Verloren?
Het vlas ligt er nog steeds.
Kan een boerenlezer me vertellen waarom dat is? Wordt het ondergeploegd, wachten ze op een koper... of gewoon iemand die het eventueel wil hebben dan zijn ze er maar vanaf.
Ik ben er deze keer eens helemaal overheen gelopen naar de andere kant, het ruikt nog erg lekker, naar linnen, vlas dus.
Verder nog wat in de tuin gedaan, de vijver eigenlijk, hij is wel erg aan het dichtgroeien vandaar dat ik daar wat aan deed. En ik ging ook gewoon lekker even liggen, in de zon, heerlijk!
Net als die poes...
veertien reacties
het vlas blijft tot oktober op het veld liggen om te roten, Door dauw en regen, en tevens door een spontaan optredende schimmelsoort, worden de vezels vrijgemaakt. Om rotting te voorkomen moet het vlas geregeld gekeerd worden.
Om rotting te voorkomen moet het vlas gekeerd worden. Maar het ligt tot oktober op het veld om te rotten?? Dat snap ik niet. Of moet het roten met één T? Ik ga even googelen….
Daar ben ik weer:
Wiki:
Roten is het blootstellen van vlasstengels aan water, opdat de vlasvezels vrijkomen, die gebruikt worden in de linnenindustrie.
Nadat het vlas geoogst en gedroogd was, werd het gerepeld, zodat de met lijnzaad gevulde vlasbollen gewonnen konden worden. De vezels, welke in de stengel in enkele tientallen bundels gerangschikt zijn, moesten nu worden vrijgemaakt. Daartoe moest de pectine, waarmeen de bundels bijeengehouden werden, worden afgebroken.
Er bestaan vier methoden om dit te verwezenlijken:
Veldroten of dauwroten, waarbij het vlas op de zogeheten rootakker wordt uitgespreid. Dit geschiedt van september tot oktober. Door dauw en regen, en tevens door een spontaan optredende schimmelsoort, worden de vezels vrijgemaakt. Om rotting te voorkomen moet het vlas geregeld gekeerd worden.
Blauwroten of modderroten geschiedt in stilstaand water. Men gebruikt hiervoor een vierkante rootput van ongeveer 1 meter diep. Ook vennen werden voor dit doel gebruikt.
Roten in stromend water geschiedde vanaf de Middeleeuwen. Het te roten vlas wordt daarbij in open houten bakken (hekkens) geplaatst, welke parallel aan de oever van de stroom in de rivier gelegd. De hekkens werden met kettingen aan palen vastgelegd. Het stuk oever dat de boer daartoe bezat werd een aard genoemd. Vooral de Leie stond hierom bekend en werd de Gouden Rivier genoemd. Ook de Mandel werd hiertoe gebruikt. Het roten geschiedde van mei tot oktober. In 1943 werd het roten op deze rivieren verboden vanwege de daaraan verbonden milieuproblemen.
Warmwaterroten gebeurde in fabriekjes, en wel in ondergrondse betonnen bakken. Dit was het zogeheten puttevlas. Hoewel ontwikkeld vanaf de 18e eeuw, werd het in Vlaanderen pas omstreeks 1900 ingevoerd. Op deze wijze kon het monopolie van de Leieboeren worden doorbroken, want niet langer was men afhankelijk van de rivier, noch van de weersomstandigheden.
Het roten was ongezond werk, men kon er vlaskoorts door krijgen.
Hoewel het veldroten de meest primitieve methode is, en men er de akkers een tijdlang voor nodig heeft,wordt deze tegenwoordig toch vaak weer toegepast.
Mag je er dan overlopen nu je weet hoe dat allemaal in zijn werk hoort te gaan, Ria? Goed gewerkt weer, Ria. Een nijver bijtje, die Ria!
@floyd en margo: wow, goed van jullie, ik vond het zo lang duren, maar het schijnt dus toch te kunnen, ik heb alleen niet het idee dat het gekeerd wordt. Zo gauw ik die boer tegenkom ga ik het hem eens vragen.
Binnenshuis dus….;)