Komende maandag is ze jarig, ze wordt alweer vijf. Ze had een heel mooi verlanglijstje getekend en papa had erop geschreven wat ze zoal wilde hebben. Omdat het buiten in de regen had gelegen en het er niet meer mooi uit zag werd er een nieuwe gemaakt, handig voor mij, want de verregende mocht ik houden. En nu maar kiezen, ik weet het nog niet hoor. Roze moet het in ieder geval zijn als het een kleur heeft, dat is niet moeilijk. Morgen eens op zoektocht.
We hebben ons zeer vermaakt vanavond, samen met Ina en Martin. Een beetje gek gedaan en gepraat en ons 42 jarig jubileum gevierd.
Ina heeft op een pizzaatje getrakteerd en daarna hebben we nog een afzakkertje in Salud genomen en ook nog eens een afzakkertje thuis. Het was een leuk jubileumfeest zullen we maar zeggen.
Niet veel ondernomen vandaag, ik was een beetje duf van al de afzakkertjes. Ik moet me maar weer eens een beetje gaan gedragen. Wel heerlijk gewandeld, het is zodoende een fijne wandelzomer, er zijn niet veel dagen dat het te warm is om te lopen.
De mevrouw op de fiets van een paar dagen geleden, ben ik niet meer tegengekomen, jammer, we zullen nooit weten wat er aan de hand was op de camping.
Joop heeft vandaag zijn nieuwe "doos" gekregen en ook die werkt alweer.
Vanavond maar eens op tijd in mijn mandje.
Hij werkt perfect!
Ik ben er zo blij mee en hij is echt supersnel. Wel een stuk groter dan de oude en dus moet hij weer onder mijn bureau, maar dat heeft dan weer tot gevolg dat ik bovenop meer ruimte heb.
Elk voordeel heb zijn nadeel.
Joop wil nu ook een nieuwe, het verschil is erg groot en die van hem is een stuk ouder dan die van mij was, dus dat zal binnenkort wel gaan gebeuren. We zijn er tenslotte hele dagen zoet mee, dus dan mag het ook wat kosten, al valt dat op deze manier best nog wel mee.
Ben ik toch al een hele avond zoet met het bezoeken van zeezender sites en dat is leuk! Allemaal jeugdsentiment met veel geluidsfragmenten en jingles. Dat komt omdat ik op zoek ging naar iets leuks uit 1963, want morgen is het weer de achtste augustus, de dag dat we verkering kregen in dat jaar. Als we op stap gingen namen we altijd een draagbare radio mee en luisterden naar radio Veronica. We zijn lid vanaf het eerste uur, wel een paar jaar uit elkaar geweest vanwege een verhouding met de VPRO, maar dat is later weer bijgelegd, in ieder huwelijk is weleens wat....
Bij het uploaden van mijn foto's kwam ik foto's tegen waarvan ik dacht "waarom heb ik ze gemaakt". Het waren er drie op een rij en er stond volgens mij niks bijzonders op, tot ik ze ging uitvergroten en weer zag waar het om ging. Afgelopen week stond er een vrouw op het viaduct bij Ellemeet, naast haar fiets te rusten, dacht ik. Ze stond wel erg naar één richting te turen, maar ik dacht dat ze van het mooie uitzicht genoot. Bij nader inzien was ze alleen gefixeerd op de uitgang van een camping daar en ik probeerde te zien waar ze op lette, als ze weg zou rijden, was datgene waar ze op stond te wachten gebeurd. Er gebeurde niets en na een minuut of tien reed ze door.
De volgende dag loop ik weer op dat viaduct als ze me voorbij fietst richting camping. Het verbaast me dan ook niets als ze bij die camping aangekomen afstapt, ze loopt daar even wat, draait om en komt weer mijn kant op. Bovenop het viaduct stopt ze weer, ik loop inmiddels richting camping, ze haalt een verrekijker tevoorschijn en begint te gluren. Als ik bijna bij de camping ben rijdt ze weer door. Ze houdt duidelijk iemand in de gaten. Een vrouw van middelbare leeftijd met een masker, ze had een vreemd gezicht vandaar ook dat ze me gelijk al opviel.
Morgen ga ik weer een rondje doen, ik ben benieuwd of ik haar weer zie, want wie of wat zou ze in de gaten houden. Ik kan daar al wandelend hele verhalen bij verzinnen en ik denk dat als ik haar weer zie, ik het gewoon ga vragen......."is er iets, mevrouw?"
Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad, want natuurlijk gaat niet alles in één keer goed, maar hij heeft het toch maar weer voor elkaar gekregen, dat ventje van me. Ik zag er werkelijk niets van terecht komen en de boel bij het aansluiten alweer de lucht in vliegen. Een kast met allemaal draden en verder niets erin, een handleidinkje erbij en dat moest dan mijn pc worden, maar het werkt weer! Ik ben geen documenten kwijt, wel programma's, dus ben ik maar weer eens druk met het installeren van het e.e.a. Gelukkig had ik afleiding genoeg want de kinderen kwamen donderdagmiddag en vanmiddag zijn ze weer vertrokken. Het was heel gezellig, alleen jammer dat het weer niet erg mee wilde werken.
Mijn pc is niet meer te repareren. Er is iets ontploft in het moederbord. Er wordt nu een nieuwe kale kast besteld, mijn harde schijf en wat er nog meer heel is (ik heb er absoluut geen verstand van) kan dan overgezet worden. Als het goed is ben ik dus niets kwijt. Nu maar afwachten wanneer hij er is. Het is vreselijk onhandig zo, want Joop zit er ook vaak achter.
Verder gebeurt er weinig, dus heb ik ook eigenlijk weinig te vertellen.
Morgen komen Cor, Sil en de kinderen voor een paar dagen naar de caravan, als het weer niet al te slecht is tenminste.
Ina en Martin vieren ook hun vakantie in het dorp en komen af en toe eens langs, of ik wip daar even aan, we kunnen vanuit de tuin nog net niet naar elkaar zwaaien.
Vanmiddag een stukje op gelopen met zijn moeder, de eigenaresse van de Zwartkopschapen. Sinds kort lopen er twee van de dit voorjaar geboren lammetjes bij de achterburen, er zijn er nog twee te koop, voor de liefhebbers
Ik heb nog steeds geen nieuws over mijn pc. Voor Bruno is het ook topdrukte met de taxi op het moment natuurlijk, dus het moet maar even tussen de bedrijven door, hij heeft nog geen tijd gehad. Ik kan natuurlijk wel achter Joop zijn pc gaan zitten, dat doe ik ook af en toe wel, maar de lust ontbreekt me ook een beetje, ik heb ook geen foto's bij de hand en voor mij hoort dat er gewoon bij. Daar komt nog bij dat het vandaag heerlijk weer was en ik heel de dag druk in de tuin ben geweest. Joop heeft vandaag onder de vloer gelegen om een stuk cv leiding te vervangen, we hebben allebei een voldaan gevoel zodoende.
Verder heb ik mezelf na de foto van zaterdag (toen ik die Heineken man won) maar eens op streng dieet gezet, je kan jezelf wel nooit meer willen wegen en het interesseert me ook niet zo heel veel meer(maar toch eigenlijk nog wel een beetje natuurlijk) en ik vind ook alles zo lekker, maar soms word je toch wel met je neus op de feiten gedrukt, moet je die armen zien (mijn buik heb ik er maar afgeknipt), er moet gewoon een paar kilo af! Eens kijken of dat gaat lukken. (ik heb me nog maar niet gewogen)
De merels zijn zondag uitgevlogen, jammer ik was er geen getuige van zodoende, het rotweer plus dat brakke gevoel maakten dat ik die dag weinig gedaan heb. Eigenlijk zou je zulke dagen na een feestje gewoon in moeten kunnen leveren, dat ze aan het eind van je leven afgetrokken worden, die paar maanden maken dan toch ook niet meer uit en het veraangenaamt wel het leven.Jammer genoeg zijn we zo ver nog niet....
