Achter zijn zelf aangeschafte cadeautje en in dat van mij. Op het scherm een stad ergens in dit land waar hij binnenkort wellicht een kijkje gaat nemen in opdracht van de PUM Eerder was hij al in Iran. Even afwachten, het is nog niet helemaal rond. Wel zeker is dat hij inmiddels 65 is. Met gehoorapparaat, bril, eigen tanden (de helft ongeveer) en wat hij zelf altijd erg belangrijk vindt….. nog overal haar, waar hij ook voelt er groeit iets, ondanks dat wij af en toe roepen dat het nu toch wel erg dun wordt. Een teer punt bij mannen blijkbaar. Mocht je in de buurt zijn….. de taart staat klaar.
‘t Is zacht, de muggen dansten vanmiddag, wanten en das gingen uit onder het wandelen en even was de zon er zelfs.
Lekker hoor, het voorjaar is in aantocht en het wordt tijd dat de boel eens opdroogt, de tuin is 1 grote blubberboel.
Geduld hebben maar.
Nog twee nachtjes en Joop is jarig, ik ben een beetje met de voorbereidingen bezig.
Wat boodschappen doen en Joop kocht alvast een cadeautje voor zichzelf.
Hup Sven, Bob en Arjen! Dat helpt vast voor straks. Geen noemenswaardig nieuws onder de zon. Behalve dan dat de auto vanonder en vanboven helemaal schoon gewassen is. Niet door mezelf hoor, daar was het veel te koud voor, ik had zelfs mijn trui weer aan en de kast is nog steeds een zootje.
Update: Wat een toestand weer. Daar zijn we nog niet over uitgepraat.
Zowat de hele winter heb ik in mijn oude nog zelfgebreide zwarte trui gelopen. Het was de enige lekkere warme, mijn thermohemd kon eronder en was niet te dik voor in mijn jas, het was een lekker warm geheel. Natuurlijk heb ik nog wel andere maar die waren weer te dik voor in de jas en dan voelde ik me weer zo’n worstje. Maar nu ben ik hem zat! Morgen ga ik de klerenkast uitmesten en de zomerspullen weer vooraan leggen, het kan maar gebeurd zijn en volgende week is het tenslotte al maart. Het voelt al lekker buiten, de regen nemen we even op de koop toe, maar de temperatuur is lekker! De vijver is mooi helder vanonder het ijs gekomen, ik kan niet wachten op de dotters en al het andere… ben nu echt weer wel aan bloemetjes toe. We beginnen weer van voor af aan
Hij is binnen en ik ben erg tevreden, netjes afgewerkt ook.
De afmeting is 60×60 en ik bestelde hem “hier”:http://www.canvasenco.nl/.
Ik was bang dat het misschien allemaal wat te ‘zanderig’ zou zijn tegen het hout, maar dat valt mee.
Het past mooi bij de potjes van “Wezli”:http://wezlilog.blogdrive.com/.
Langzaamaan neemt het bezit van me, ik geef er ook graag aan toe want er moet nodig stof geruimd worden.
Een lange winter hout stoken heeft tot gevolg dat er zo hier een daar een flink laagje ligt en nu de temperatuur weer wat omhoog gaat krijg ik er ook weer een beetje zin in. Daar komt nog bij dat ik begin deze week een foto af heb laten drukken op canvas, voor het eerst, dus ik ben erg benieuwd, morgen komt hij en dan moet ik wel een plaatsje hebben om hem op te hangen. Zodoende ben ik aan het schuiven en als je gaat schuiven komt van het een het ander.
Joop had een rit dus die was ook lekker de deur uit.
Ik was al naar de dierenarts geweest aan het begin van de middag, 3.3 was de waarde bij Simba, lekker gestegen dus en bijna normaal, we gaan gewoon zo verder. Daarna heb ik flink rondje met Didi gedaan en we zijn gelukkig geen lijken tegengekomen, ze was braaf!
En nu ben ik wel een beetje gebroken, maar lekker voldaan.
Tiet vor een wientje!
Nou nou dat was wel even lachen vanmiddag, maar niet heus.
Voor Didi wel, ze had een geraamte van een konijn te pakken, tenminste ik denk dat het een konijn was en dat was feest.
Ze was niet aangelijnd en rende vrolijk van het een naar het ander met haar prooi om af en toe even te gaan liggen en er lekker van te peuzelen.
Natuurlijk kwam ze niet op mijn geroep af en ik besloot snel verder te lopen zodat ze wel achterop moest komen, dat deed ze ook wel, maar nog steeds met dat vieze ding in haar bek en af en toe lekker knauwen. Toen we op een punt kwamen dat ik over moest steken zodat ze wel aangelijnd moest ben ik maar op een paaltje gaan zitten, tot ze uiteindelijk besloot toch maar eens een keer mijn kant op te komen, het is niet goed, ik weet het, want ze kwam, maar ik was inmiddels zo opgeladen dat ze toch een flinke draai om haar oren heeft gehad en daarna niet meer los mocht natuurlijk.
Eenmaal thuis ging ze nog lekker even de tuin in, want als je denkt dat ze moe is na zo’n rondje, nou nee hoor, maar even later kwam ze toch samen met Joop binnen, ik zag het zelf. We waren daarna allemaal zoet en de hondjes lagen te slapen dacht ik, tot ik een uurtje later eens ging kijken en het kleine monster nergens te vinden was, niet binnen niet buiten en maar roepen.
Joop ingeschakeld, die ook een rondje over ons landgoed deed, niks.
Tot ik de deur van de kast opendeed, daar zat mevrouw doodgemoedereerd op het kelderluik, ze snapte zelf ook niet hoe ze daar zo kwam, zo keek ze tenminste.
