Grenzeloos

Omdat niemand het verhaal uit de krant kan lezen, heb ik het maar even anders opgelost.
Uit de PZC van 6-8-2004.

Nomaden rijden nooit verkeerd
door Esme Soesman

CAPELLE - Een grote passagiersbus in plaats van tere narcissen. Als de gele kolos met de naam Grenzeloos opduikt in het gras langs de N59 ter hoogte van Capelle komt het allemaal goed. Annelies en Rinus van der Klooster kondigen met hun woning op wielen sinds een jaar of drie de zomer op Schouwen-Duiveland aan. De wintermaanden brengt het tweetal al bussend door in warmere streken. Zomers wonen zij op het ’mooiste plekje van Schouwen-Duiveland’.

Annelies en Rinus van der Klooster met hun 'woning op wielen.'
(foto Mechteld Jansen ©) 

De bus die een dikke drie jaar geleden nog dienst deed als een bus voor personeelsvervoer in de Noord-Brabantse gemeente Lith staat in de zomermaanden steevast geparkeerd op trekkerscamping De 4-sprong bij Capelle. 

Luifeltje ervoor, een bankje en twee luie stoelen. Uitzicht op de N59 en de dorpen Nieuwerkerk, Ouwerkerk en Dreischor niet al te ver weg. Was het nog toegestaan in Nederland dan zouden Annelies en Rinus van der Klooster (beiden 57) wild kamperen. Maar het huidige stekje bevalt goed. Het is het mooiste stukje van Schouwen-Duiveland. En alles wordt voor ons onderhouden“, grijnst Annelies met een blik op de akkers om haar heen.

Jarenlang hadden zij en haar echtgenoot een eigen zaak in Zierikzee. En, gedurende een jaar of twintig, gebruikten zij hun vrije tijd om te kamperen. Toen hun laatste camper niet goed beviel, werd het kant-en-klare kampeermiddel ingeruild voor een bus. Daar waren vrijdag nog passagiers mee vervoerd, zaterdag bracht het Zierikzeese koppel hem naar Zeeuwse bodem. Zondag was de bus van voren naar achteren gestript. Klaar om geheel naar eigen wens ingericht te worden. Een lekker bed, twee makkelijke stoelen en een tafeltje met tv. Een keukentje, sanitair, vrolijk gebloemde gordijnen en ramen aan alle zijden. Je hebt weinig nodig als je als nomaden leeft, schetst Annelies. Want het ’camperen’ in vakanties werd al snel ingeruild voor een volcontinue globetrottersbestaan. De zaak werd overgedaan aan een zoon. De woning verkocht en andere bezittingen - grotendeels - afgestoten. Het was Rinus die met dat plan op de proppen kwam. Een moedige beslissing? Ach, het is uiteindelijk maar één keer ja zeggen“, zegt Annelies achteraf. 

In de zomermaanden wordt steevast Schouwen-Duiveland aangedaan. De tijd daar wordt benut om familie (zonen, schoondochters, kleinkinderen en moeders) te zien en andere contacten te onderhouden. Rinus werkt bovendien gedurende twee maanden als buschauffeur voor de Taxicentrale Renesse (TCR).

In het najaar trekt het tweetal naar het zuiden toe. Vorig jaar werden Frankrijk, Spanje, Portugal en Italië doorkruist. Voor komende winter staat een oversteek naar Marokko op het programma. Maar niks hoeft. We zien wel. We rijden nooit verkeerd.“ 

Dynamiek

Dat is het mooie aan het vrije bestaan waarvoor het tweetal gekozen heeft, al hebben ze dat wel - erkent Annelies - moeten leren. Aanvankelijk hadden de Van der Klooster’s de neiging zoveel mogelijk in korte tijd te willen doen. Maar dat hou je niet vol als je doorlopend ’campert’. Ze doen het nu wat rustiger aan, al is vier dagen op dezelfde plaats nog altijd wel het maximum. En ook wat dromen betreft zit de dynamiek er bij het zwervende duo nog altijd in. Zo willen ze ooit nog (het liefst met het trouwe beestje Grenzeloos) een paar jaar rondtrekken door Amerika. Want zin om zich te settelen hebben Annelies en Rinus vooralsnog niet. Het gaat bij ons hooguit kriebelen omdat we hier wel weer eens weg willen.“

Annelies en Rinus van der Klooster met hun ’woning op wielen’.foto Mechteld Jansen

De cadeautjes voor de kleinkinderen staan klaar in het zinken teiltje naast de kachel.

De kasten puilen uit, ik denk dat ik tot na nieuwjaar wel genoeg eten in huis heb.
Miriam en Mark eten al niet mee, terwijl ik wel vlees had besteld.
Sil en aanhang komen morgen pas.
De kaarsjes in de kamer branden, terwijl Joop achter zijn pc zit en ik achter de mijne, maar het staat wel gezellig als ik even naar de keuken loop om wat lekkers te halen, er is genoeg in huis tenslotte.
Het valt me wel op dat er weinig gelogd wordt, is iedereen al druk met familie of vrienden?
Of kerstbijeenkomsten, de kerk misschien vanavond?
Ik moet nu weer wel ineens aan mijn moeder denken, ze had een vaste plaats in de kerk, daar moest je voor betalen, ik weet niet of dat nog zo is, het was denk ik haar manier om de kerk een beetje te steunen. Eén keer per jaar ging ze daar dan zitten en wel met kerst, mijn vader ging niet eens mee. Ikzelf weet me niet meer te heugen dat ik in een kerk ben geweest, het zal wel geweest zijn in de tijd dat ik nog op zondagsschool zat. Er was dan altijd een speciale kerstviering voor de kinderen. Als het afgelopen was kregen we een sinasappel en een boekje.