Eind van de middag kwamen Ina en Martin even een borreltje halen, ze waren weer even op hun weekendadres. Martin had een leuk vuurwerkje meegebracht en toen het eenmaal donker was hebben we dat aangestoken, dit is de enige foto die ik heb want het ging wel heel snel allemaal, Ina was nog niet gereed dus die heeft er geeneen. Ze hadden gezellig hun slofjes meegebracht en we hebben lekker nasi gegeten met één van de laatste flesjes oude wijn, een Rioja van 1985, hij smaakte perfect, maar de kurk was al een beetje muffig, dus volgens ons had hij geen dag langer moeten liggen.
Tussendoor ook nog een minder leuk telefoontje, we werden niet gefeliciteerd, er werd alleen maar gevraagd of we op wilden passen morgenavond, omdat een ander feestje niet doorging en ze in plaats daarvan hier gezellig in de Surf Inn oud en nieuw wilden vieren. Ik heb gezegd dat ik daar geen zin in had en de boodschap kwam duidelijk over werd er gezegd: "We komen niet meer"was het antwoord. Misschien ook een gevolg van het feit dat we samen met onze vrienden eerste kerst wilden vieren en ze toen ook al niet welkom waren. Onze jongste dochter moet eens leren niet alleen maar aan zichzelf te denken. Sil .......jij en je gezinnetje zijn altijd welkom als we geen andere afspraken hebben en zeker als we niet het gevoel krijgen als oppas gebruikt te worden........
Misschien vinden mensen het ook wel weer raar dat ik dit hier zet, maar dat zal me een rotzorg zijn, ik hou van mijn kinderen, ik wil absoluut geen ruzie, maar ik vind wel dat ik gelijk heb.
Deze keer maar eens een mooi statieportret, genomen door fotograaf de Feijter uit Zierikzee een paar maanden voordat we gingen trouwen, ik was negentien en Joop eenentwintig. Joop zat in dienst en het was belastingtechnisch voordeliger om te trouwen, dus dat deden we nog net op het nippertje. Een huis hadden we nog niet, we hebben eerst een tijdje ingewoond bij mijn ouders. Een bijkomend ander prettig voordeel was dat we vanaf die dag bij elkaar mochten slapen, tot die tijd ging Joop altijd netjes, na het welterusten zeggen, naar zijn eigen bed op de logeerkamer, zo ging dat toen. De jurk die ik aan heb had mijn moeder ook weer zelf gemaakt, net als mijn trouwjurk, deze jurk was zwart met een paarse kraag. Na een maand of negen werd mijn vader overgeplaatst naar St.Philipsland en konden wij in hun huis blijven wonen. Daarna volgden al snel de zwangerschappen, de eerste liep mis, maar oktober 1968 werd Miriam geboren en december 1969 Silvia. Ik was inmiddels gestopt met werken en full time moeder, zo ging ook dat toen. En nu op naar de veertig!
Een heel klein beetje sneeuw was er gevallen vanmorgen, dat toen de zon eenmaal ging schijnen ook weer snel verdwenen was. Op het strand in de schaduw lag het er vanmiddag nog. Zeker daar vind ik het er altijd heel mooi uitzien. Ik heb heerlijk gewandeld, lekker warm ingepakt want koud was het wel. Joop heeft vanmiddag zijn "oortje" weer terug gebracht, hij kan er niet aan wennen en zegt dat het ook eigenlijk niets toevoegt of juist weglaat, het zal moeilijk blijven in een rumoerige ruimte en ik zal misschien mezelf aan moeten wennen wat harder te praten, zodat ik niet alles hoef te herhalen.
Dat ben ik nu! Ik heb gezellig even een wijntje met Miriam gedronken op de verjaardag van Sil. Zo zie je maar, ver uit elkaar maar wel "bij elkaar". Joop is erop uit, naar Cor of naar de kroeg, dat krijg ik straks te horen. Hij heeft zich vanmiddag opgegeven voor een cursus Nepalees, dat wordt dus lachen de komende drie maanden, want hij krijgt ook huiswerk mee en misschien moet ik hem dan wel overhoren en pik ik ook nog een graantje mee, we hebben vanmiddag al even geoefend, want hij heeft ook een boekje waar hij al dagen in zit te neuzen en deze vind ik niet moeilijk te onthouden eigenlijk: kahaan jaane? (waar ga je heen?) eenvoudig toch?
Namaste
Niet veel beleefd vandaag. Te koud om te wandelen, of eigenlijk had ik ook niet zo'n zin ver te lopen, dus ik heb het grootste deel van de dag bij de kachel vertoefd. De Fiat heeft pech, weer de thermostaat, net als een tijdje geleden, volgens de garage kan het nog wel eens garantie zijn, dus als we al gewild hadden hadden we toch niet naar Sil gekund, met de Spitfire is er nu ook niet veel lol aan. We hebben gebeld vanmorgen. Verder een beetje gewinkeld bij Wehkamp, het is er uitverkoop nu, dus ik heb alvast een paar zomershirtjes besteld en een ander huispak. Met het pak dat ik een paar maanden geleden kocht heb ik tegen de kachel gestaan, er zit nu een gat in aan de achterkant. Ik heb het opgegeven bij de brandverzekering en krijg het netjes vergoed. Stom genoeg denk ik zelf nooit aan zulke dingen, daar moet een ander me dan weer atent op maken. Achteraf heb ik ook een jas met kaarsvet, maar dat is al meer dan een jaar geleden, dat durf ik nu niet meer. Ik neem nu maar een wijntje op de verjaardag van Silvia. Proost Sil!
28-12-1969
De foto is genomen op de paardenmarkt in Zierikzee, juni 1972, Silvia is daar tweeeneenhalf jaar, we zitten samen in de draaimolen, voor haar de eerste keer en best eng. Ik ben bijna vijfentwintig.
HARTELIJK GEFELICITEERD!
Kerst hebben we gehad, dus alles maar weer zo snel mogelijk in de oude toestand terug gebracht. Op naar de oliebollen en 2006. Ik twijfel nog of we ze net als voorgaande jaren weer zelf gaan bakken of toch maar niet meer, soms houden dingen op leuk te zijn. Of misschien voor de laatste keer, zoals zoveel dingen voor de laatste keer gebeuren de laatste dagen nu onze vrienden uit elkaar gaan, het is soms ook moeilijk net te doen of er niets aan de hand is, hoewel ze daar zelf keien in zijn. Of is het misschien verstoppertje spelen, net doen of er niets aan de hand is is ook wel makkelijk natuurlijk, vooral tegenover anderen. Achteraf begrijp ik dat we gisteravond een soort voorstelling gegeven hebben, ook al voelde het wel heel vertrouwd en waren de meesten wel op hun gemak, het blijft een vreemde situatie en zoals gisteravond zal het zeker nooit meer zijn, daar ben ik na vandaag wel heel erg van overtuigd........
Ik weet dat ik in raadsels praat, ik wil er ook niet over uitweiden, maar ik wil het wel kwijt.
Gisteren had ik ze sinds lang weer eens aan, ik ben niet zo'n kettingenmens, maar heel soms vind ik het toch wel leuk, vooral omdat ik ze zo mooi vind. Tante Koos was de tweelingzuster van mijn opa Prince, de vader van mijn moeder. Ze was getrouwd met een Meerse als ik het me goed herinner en was een van de laatsen die nog in de Zeeuwse klederdracht liep en dan speciaal de Schouwse dracht natuurlijk. Toen tante Koos overleed en haar huisje leeggeruimd moest worden, bleven deze kralen over, niemand wilde ze blijkbaar hebben, ze zaten los in een envelop. Mijn moeder bracht ze mee naar huis en ik vond ze prachtig, zij heeft ze later op ijzerdraad laten rijgen en nu is dit mooie granaten snoer van mij.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 7225-7232 van 8042 |
Volgende Pagina »
