bij, dus de boel is dicht nemen wij aan. We laten het nu nog een nachtje uitharden voordat we gaan vullen. Morgen regen, dat is ook mooi want de kwaliteit van het water is er natuurlijk ook niet op vooruit gegaan.
Drie keer is scheepsrecht zullen we maar denken.
Dit is toch duidelijke taal denk ik. Gisteren was het wat verwarrend? Ziek zijn en beter worden is toch net zoiets als een lek plakken?
En nu doen we een schietgebedje en maken een hechtingsdansje.
Alweer een heerlijke dag vandaag. Ik ben zelfs een beetje verbrand in mijn nek voel ik nu, dat mag niet meer tegenwoordig, maar ja soms gebeurt het gewoon.
Ik ben lekker heel de dag buiten in de zon geweest, zonder das en wanten in de tuin gewerkt! Gras gemaaid en onkruid gewied. Vanmiddag wandelden we een rondje, ook al zonder das en toen zal het wel gebeurd zijn. Ik heb in mijn leven best vaak een flinke tik van de zon gekregen, vroeger smeerde er niemand dat kwam pas later.
Joop had wat extra hulp bij het klussen vandaag, dat is soms best handig en fijn en morgen nog een keer, want dan is de vijver weer aan de beurt. Ik heb het opgegeven, zo hard zakte het niet... maar ja het zakte wel...
Het is net als met ziek zijn, zolang je doet of er niets aan de hand is gaat het best nog.
Nog zo'n komediant, net doen of zijn ogen dicht zijn en toch stiekum kijken.
Ik was vooral een beetje in de tuin doende vandaag. De meeste zaadjes zijn geplant en verder trok ik onkruid of lag gewoon wat in de zon, want lekker weer was het wel.
Eind van de middag waren de jonge duiven aan het vliegen en daar maakte ik nog een paar foto's van.
Gewoon om wat te oefenen.
En ja, de vijver loopt jammer genoeg weer leeg al gaat het erg langzaam. We laten het even zo, eerst een paar andere klusjes die ook nodig moeten gebeuren.
We hadden weer een zussendag vandaag, erg gezellig en wat troffen we een mooi weer.
We wandelden een rondje Port Zeelande, best een flinke tippel, zeker voor Didi. Gisteren had ik ook al een behoorlijk rondje gedaan en daar had ze weinig last van, dus ik dacht dat het wel kon. Ze hield zich taai, af en toe een beetje langzaamaan, maar wel volbracht. Eenmaal thuis moest ze wel even overgeven, maar dat zal vermoeidheid zijn geweest. Ze heeft lekker gegeten en is nu uitgeteld.
De kikkers vermaken zich alweer goed in de vijver.
Deze twee hebben heel de dag bovenop elkaar gezeten, geen idee wat daar de bedoeling van was.
Maar ze vonden het blijkbaar leuk. Het zal hun een rotzorg zijn hoeveel water er in die vijver staat.
Natuurlijk begonnen we de dag met het uitproberen van de verschillende functies van mijn nieuwe fototoestel. Waarvan vooral de zoomfunctie , die toch wel aanzienlijk verbeterd is. En ik kan nu ook panorama foto's maken, maar daar zie ik het nut nog niet zo van en ik doe het ook vast niet goed, want de boel wordt erg vertekend en dan bedoel ik in de zin van dat het niet meer klopt voor mijn gevoel.
Want kijk, ik sta hier op een rechte weg en maak een panoramafoto van links naar rechts. Ik vind het gek.
Verder zoemde ik er dus lustig op los, vooral de kippen waren geliefd.
Knipte ik anders een stukje uit een grote foto, nu zoom ik en kan ik alsnog knippen als ik dat wil want de bestanden blijven voldoende pixels houden.
De zwijntjes hadden geen zin in een foto.
Dus ik hield het maar bij de kippen...
en Didi, die het allemaal weer zeer geïnteresserd aanschouwde.
Ik loop natuurlijk al een tijdje te dubben en omdat mijn toestel steeds vaker dienst weigerde de laatste dagen heb ik de stap maar genomen. Ik heb een NIEUWE!!!
Nadat Didi en ik gewandeld hadden en de duiven van Joop binnen waren zijn we naar Goes gereden. Verschoore zit niet meer in Zierikzee, je kunt er wel ook via internet bestellen, maar gewoon in de winkel is ook wel weer eens leuk en ze hadden een kortingsactie vandaag vanwege het zoveel jarig bestaan, alleen op accesoires, maar goed... en ik wilde ook een oude inruilen, dat kon ook. Alleen die moet eerst onderzocht worden, daar krijg ik nog bericht van.
Onderweg naar huis was ik zoet zodoende... en blij.
We krijgen aardappels dit jaar, ook best leuk, vooral omdat ze tegenwoordig mogen bloeien. De eerste rijen zitten erin. Het was best lekker vandaag, maar behalve een cake bakken heb ik niet veel gedaan. Ik ben vooral erg moe.
We weten het nog niet, wel iets gezakt, maar dat komt voornamelijk omdat hij te vol was. Daar word je ook moe van, telkens maar kijken en het lijkt wel of... de spanning... ik heb er hoofdpijn van.
En kijk dat ellendige kruipgras, dat moet ook nog weg, maar ja als het nog een keer moet heeft dat ook geen zin.
Ik had geen zin om met die harde wind de polder in te gaan en zoals meestal op donderdag ging ik even naar Zierikzee en deed daar een rondje. Tussen de huizen liep ik uit de wind en er scheen een heerlijk zonnetje. Nog steeds geen terrassen op het Havenplein, dus ging ik maar even op het oude mannenbankje in de Beuze zitten.
Helemaal van toepassing want ik ben nog moe van het gezeul met de kikkers. De vijver staat vol inmiddels en ik kijk met angst en beven regelmatig naar het waterpeil, maar ja nu hebben we weer golfslag...
De kikkers in Zierikzee staan nog op hun oude plek, ze zouden verhuizen dacht ik, maar dat blijkt nu ook geen waar, er komt een kleine variant op een andere plek, las ik net, dus deze zullen wel ergens in een oude schuur belanden.
En dan wordt dit knulletje morgen, of vandaag, al naar gelang het leestijdstip alweer 11!
We begonnen maar eens met het volgooien van een metselkuip met blubber. Niet dat je dan ineens meer ruimte hebt, maar toch, je moet toch wat verzinnen.
Daarna schraapten we de blubber weg, om te zien of we ergens een gat konden ontdekken, tenminste Joop deed dat, hij stond erin en ik keek ernaar.
En eindelijk vond hij iets, een flinke weerhaak met kleintjes ernaast, op de plek waar het harkje had gelegen. Even later nog eentje en nog eentje... En overal moeten dan oplossingen voor gevonden worden, want hoe houd je het water weg... de folie moet dan omhoog dus er moet iets onder...
...daar ben ik dan weer voor. De rubberen hamer in dit geval.
De gaatjes zijn geplakt, de vissen en de planten weer terug uit de bak in de vijver en nu is hij weer langzaamaan vol aan het lopenen. Nu maar hopen dat het deze keer wel ........ en anders nog maar een keer.
Het is trouwens rubber, net zoiets als de binnenband van een fiets dus goed te repareren. Zo'n lap folie is natuurlijk best betaalbaar, maar wat een werk! Daar stelt dat klusje van vandaag niets bij voor hoor, want dan moet alles weg, ook de randen, want het ligt tot ruim op de kant en de waterloop is er ook aan vast. Nee daar denken we nog lang niet aan, misschien gooien we hem dan wel dicht of maken er een leuke zitkuil van, dat wordt vast ook binnenkort weer mode.
Het grasmaaiseizoen is ook weer begonnen, gelukkig nam ik gisteren nog wat foto's van de madeliefjes, die binnen een paar dagen wel weer hun kopjes boven het gras uit zullen steken.
Ik snoeide ook nog wat rozen en zo hier en daar een tak en ondertussen werd de vijver leger en leger. We zitten nu wel met een school getraumatiseerde vissen natuurlijk, alweer met z'n allen die bak in, maar eerst in zo'n eng schepnet vol met blubber, daar worden vissen ook niet vrolijk van.
Toen ik een rondje deed vanmiddag viel er een meneer, alles was goed gegaan bij het passeren, hij had ook een hond en ik was bij voorbaat al aan de andere kant van de weg gaan lopen, maar net toen we voorbij waren hoorde ik een smak en daar lag hij languit. Ik vroeg me af of ik 112 moest bellen, maar 'alles ist gut' zei de mevrouw, ten teken dat we door konden lopen.
Het geplakte gat ziet er dicht uit, nergens een gapend gat waar het niet goed geplakt heeft, je zou dus bijna denken dat er nog een ander gat moet zijn, want het waterpeil zakte te snel voor een klein gaatje. Morgen gaan we op zoek, want ook dat komt ooit weer goed, aan ons zal het niet liggen, wij doen wat we kunnen, want uit zichzelf zal het niet gaan.
Op zoek naar een theelepel voor als we eens met meer dan twee zouden zijn kwam ik deze tegen. Wat een vondst hè! Ik had ze nog nooit gezien, maar voor buiten en eigenlijk ook best voor binnen, dat valt toch lang niet zo snel om zo zonder poot.
Lepels vond ik ook en vanmiddag deden we weer een kopje. Joop hoeft geen thee met smaakjes zegt hij, ook al heeft hij ze nog nooit geproefd, maar zeg nu zelf... dat ziet er toch zo al heerlijk uit.
Joop kroop weer eens onder de vloer, waar het nu lekker droog was en niet meer zo koud, om eindelijk de roestige pijp te vervangen in koper, weer een grote klus geklaard.
En ik keek eens naar mijn zaadjes, niet te geloven, ze zijn er nu al uitgesprongen! Dit zijn de zonnebloemen. De anderen doen het nog wat rustiger aan al zie ik daar ook zo hier en daar al iets boven komen.
Ik scharrelde verder wat in de tuin, eindelijk een beetje 'normale' temperaturen. We hebben de pomp weer aangezet voor de volgende plakronde met ander plaksel, we geven ons zomaar niet gewonnen natuurlijk.
Nog weinig zon toen we opstonden vanmorgen, regen zelfs en alweer dachten we dat ze er maar met de pet naar gegooid hadden bij de weersvoorspellers.
Joop had inmiddels de Spit gewassen, dus toen om een uur of twee de zon doorbrak deden we een rondje eiland. De nieuwbouw van Zierikzee beken we ook eens van dichtbij.
Het Havenplein dat inmiddels al vol met stoelen had moeten staan....
en in Burgh kochten we ons eerste ijsje, nergens lekkerder dan daar.
Eenmaal thuis ging ik heerlijk gestrekt languit in de zon.
En toen kwam er iemand bij me zitten...
Zo gezellig...
En hij had ook helemaal geen haast.
Lekker hoor, zo'n eerste voorjaarsdag, met alles erop en eraan.
Gisteravond aten we gezellig met de Goudoevertjes bij Zee en Meer een amusementsdiner. Vijf gangen met tussendoor wat vermaak. Het eten was superlekker, de gasten leuk, mijn favoriet was de man van de foto, Fabela de Nar, een beetje gek, vrolijk en leuk om te zien.
Al met al een lange zit. Volgende keer een diner dansant?
Gistermiddag was ik op dit stuk nog tot op mijn hemd toe nat geregend, als ik er een had aangehad tenminste. Over tien minuten ben ik bij Immerzeel, zei ik tegen Joop, dat is dat huis in de verte. Dat moet ik natuurlijk nooit meer zeggen, over tien minuten, daarin kan je nog zoveel doen! Toen ik belde was ik nog redelijk droog, en een eind voorbij de bocht aan het eind kwam hij eidelijk eens opdagen, terwijl intussen de regen met bakken uit de hemel kwam.
Vandaag was het heerlijk! We zagen konijntjes en fazanten en alles wat er nog meer hupt en fladdert natuurlijk, want zolang het maar beweegt vindt Didi alles interessant.
Dus we gaan voorlopig niet los, maar netjes aan de riem en dan stoppen we even om te kijken, dat is net zo leuk... toch?
Het is toch wat, nu willen ze de boel restaureren en nu kunnen ze niet meer lezen wat er staat. Dat zou toch wel heel jammer zijn natuurlijk, want letters op een gebouw als dit horen erbij.
Vanmorgen kwam ik de linkse foto tegen uit 2007 en ik vroeg me af hoe het met het kotje afgelopen was. Goed zo te zien, want ik ging vanmiddag eens kijken. Een garage/bergruimte, want om te wonen is het wel een beetje klein.
Nog steeds koud en miezerig, dus ik scharrelde wat binnen. De thee kwam en ik kan het iedereen aanbeven hoor, het ruikt lekker, het smaakt heerlijk, theedrinken wordt zo een feestje.
Het is eindelijk gelukt met het zaad vandaag. Een hele serie, nog veel langer dan op de foto. Ze staan lekker licht en warm, dus ontkiemen maar!
De hele dag zuur grijs en koud, pas tegen de avond kwam de zon er nog even door en maakte ik nog snel even een foto, want wat ziet het er dan plots toch heel anders uit.
Verder bestelde ik nieuwe theetjes voor de rest van het jaar, want ik ga natuurlijk geen verzendkosten betalen als ik daar ook thee voor kan hebben.
Het bed in de was en nog lekker drooggewapperd voordat het ging regenen. Intussen snoeide ik twee peren en een kers. De andere kers moet nog, maar ik heb nu wel mooie kersenbloesemtakken in huis. Daarna wandelden we een spannend rondje want de hazen hadden blijkbaar ook het voorjaar in de bol, dus we schoten lekker op en het laatste stukje liepen we gezellig op met Velan.
Daarna deden we nog boodschappen in het dorp en gingen we nog even bij het tuincentrum langs voor een kleine 'voorjaarstouch', want het ruikt ineens wel heel anders met die regen hoor en de wind was ook ineens een stuk minder koud. Het werden Petunias want Lobeliaatjes hadden ze nog niet, met een leuke mand erbij.
Aan de zaadjes ben ik zodoende nog niet toegekomen... want er moet dan ook nog eten op tafel en gelogd worden natuurlijk. Pfff...
Ik had gisteren al gezien dat hij bloeide, maar toen kwam het er niet van om een foto te maken, dus deed ik het vandaag. De jaarlijkse dotter pas in april dit keer. Meestal doe ik er in maart al verslag van.
Dat wil niet zeggen dat we niks deden vandaag, want de losse pomp moest nog uit de vijver, de vaste vijverpomp moest er weer in. Opnieuw vastgemaakt aan een lager krat op zijn ouwe plek.
Inmiddels is de boel weer vol aan het lopen, vermengd met het water uit de bak. De vissen en de planten zijn overgezet dus alles kan zijn plekje weer een beetje zoeken.
Toen ik terug kwam van mijn wandeling was de buurman zijn gazon aan het bemesten. Ik vroeg of hij regen verwachte, 'morgen regent het", was zijn antwoord. Dus daarna heb ik Joop gepord, dat we toch echt even om kunstmest moesten en dat we dan gelijk de rommel wel op de milieustraat konden brengen. Hij liep niet over van enthousiasme, maar het is wel gebeurd!
Morgen eens kijken of ik eindelijk de zaadjes van vorig jaar een keer in de aarde kan krijgen, ze staan al een week of twee op het aanrecht.
Vanmorgen dan toch maar aan de grote klus begonnen. Er hadden een hele week zeilen over de blubber gelegen zodat de boel niet uitgedroogd was.
We vonden ook de verloren geraakte Kong terug, volgens mij nog van Simba.
We hadden ook nog het probleem van grondwater, dat eigenlijk tot net boven het gat kwam. Er was ons geadviseerd eerst een flap aan de binnenkant te maken, bij het onderste puntje, dat hadden we hier net gedaan. Er was ook nog een ander lek naast, dat was daar ook net geplakt. Dat hebben we zo een tijdje laten drogen en daarna de randen rondom het gat schoongemaakt en er nog even extra met de föhn op zodat alles goed droog was, want als er water bij komt plakt het niet.
Intussen kwamen de meest vreselijke monsters langs lopen, de modder krioelde van het leven.
We hebben zelfs salamandertjes heb ik nu gezien. De foto's zien er niet uit, maar mijn toestel weigerde weer dienst, net als met de straô en ik moest ook helpen natuurlijk, dus eigenlijk helemaal geen tijd voor foto's.
We deden er nog een dun plaatje triplex onder zodat we goed konden rollen met het rollertje en de boel vrij van het grondwater bleef. En nu maar hopen dat het dicht is.
Vorige week al wat vissen gered en vandaag nog een paar, wat beplantig en vijverwater, zodat de boel weer snel in balans is.
De kikkers hadden alvast een feestje, daar waar de minste modder was en het meeste water, er zijn er nog genoeg. Morgen vullen en hopen dat het gelukt is.
Wat kan er toch een hoop veranderen in tien jaar tijd. Ze zijn wel zo om, ook al valt dat ook nog wel mee hoor, maar als ik naar mijn foto's kijk is er genoeg gebeurd.
Ik heb de laatste week zowat geen foto gemaakt, ik zou ook niet weten van wie of wat. Saaie bruine boel buiten, nog geen blaadje aan de bomen en met wanten aan fotografeert het nu ook eenmaal een stuk moeilijker.
Stoepeschieters zijn Zierikzeeenaars Marlies. De oude garde zit daar. Geboren en getogen, eigenlijk hoor ik er helemaal niet bij en eigenlijk hou ik ook niet zo van die clubjes, het draait altijd op ruzie uit. Deze is al ontstaan uit een ruzie, maar ik ken de beheerder, dat scheelt ;)
Laat dat voorjaar nou maar eens losbarsten, dan kunnen we eindelijk de vijver eens plakken. Potver!
Ook zo'n leuke uitdrukking van de laatste tijd, om aan te geven dat je relatie niet botert, of dat er iets anders aan de hand is waar je het eigenlijk niet over wilt hebben... zeg dan gewoon: 'dat gaat je niets aan', of heb het er niet over. Hoe ingewikkeld kan het zijn.
Ik ben weer eens in mijn foto's aan het spitten de laatste dagen vanwege 'de Stoepeschieters' , erg leuk maar het kost een hoop tijd, die ik wel heb, zeker nu het zo koud is, maar eigenlijk ga ik toch liever naar buiten. Foto's van lang geleden, waar ik dan de mijne naast kan leggen, erg leuk vind ik.
Vanmiddag ging ik nog gezellig even bij Joke langs. Wim was aan het werk, want er mot toch brood op de plank natuurlijk en zodoende konden we lekker even kletsen zonder man erbij, dat is toch anders, niet ingewikkeld hoor, maar anders.
De foto is ook alweer van een tijdje geleden, die kwam ik ook nog tegen.
Ze was mijn eerste vriendin op de middelbare school, haar moeder was pas overleden en hoe moeilijk ze het daar ook mee gehad moet hebben, daar merkte ik nooit iets van. We hadden veel plezier, waren allebei even klein en ik was altijd stinkend jaloers (jaja Redstar) op haar mooie krullen.
Vriendjes, of eigenlijk meer mensen waar je in een periode van je leven alles mee deelt en doet, ik heb er niet veel gehad. Op de lagere school de buurkinderen, meisjes net zo goed als jongens, we speelden altijd samen.
Op de middelbare school werd dat anders, daar had je toch altijd wel een paar vaste, maar altijd meer, in mijn geval tenminste. Ik heb eigenlijk nooit een vriendin gehad waarmee ik alles deed. Met de één fietste je samen, met de ander ging je naar het strand...
Op de foto ben ik veertien. Ruim een jaar later zou ik Joop leren kennen en gingen we brieven schrijven. Twee keer per week een brief en 's zondags kwam hij dan op de brommer naar me toe, dan wandelen we een eindje en dat was het dan. Maar ja, daar ben je dan wel erg druk mee op dat moment en dan ook nog school en huiswerk en fietsen.
Eenmaal getrouwd gaat het met vriendschappen ook anders, het moet dan wel van twee kanten klikken. Gelukkig kwamen we ook die tegen en ook daar haakten er weer af. Verhuizen, uit het oog verliezen, zo diep zit het dan ook weer niet denk ik.
Echte hartsvriendinnen, die heb ik eigenlijk nooit gehad, wat is dat eigenlijk? Een hartsvriendin.
Ik heb twee mensen die ik vertrouw, misschien wel drie, maar om nu te zeggen dat we dagelijks contact hebben, niet eens wekelijks.
We vonden gisteren ook nog lekker vies balletje in de vijver, dat is sindsdien favoriet natuurlijk, want er is niets lekkerders dan fijne nieuwe vieze balletjes, dat snapt u wel.
De lelie hebben we (Joop) in mootjes gesneden. Dat is een hele homp wortels met uitlopers, waarvan sommige al nieuwe stekken hebben. We hebben dan ook niet eens nieuwe stekken geplant, want er komt er vast nog wel eentje naar boven.
Ik snap dat niet iedereen het met onze manier van handelen eens is, maar we doen het zoals wij denken dat het goed is en repareren het gat. Het zijn geen wortels die er doorheen komen, we hebben het zelf kapot getrokken (Joop) toen de pomp het niet meer deed en de kist waar die in stond naar boven getrokken moest worden. En nu maar hopen dat ze snel komen, zodat de boel weer vol kan lopen.
Het is nog steeds erg koud. Ik zou nu eindelijk weleens een keer zonder trui, gewoon lekker in je shirt naar buiten kunnen lopen, zonder dat je bevriest.
Een hoop met sirenes en helicopters vanmorgen, er was een duiker vermist. Wat een ellende weer voor familie en vrienden. Het zoeken is gestaakt, dat zegt genoeg.
Wij vermaakten ons intussen met de vijver. Ik heb nog een stuk of wat vissen van de verstikkingsdood weten te redden, die zwemmen nu in de bak met planten en water die straks de boel weer op gang moeten brengen wat bacterieën betreft. De laag blubber en planten met het laatste laagje water laten we liggen op advies van onze tuingoeroe.
De waterlelie hebben we gecastreerd, ik heb een kruiwagen vol stekken en ga ook geen nieuwe stekken in de speciebak zetten want er liggen genoeg nieuwe in de blubber, we zien wel hoeveel er weer opkomen.
Er ligt nu een zeil over de hele boel zodat het niet uitdroogt, dus het is te hopen dat het gat snel gedicht wordt. Het kleine gaatje kunnen we zelf repareren met een Simson setje, het is nl. hetzelfde spul als fietsbanden.
