Ze zitten weer in de plastic zak, opgeborgen voor volgend jaar, tenminste die van binnen, buiten branden ze nog.
Als de zon zo lekker in de kamer schijnt, zoals vanmorgen, hoeft het voor mij niet meer hoor, dan ben ik ze weer zat.
Op de valreep van het jaar leek vanmiddag mijn wasmachine het te begeven, ik had de kleedjes van Simba erin gestopt, maar iedere keer gaf hij een storing, ik bedacht dat de zeef misschien eens schoongemaakt moest worden, want hij pompte niet goed en in die kleedjes zit veel haar.
Het meeste water kon ik eruit laten lopen via een slangetje, maar als je dan die zeef eruit draait komt er toch altijd nog een hoop uit, natte voeten dus.
Een berg haar en blubberwater, maar geen zeef, die bleef erin hangen, dacht ik, ik weet het niet hoor, maar ik ben toch niet gek! Geen zeef te vinden!
Joop met het zaklantaarntje erbij, die zag ook niets, geen zeef tenminste.
Ik heb er nu weer een wasje ingedaan en hij pompt en wast, dus het probleem is verholpen, maar waar nu die zeef gebleven is........
Vanmiddag even bij Sil op verjaarsvisite geweest, dat schiet er nogal eens bij in met haar verjaardag omdat we elkaar dan toch meestal pas gezien hebben.
Er lag wat sneeuw in het noorden, hier is geen vlok gevallen, alleen maar regen.
Na het eten weer naar huis, weer een beetje foto's rijker, want wat een fotogenieke kleindochter hebben we toch.
Ze doet niets liever dan zich verkleden en nu had ze voor de gelegenheid haar mooie roze prinsessejurk aangedaan.
Een telefoongesprek met tante Miriam leverde het volgende plaatje op.
(plaatjes zijn kwijt)
Ik denk dat Levi binnenkort wel de reakties leest bij de logjes van oma, hij is bezeten van cdtjes, al weet hij soms niet goed in welk apparaat ze moeten en wat er eigenlijk op staat, dat leidt weleens tot misverstanden, maar met de muis weet hij al aardig raad.
Simba heeft een wondje aan haar poot, vandaar dat ik maar een lange strandwandeling heb gemaakt. In het zand heeft ze er niet zo'n last van.
Alles was prachtig blauw, de lucht de zee, een lekker zonnetje, wat wil een mens nog meer.
Het was druk, veel mensen hebben vakantie en zeker met dit weer gaat dan toch iedereen eventjes uitwaaien.
Het gourmetstel staat alweer schoon in de kast, klaar voor volgend jaar, ik ben vlot dit jaar.
Meestal staat het eerst een paar weken buiten eer ik moed verzameld heb, de pannetjes zet ik altijd wel in de afwasmachine, maar die worden dan toch niet goed schoon, daar moet nog een stevig sponsje aan te pas komen.
Hetzelfde heb ik altijd met de pan vet van de oliebollen, die verhuist ook naar buiten zo gauw we klaar zijn met bakken.
Silvia 35
Het was koud en ik moest haar eventjes binnen zien te houden, omdat de dokter er nog niet was, toen die eenmaal gearriveerd was floepte ze met weinig moeite het leven in, ze had er zin in.
HARTELIJK GEFELICITEERD LIEVE SIL!
Ik moet zeggen, dat het een supergeslaagd weekend was.
Gezellig gekletst en gegourmet gisteravond en ook nog een beetje raar gedaan.
Niet veel geslapen, want toen we naar bed gingen werden de kinderen wakker, Sil en Cor sliepen in de caravan, dus oma was de klos. Ik ben maar bij ze gaan liggen, maar ja dan slaap je toch niet zoals het wezen moet.
Vanmorgen met z'n allen even naar het strand geweest en na de soep zijn ze hier naar toe gegaan.
Vanavond hebben we bij Elly en Cor gegeten.
Superlekker stoofvlees, rode kool met appeltjes en aardappelpuree, plus nog eens een toet en koffie met dinges, komende paar dagen maar een beetje vasten.
Morgen weer gewoon maandag
Joop zit nu op de taxi en ik ga lekker vroeg slapen, denk ik
Omdat niemand het verhaal uit de krant kan lezen, heb ik het maar even anders opgelost.
Uit de PZC van 6-8-2004.
Nomaden rijden nooit verkeerd
door Esme Soesman
CAPELLE - Een grote passagiersbus in plaats van tere narcissen. Als de gele kolos met de naam Grenzeloos opduikt in het gras langs de N59 ter hoogte van Capelle komt het allemaal goed. Annelies en Rinus van der Klooster kondigen met hun woning op wielen sinds een jaar of drie de zomer op Schouwen-Duiveland aan. De wintermaanden brengt het tweetal al bussend door in warmere streken. Zomers wonen zij op het ’mooiste plekje van Schouwen-Duiveland’.
Annelies en Rinus van der Klooster met hun 'woning op wielen.'
(foto Mechteld Jansen ©)
De bus die een dikke drie jaar geleden nog dienst deed als een bus voor personeelsvervoer in de Noord-Brabantse gemeente Lith staat in de zomermaanden steevast geparkeerd op trekkerscamping De 4-sprong bij Capelle.
Luifeltje ervoor, een bankje en twee luie stoelen. Uitzicht op de N59 en de dorpen Nieuwerkerk, Ouwerkerk en Dreischor niet al te ver weg. Was het nog toegestaan in Nederland dan zouden Annelies en Rinus van der Klooster (beiden 57) wild kamperen. Maar het huidige stekje bevalt goed. Het is het mooiste stukje van Schouwen-Duiveland. En alles wordt voor ons onderhouden“, grijnst Annelies met een blik op de akkers om haar heen.
Jarenlang hadden zij en haar echtgenoot een eigen zaak in Zierikzee. En, gedurende een jaar of twintig, gebruikten zij hun vrije tijd om te kamperen. Toen hun laatste camper niet goed beviel, werd het kant-en-klare kampeermiddel ingeruild voor een bus. Daar waren vrijdag nog passagiers mee vervoerd, zaterdag bracht het Zierikzeese koppel hem naar Zeeuwse bodem. Zondag was de bus van voren naar achteren gestript. Klaar om geheel naar eigen wens ingericht te worden. Een lekker bed, twee makkelijke stoelen en een tafeltje met tv. Een keukentje, sanitair, vrolijk gebloemde gordijnen en ramen aan alle zijden. Je hebt weinig nodig als je als nomaden leeft, schetst Annelies. Want het ’camperen’ in vakanties werd al snel ingeruild voor een volcontinue globetrottersbestaan. De zaak werd overgedaan aan een zoon. De woning verkocht en andere bezittingen - grotendeels - afgestoten. Het was Rinus die met dat plan op de proppen kwam. Een moedige beslissing? Ach, het is uiteindelijk maar één keer ja zeggen“, zegt Annelies achteraf.
In de zomermaanden wordt steevast Schouwen-Duiveland aangedaan. De tijd daar wordt benut om familie (zonen, schoondochters, kleinkinderen en moeders) te zien en andere contacten te onderhouden. Rinus werkt bovendien gedurende twee maanden als buschauffeur voor de Taxicentrale Renesse (TCR).
In het najaar trekt het tweetal naar het zuiden toe. Vorig jaar werden Frankrijk, Spanje, Portugal en Italië doorkruist. Voor komende winter staat een oversteek naar Marokko op het programma. Maar niks hoeft. We zien wel. We rijden nooit verkeerd.“
Dynamiek
Dat is het mooie aan het vrije bestaan waarvoor het tweetal gekozen heeft, al hebben ze dat wel - erkent Annelies - moeten leren. Aanvankelijk hadden de Van der Klooster’s de neiging zoveel mogelijk in korte tijd te willen doen. Maar dat hou je niet vol als je doorlopend ’campert’. Ze doen het nu wat rustiger aan, al is vier dagen op dezelfde plaats nog altijd wel het maximum. En ook wat dromen betreft zit de dynamiek er bij het zwervende duo nog altijd in. Zo willen ze ooit nog (het liefst met het trouwe beestje Grenzeloos) een paar jaar rondtrekken door Amerika. Want zin om zich te settelen hebben Annelies en Rinus vooralsnog niet. Het gaat bij ons hooguit kriebelen omdat we hier wel weer eens weg willen.“
Annelies en Rinus van der Klooster met hun ’woning op wielen’.foto Mechteld Jansen
De cadeautjes voor de kleinkinderen staan klaar in het zinken teiltje naast de kachel.
De kasten puilen uit, ik denk dat ik tot na nieuwjaar wel genoeg eten in huis heb.
Miriam en Mark eten al niet mee, terwijl ik wel vlees had besteld.
Sil en aanhang komen morgen pas.
De kaarsjes in de kamer branden, terwijl Joop achter zijn pc zit en ik achter de mijne, maar het staat wel gezellig als ik even naar de keuken loop om wat lekkers te halen, er is genoeg in huis tenslotte.
Het valt me wel op dat er weinig gelogd wordt, is iedereen al druk met familie of vrienden?
Of kerstbijeenkomsten, de kerk misschien vanavond?
Ik moet nu weer wel ineens aan mijn moeder denken, ze had een vaste plaats in de kerk, daar moest je voor betalen, ik weet niet of dat nog zo is, het was denk ik haar manier om de kerk een beetje te steunen. Eén keer per jaar ging ze daar dan zitten en wel met kerst, mijn vader ging niet eens mee. Ikzelf weet me niet meer te heugen dat ik in een kerk ben geweest, het zal wel geweest zijn in de tijd dat ik nog op zondagsschool zat. Er was dan altijd een speciale kerstviering voor de kinderen. Als het afgelopen was kregen we een sinasappel en een boekje.
Ook al heb ik niet geschaatst vandaag, toch zit ik lekker te gloeien.
Het was heerlijk weer, zon en wind, ik ben dat ook snel gaan wandelen vanmorgen, want voor je het weet is het weer voorbij.
Daarna nog eventjes naar AH in Zierikzee, want de verse dingetjes moesten nog, eenmaal bij de kassa bedacht ik dat ik ook nog geen stol had, zo'n gevuld krentebrood. Voor mij hoeft het niet, maar het schijnt erbij te horen, doe mij maar een lekkere bruine boterham met worst, of ham, of ander hartigs, de roomboter lag al wel in mijn wagentje.
Maar morgen hebben we nog een dag, het vlees moet tenslotte ook nog gehaald worden.
Ik kon er vannacht al niet van slapen, was steeds met mijn boodschappenbriefje in de weer, net of je voor weken eten in moet slaan.
Toen presteerde Joop het ook nog eens om de kachel vol met hout te gooien voor hij naar bed kwam, zodat die lekker ging staan knetteren, hij was al loeiheet (de kachel) en dan ook nog volgooien betekent een hoop vuur, want je kunt die kachel niet echt goed temperen.
Ik word daar dan altijd een beetje bang van, we hebben tenslotte een houten huis en ik zie die pijp dan al wegsmelten en het huis in de fik vliegen, dus ik er weer uit.
Toen ben ik mijn boodschappen maar gaan schrijven bij de kachel, de luiken opengezet, want het was niet te harden.
Om een uur of half vier, lag er alleen nog gloeiende houtskool en durfde ik weer naar bed, om om een uur of zeven eindelijk nog even in slaap te vallen.
Wat een nacht, daar knap je ook niet echt van op.
Miriam en Mark komen niet eten met de kerst, Mark zijn ouders zijn over uit Portugal en ze gaan met z'n allen in Antwerpen eten bij hun andere zoon.
Zij vinden het natuurlijk ook weleens leuk om heel de familie bij elkaar te hebben.
Wij zijn dus alleen met Silvia en Cor en de kinderen, ook gezellig hoor en druk zat, kunnen we tenminste spelletjes doen.
Tweede kerst eten we dan bij Elly en Cor en moet Joop 's avonds taxi rijden.
Ik kijk in de krant altijd naar de overlijdensadvertenties, om te zien of er bekenden zijn overleden.
Nu blijkt dat er vandaag niemand dood is, geen advertenties, vreemd!
Of ze zijn bij de krant gewoon een paar bladzijden vergeten te drukken, hij is ook superdun.
En als het wel goed is, kunnen ze dat toch ook wel even melden, iets van:
Er is gisteren niemand overleden.
Update:
Er zijn er wel dood, het stond alleen in de Sportbijlage en daar kijk ik nooit in
Wat een verschrikkelijke dag vandaag.
Dat ligt ook wel aan mezelf natuurlijk, want ik heb ook niets ondernomen om het leuk te maken.
Nu was het weer daar ook niet naar, heel de dag regen.
Vanmorgen snel een rondje rond het dorp gedaan en de rest van de dag achter de pc, spelletjes!
Patat gebakken en vanavond maar vroeg naar bed denk ik.
Morgen een nieuwe dag, met nieuwe kansen.
Ziezo!
Het meeste heb ik binnen.
Bier en wijn staan op de voorstoel anders kon Simba niet meer zitten.
Het was nog aardig rustig overal, geen lange rijen bij de kassa's, dus ik kon lekker opschieten.
Na het lossen en opruimen van de boodschappen wilde ik een rondje gaan doen, het was best lekker weer, maar toen Simba gepoept had wilde ze terug........denk ik.
Misschien ik ook wel, we hebben elkaar eens aangekeken en zijn omgedraaid.
Bijna thuis kreeg ze ook nog eens iets aan haar poot, ze ging ineens mank lopen, aanstelster.
Het was nog maar half drie, dus ik twijfelde wat ik zou doen, ik ben tenslotte ook nog niet bij oom Han geweest na mijn belofte van vorige week, maar ik had ook wel zin om ff bij Elly langs te gaan, die had ik ook al een paar weken niet gezien.
Er zat een kerstkaart van oom Han bij de post en ik heb hem er ook eentje gestuurd, dus we denken aan elkaar, ik vond dat ik beter even een bakje bij Elly kon gaan doen.
Daar heb ik dus de rest van de middag gezeten, beetje bijgekletst, zonder de mannen erbij, want meestal zien we elkaar met z'n vieren.
Tweede kerst gaan we bij hun een hapje eten, Joop moet dan wel rijden, maar is toch wel ff gezellig.
Soms....... twijfel ik.......een beetje.......heel soms.....
Mijn log is erg privé, ik zie er eigenlijk weinig zo.
Ik ben open over alles en schroom ook niet om foto's van familie en bekenden te plaatsen, die weten daar natuurlijk van en ik heb ook nog nooit bezwaren gehoord, de meesten vinden het leuk.
Ik zou ook eigenlijk niet weten hoe ik het anders moet doen.
Het is voor mij een dagboek, met foto's.
Ik vind het leuk, de reakties leuk.
Maar als ik dan soms zie, dat anderen niet openlijk durven te praten omdat ze bang zijn dat de buren het lezen, of geen foto's van kinderen durven te plaatsen, dan denk ik op mijn beurt weer, is het niet goed wat ik doe.......?
Kinderen zijn toch het mooiste wat er is en de buren zullen mij een rotzorg zijn
Vroeger had ik een buurman, die zei altijd: "als je twijfelt moet je het niet doen".
Ik twijfel niet, ik ga gewoon door in 2005!
« Vorige Pagina |
Toon berichten 7785-7792 van 8160 |
Volgende Pagina »
