Er komt slechter weer aan zeggen ze en het moest toch echt wel gebeuren, dus vanmorgen eerst de schoorsteen geveegd. De pijp uit elkaar gehaald, dat zijn drie stukken, kap van het dak en even met de staalborstel door alles heen, een superschoon "puupje" hebben we nu weer.
Een halve vuiliniszak teer en roet kwam eruit.
En omdat we zo lekker aan het klussen waren ook gelijk de voortent van de caravan maar afgebroken en opgeruimd. Wij zijn klaar voor de herfst.
Het was heerlijk vanavond. We hadden er zin in en hebben nog een lekker rondje gelopen. Simba met een veter om haar nek, omdat de halsketting niet in voorraad was. Een mooie zonsondergang op een stil strand. De rust keert weer.
Vanmiddag een zak ongepelde garnalen (gornet, zeggen wij), harinkjes en kabeljauw gekocht, het was een echte visdag zodoende. Thuisgekomen de garnaaltjes gepeld en gelijk opgegeten, ze waren mooi groot en superlekker. De kabeljauw met peetjes vanavond. De haring heb ik gewoon op straat voor de viswinkel naar binnen laten glijden.
Zoals op de foto heb ik hem vanmiddag leren kennen. Een aardige vent. Vriend en oud collega van Ina en Martin. Ina had me een tijdje geleden weleens verteld over en collega die prostaatkanker had en na een kort gesprekje in de keuken vanmiddag bleek dat dus Niek te zijn, de man die gezellig bij het kacheltje zat buiten. Bruin en voldaan zou je denken, wel waren de wallen onder zijn ogen mij opgevallen en de paarse aders op zijn enkels, maar ja, dat hebben wel meer mensen, gezonde vent zo te zien.......
Als je dan zo'n verhaal hoort lopen toch de rillingen over je rug.
Zonder wondertje gaat hij gewoon dood over een tijdje.
Ik heb zijn link op de Blogrol gezet, met zijn toestemming natuurlijk.
Vanaf vandaag ga ik, en misschien ook een paar van jullie, Niek volgen.
Ik hoop dat hij nog een aangename tijd heeft en ook op een wondertje, je weet maar nooit.
Hou je taai Niek!
Reaktie van Niek:
Heel goed stukje Ria, ik kan me er helemaal in vinden!
Reuze benieuwd of er nog reacties dankzij jouw stukje op mijn website terecht komen!
We zullen zien!
Uhhh, wondertjes.... nee die verwacht ik dus niet, daarvoor is de kanker veel en veel te ver uitgezaaid in mijn botten.
Ik ben al blij dat ik mijn verjaardag 31-08 nog bewust heb meegemaakt; dat was eerst absoluut niet "im Frage".
Dankzij dexametason van de huisarts is alles tot dusverre nog redelijk goed gegaan en onder controle.
Zonder die medicijnen zat ik al in een rolstoel in het meest gunstige geval en eigenlijk had ik er niet meer kunnen zijn...
Life sucks sometimes 
Maar goed, zolang het nog kan is het genieten.... twee keer 8 dagen in Turkije geweest met een van van exen en met Marianne (die nu bij me was), en recent teruggekomen van 5 en een halve week met de auto door Europa.
Op 21-09 gaan we een week met een gehuurde 9=meter kruiser door Friesland en als het allemaal nog een beetje blijft gaan staat er nog een reisje Egypte in de planning, net als Aruba. We zien wel wat er allemaal nog kan de komende weken, maanden...
Ik blijf positief (hoop ik), al heb ik het gevoel dat de boel nu toch wat achteruit gaat lopen. Ach, ik weet wat de toekomst gaat brengen... Helaas, maar niemand en niets kan daar meer iets aan veranderen
Dit moois kroop eind van de middag ineens op het rotan tafeltje, uit de hazelaar gevallen denk ik. Geen idee wat voor vlinder er uitkomt, maar het moet zeker een knapperd zijn.
We vinden de laatste paar dagen ook steeds hazelnootjes, die bomen staan er al jaren, maar nog nooit nootjes gevonden, nu wel dus, ik ga ze sparen.
Vanmorgen een strandwandeling gemaakt, Joop ging voor de verandering ook weer eens mee, gezellig! Halfverwege op de terugweg zagen we ineens dat Simba haar halsketting kwijt was, ze had lopen stoeien met haar riem, dus ik wist ongeveer waar dat geweest was, daar moest ze hem kwijt zijn geraakt, het was op het punt waar we omkeerden.
Ik weer terug, het was afgaand water, dus hij moest nog te vinden zijn. Niet dus! Zeker weten dat mensen die geen hond hebben of ook maar van plan zijn er ooit één te nemen hem opgeraapt hebben. Goed, ik heb een flinke wandeling gemaakt zodoende. Morgen maar weer een nieuwe halen.
Eind van de middag kwamen Ina en Martin nog langs met vrienden van hun. Ik had net het kacheltje aangestoken. Gezellig even zitten kletsen en wat gedronken.
Update:
Dit komt er dus uit.
Met dank aan de P.
Mijn riavanfelius@pacifictravel.nl email adres was na de crash nog steeds niet geïnstalleerd.
Vanmorgen heeft Joop dat eindelijk gedaan, omdat ik zo'n vaag vermoeden had dat daar best nog iets op binnenkwam. Het zijn er niet veel gelukkig maar diegenen die mij mailden en geen antwoord kregen weten dus nu hoe het komt.
Er zat ook een reaktie op mijn log bij van een eilandbewoner.
Zo leuk dat ik hem jullie niet wil onthouden en hieronder plaats.
Geachte mevrouw,
Toevallig, omdat ik de "soepkokerij"zocht, kwam ik op uw pagina terecht.Wat een werk maakt u daarvan!
Zo doorlopend, kwam ik het onderwerp "oom Han is jarig "tegen.Dit moet wel Han Prinse van de wagenmaker in de dijkweg op Serooskerke zijn geweest.Ik las enige tijd geleden dat hij was overleden.
Hoe kende ik Han Prinse ?.Wel, vanaf 1947 woonde ik met mijn ouders in Renesse.Zo vanaf 1950 begonnen mijn vrienden en ik met radio te hobbyen. Er was nog heel weinig materiaal te krijgen, het moest allemaal van bevriende relatie's komen, want veel geld hadden we óók al niet.Met reparatie's verdienden we wat bij.
Als we eens erg omhoog zaten met technische problemen, dan fietsten we naar Han Prinse.Hij had een prachtige radiowerkplaats waar hij mooie toestellen bouwde en repareerde.Hij had ook een voor ons onbereikbaar meetapparaat waar je radiolampen mee door kon meten.Voor een dubbeltje per lamp deed hij dat voor ons.Hij wist overal een oplossing voor.Omdat hij een goede hout-vakman was, bouwde hij ook zelf de radiokasten.Ik heb eens een grote luidspreker bij hem gekocht, die ik nog steeds bezit.Ook kochten we regelmatig onderdelen bij hem.
Voor buitenevenementen had hij een grote geluidsversterker gebouwd, de grote luidspreker zat niet in een hoorn of in een kast, nee, op een grote hartvormige plank, het klonk prachtig.
Hij had een autotje, ik meen een kleine Renault 4, met de motor achterin.Hij had daar zelf een autoradio voor gebouwd.
We hoorden toen ook dat hij in de oorlog een tabaksnijmachine voor de zelfgeteelde tabak had gebouwd.Hij was veelzijdig. Zijn Vader, die ik me herinner als een klein mannetje, een beetje krom lopend, was ook nog steeds druk bezig in de wagenmakerij.
Ach ja, zomaar wat herinneringen.Met één van de vrienden halen we nog wel eens herinneringen op uit die tijd.Hij woont al 40 jaar in Duitsland,maar komt regelmatig naar z'n huis in Brouwershaven.
met vriendelijke groet,
Teun Rosmolen Zierikzee
Hij doet maar net alsof hoor die kwal, met zijn prachtige kleuren, met het komen en gaan van het water, zie je gewoon dat hij nog leeft. (Of hoe het er ongeveer uitzag toen hij nog leefde)
Toch nog maar even over de jonge duif vertellen.
We vermoeden dat hij gisteren door mijn driftige gesnoei uit het nest is gevallen, we kunnen alleen geen nest ontdekken. Gistermiddag zag ik hem al zitten, helemaal ineengedoken en als je in de buurt kwam kon hij wel een beetje wegfladderen maar vanmorgen zat hij er nog, de ouders druk roekoerend in de omgeving. Zo ging dat heel de dag zo'n beetje door, tot ik eind van de middag nog eens ging kijken.... foetsie! Ik ben benieuwd of hij het gered heeft eigenlijk. Misschien morgen een duivenlijk ergens, of de eksters hebben hem opgevreten. Misschien zal ik het ook wel nooit weten. Vervelend eigenlijk dat er zoveel dingen gebeuren waarvan je niet weet hoe het afloopt, of wat de achtergrond was, zoals de gemaskerde mevrouw van een tijdje geleden. Haar kwam ik laatst nog wel tegen, samen met een manspersoon... maar ja, wat er nu precies aan de hand was...
Update:
Hij heeft het niet gehaald. Klik op de foto voor hoe hij erbij lag. Met dat we hem vonden, zagen we ook ineens het nest waar hij uitgevallen was, vlak boven hem. Als we dat gisteren gevonden hadden, hadden we hem nog terug kunnen zetten, het is niet anders.... doif is toot mineer...
Ik blijf het raadselachtig vinden, die drab in de vijver. Van lichtbruin 's morgens, kleurt het naar donkerrood en aan het eind van de middag wordt het langzaam groen. Ik heb nu aan één kant van de vijver een hoop alg weggehaald, de rest laat ik zo, kijken wat er gebeurt.
Voor de rest niet veel gedaan.
Eind van de middag kwam ineens mijn zus aanfietsen, ze had terwijl we in Frankrijk zaten ook al een keer gebeld. We hebben een tijdje zitten kletsen en foto's van vroeger, uit de schoenendoos van onze moeder bekeken. Toen ze wegging zei ze dat ze het erg gezellig had gevonden. Ik wenste haar een goede reis terug naar hun boot, die aan de Middelplaat lag, "en droag thuus" vulde ze aan, dat zeiden we vroeger ook altijd.
