Komende zaterdag beginnen de jaarlijkse Strao feesten weer, te beginnen in Renesse, zoals elk jaar.
Er stond vanmorgen een leuk stukje in de krant over het hoe en waarom, klik maar en eventueel nog ergens op een + totdat het leesbaar is.
Ons dorp is 14 maart aan de beurt, ik ben altijd blij dat wij één van de laatsten zijn, want dan is de kans op wat warmer weer groter. We wachten het maar weer af.
Eenden vliegen vaak op als je langsloopt, maar bij het vrouwtje van dit stel wilde het niet lukken vanmiddag. Ze probeerde het wel, maar ze kwam niet los van het water en liet dat luid kwakend blijken. Haar mannetje kwam terug en ging bij haar zwemmen. Wat een ellende voor die beestjes, haar achterste ziet er ook wat verfomfaaid uit...
"Je kunt ze toch ook omwisselen" zei Joop onder het eten, terwijl hij naar mijn tekeningetjes keek. Waarschijnlijk bang dat ik het hele huis ermee vol zou gaan hangen. Ik heb hem gerust gesteld, meer worden het er niet... voorlopig.
Verder was er niets bijzonders, oja eigenlijk wel, ik was in Zierikzee en daar is een erg leuke koffie en thee winkel gekomen, ik keek er eens binnen en kocht wat thee.
Ook allerlei koffieapparaten hebben ze. Ik ben nog steeds op zoek naar een oplossing voor als er visite is, dan vind ik het teveel gehannes met dat espresso ding en dan maakt het me ook teveel herrie. Ik kan dan niet verstaan wat er in de kamer gezegd wordt...
Nog een ouwetje van Zonnemaire uit de zestiger jaren.
De fietsenmakers werkplaats van Kaspers. Aan de overkant van de weg was de winkel met de woning.
Wat een bofkonten zijn wij toch, zo dicht bij het strand wonen is toch heerlijk, ook al komen wij er alleen in de wintermaanden. 's Zomers vinden we het te druk, ik tenminste.
En omdat de zon zo lekker scheen gingen we daar maar weer een wandelingetje maken, dan hoefden de pootjes van Didi ook niet door de pekel, want dat is toch weer anders dan zeezout, denk ik, dat geneest juist
Er was schuim...
... opkomend water, dat het schuim steeds een stukje verder duwde
en zon
en dikke komkommers, of zoiets, leuk om mee te spelen in elk geval.
Ik ben maar een beetje bij huis gebleven vandaag met die glibberigheid op de weg. Geen zin om te vallen en al die pekel of strooizout is nu ook niet bepaald goed voor hondenvoetzolen.
Ik heb me in de tuin vermaakt. De kerstboom is geplant en de boel is weer poepvrij.
De duifjes kruipen ook weer uit hun eiers en ik liep even met Joop mee voor een paar foto's.
Die op de bovenste foto zijn één dag oud, die hierboven twee dagen en hieronder drie, ze groeien als kool.
Schattig hè, ik vind ze wel aandoenlijk met die grote gaten in hun kop en hun gele donsjes.
Ongeveer hetzelfde als gisteren wat het weer betreft.
Verder denken we weer aan de ramp vandaag:
'Maandagmorgen heb ik een vlag gemaakt van 'n stuk hemd aan een stok en die naar buiten gestoken. Na een paar uren kwam er een watervliegtuig, maar dat kon niet landen door de bomen rond de boerderij. Dus het verdween weer. Maar toen wisten we in elk geval dat ze ons ontdekt hadden. 's Middags om twee uur kwam er een helicopter. Die liet een lijn zakken, die ik vanaf onze zolder kon pakken. Daar heb ik mijn vrouw in gebonden en ja, toen moest ik haar naar buiten duwen... het water in. Ze kon niet zwemmen en was al ruim acht maanden zwanger. Het was een angstig moment, maar je deed alles om daar weg te komen. Ik duwde haar van de zolder af en binnen één tel begon die helicopter haar op te hijsen. Ze vlogen met haar weg en kort daarna kwamen ze mij en mijn dochterje halen'.
Ik was weer eens niet zo duidelijk geloof ik, maar ik leg het, op advies van Wieneke, bij deze even uit.
De getrokken kies van gisteren betrof een kies van Miriam, dezelfde kies als die vorig jaar een buitenmondse wortelkanaalbehandeling kreeg en daarna weer teruggeplaatst werd om met zijn wortel weer vast te groeien in de kaak van Miriam.
Dat was wel gelukt, maar toch niet helemaal, er was ruimte tussen het tandvlees en de wortel, waar zich zodoende bacteriën nestelden die daardoor steeds voor ontstekingen zorgden, zoiets.
Die kies moest er dus definitief uit gisteren en ik ging mee, zodat ik terug kon rijden zodat Miriam met het zakje ijs tegen haar wang kon zitten.
Het mag toch inmiddels wel bekend zijn dat ik (Ria) al sinds mijn eenentwintigste ongeveer, geen tand of kies meer in mijn mond heb. Allemaal getrokken terwijl ik zwanger was van Miriam, dat deden ze vroeger gewoon, heel normaal hoor. En daarna kreeg ik dus een kunstgebit. (zonder wortels)
En jaren later kreeg ik implantaten, dat vertelde ik allemaal al eens hier.
Ik hou er niet zo van om dingen omslachtig te vertellen, kort en bondig is mijn stijl, recht door zee, het is maar hoe je het noemen wilt. Het zal wel met mijn Zeeuwse inborst te maken hebben.
En heel soms, als ik eigenlijk iets wil vertellen, iets kwijt wil wat ik eigenlijk beter voor me kan houden, dan zal ik best weleens in raadsels praten, daar kan ik dan totaal niets aan doen, dat moet dan even.
Mir en ik waren alweer samen op stap vanmorgen, deze keer naar de kaakchirurg in Goes, want het heeft niet mogen baten, hij heeft het niet gehaald en is nu definitief getrokken.
Vanmiddag gewandeld, het was overwegend zonnig, al dreigde het soms behoorlijk.
