Fout of stout

Het motto van de Surf Inn met oud en nieuw was Fout of Stout, qua kleding dan.
De meesten liepen er wel "normaal" bij, maar sommigen hadden er wel werk van gemaakt.
Ik had mijn fototoestel meegenomen, dus ook nog een paar fotootjes gemaakt.
Klik op de hond voor de andere

Vanmiddag is Ed met een stuk of wat hondjes even een biertje wezen halen.
We maken de restjes op, kaasjes, worst, stokbroodje erbij en ook weer een wijntje.
Mijn kalender ligt bij het oud papier, ik heb nog geen nieuwe................
dat wordt wennen, want ik moet toch ergens af en toe iets op kunnen krabbelen anders vergeet ik het, maar sinds kort heb ik de agenda in mijn outlook ontdekt en dat werkt ook wel goed, 's morgens gaat er dan een belletje, ik moet dan alles wel goed invullen natuurlijk.....

Gelukkig nieuwjaar

Voor iedereen die me lief is en dat zijn er een heleboel.
Geniet van het leven, want het is zo kort.

Goed 2005 voor iedereen!

De oliebollen waren prima gelukt en zoals gebruikelijk kwamen Elly en Cor gezellig een bolletje meeeten, samen met Miriam en Mark deze keer.
De avond verder met Elly en Cor doorgebracht, potjes scrabble gespeeld en tv gekeken.
Na twaalf uur moest Joop taxi rijden en ben ik nog even naar het dorp gelopen, de kroegen waren vol en gezellig, ik heb het daar maar bij spaatjes gehouden en om vier uur was ik weer thuis.
Ondanks de spaatjes toch behoorlijk brak vandaag, ik kan niet meer zo goed tegen het laat naar bed gaan geloof ik. 
Vanmiddag de sauna aangezet, daar ben ik wel lekker van opgeknapt.
Vanavond maar op tijd naar bed.

Belle

 

Voor Elly begint het nieuwe jaar met een leuk vooruitzicht.
Ze krijgt over een week of vier eindelijk haar hondje en omdat de naam met een B moest beginnen heeft ze het Belle genoemd.
Het is een Entlebucher Sennenhond.
Het zal haar leven totaal veranderen en ik hoop dat ze er net zoveel plezier aan zal beleven als ik aan Simba.

38 jaar

De tijd vliegt en net als het ouder worden gaat ook het getrouwd zijn gewoon door.

Vanavond gezellig even uit eten geweest bij Salud, dat hoort nu eenmaal bij zo'n dag.

Ik heb Gwen even gevraagd of ze een fotootje wilde maken van het gelukkige stel.
Dit zijn wij dus, op deze dag en hopelijk volgen er nog vele dagen samen.

(fotootje kwiet)

Lichtjes uit

Ze zitten weer in de plastic zak, opgeborgen voor volgend jaar, tenminste die van binnen, buiten branden ze nog.
Als de zon zo lekker in de kamer schijnt, zoals vanmorgen, hoeft het voor mij niet meer hoor, dan ben ik ze weer zat.

Op de valreep van het jaar leek vanmiddag mijn wasmachine het te begeven, ik had de kleedjes van Simba erin gestopt, maar iedere keer gaf hij een storing, ik bedacht dat de zeef misschien eens schoongemaakt moest worden, want hij pompte niet goed en in die kleedjes zit veel haar.
Het meeste water kon ik eruit laten lopen via een slangetje, maar als je dan die zeef eruit draait komt er toch altijd nog een hoop uit, natte voeten dus.
Een berg haar en blubberwater, maar geen zeef, die bleef erin hangen, dacht ik, ik weet het niet hoor, maar ik ben toch niet gek! Geen zeef te vinden!
Joop met het zaklantaarntje erbij, die zag ook niets, geen zeef tenminste.
Ik heb er nu weer een wasje ingedaan en hij pompt en wast, dus het probleem is verholpen, maar waar nu die zeef gebleven is........

Niekark

Vanmiddag even bij Sil op verjaarsvisite geweest, dat schiet er nogal eens bij in met haar verjaardag omdat we elkaar dan toch meestal pas gezien hebben.
Er lag wat sneeuw in het noorden, hier is geen vlok gevallen, alleen maar regen.
Na het eten weer naar huis, weer een beetje foto's rijker, want wat een fotogenieke kleindochter hebben we toch.
Ze doet niets liever dan zich verkleden en nu had ze voor de gelegenheid haar mooie roze prinsessejurk aangedaan.
Een telefoongesprek met tante Miriam leverde het volgende plaatje op.

(plaatjes zijn kwijt) 

Ik denk dat Levi binnenkort wel de reakties leest bij de logjes van oma, hij is bezeten van cdtjes, al weet hij soms niet goed in welk apparaat ze moeten en wat er eigenlijk op staat, dat leidt weleens tot misverstanden, maar met de muis weet hij al aardig raad.

Blauw

Simba heeft een wondje aan haar poot, vandaar dat ik maar een lange strandwandeling heb gemaakt. In het zand heeft ze er niet zo'n last van.
Alles was prachtig blauw, de lucht de zee, een lekker zonnetje, wat wil een mens nog meer.
Het was druk, veel mensen hebben vakantie en zeker met dit weer gaat dan toch iedereen eventjes uitwaaien.

Het gourmetstel staat alweer schoon in de kast, klaar voor volgend jaar, ik ben vlot dit jaar.
Meestal staat het eerst een paar weken buiten eer ik moed verzameld heb, de pannetjes zet ik altijd wel in de afwasmachine, maar die worden dan toch niet goed schoon, daar moet nog een stevig sponsje aan te pas komen.
Hetzelfde heb ik altijd met de pan vet van de oliebollen, die verhuist ook naar buiten zo gauw we klaar zijn met bakken.

Het was koud en ik moest haar eventjes binnen zien te houden, omdat de dokter er nog niet was, toen die eenmaal gearriveerd was floepte ze met weinig moeite het leven in, ze had er zin in.

HARTELIJK GEFELICITEERD LIEVE SIL!

Voorbij

Ik moet zeggen, dat het een supergeslaagd weekend was.
Gezellig gekletst en gegourmet gisteravond en ook nog een beetje raar gedaan.
Niet veel geslapen, want toen we naar bed gingen werden de kinderen wakker, Sil en Cor sliepen in de caravan, dus oma was de klos. Ik ben maar bij ze gaan liggen, maar ja dan slaap je toch niet zoals het wezen moet.
Vanmorgen met z'n allen even naar het strand geweest en na de soep zijn ze hier naar toe gegaan.
Vanavond hebben we bij Elly en Cor gegeten.
Superlekker stoofvlees, rode kool met appeltjes en aardappelpuree, plus nog eens een toet en koffie met dinges, komende paar dagen maar een beetje vasten.
Morgen weer gewoon maandag 

Joop zit nu op de taxi en ik ga lekker vroeg slapen, denk ik

Grenzeloos

Omdat niemand het verhaal uit de krant kan lezen, heb ik het maar even anders opgelost.
Uit de PZC van 6-8-2004.

Nomaden rijden nooit verkeerd
door Esme Soesman

CAPELLE - Een grote passagiersbus in plaats van tere narcissen. Als de gele kolos met de naam Grenzeloos opduikt in het gras langs de N59 ter hoogte van Capelle komt het allemaal goed. Annelies en Rinus van der Klooster kondigen met hun woning op wielen sinds een jaar of drie de zomer op Schouwen-Duiveland aan. De wintermaanden brengt het tweetal al bussend door in warmere streken. Zomers wonen zij op het ’mooiste plekje van Schouwen-Duiveland’.

Annelies en Rinus van der Klooster met hun 'woning op wielen.'
(foto Mechteld Jansen ©) 

De bus die een dikke drie jaar geleden nog dienst deed als een bus voor personeelsvervoer in de Noord-Brabantse gemeente Lith staat in de zomermaanden steevast geparkeerd op trekkerscamping De 4-sprong bij Capelle. 

Luifeltje ervoor, een bankje en twee luie stoelen. Uitzicht op de N59 en de dorpen Nieuwerkerk, Ouwerkerk en Dreischor niet al te ver weg. Was het nog toegestaan in Nederland dan zouden Annelies en Rinus van der Klooster (beiden 57) wild kamperen. Maar het huidige stekje bevalt goed. Het is het mooiste stukje van Schouwen-Duiveland. En alles wordt voor ons onderhouden“, grijnst Annelies met een blik op de akkers om haar heen.

Jarenlang hadden zij en haar echtgenoot een eigen zaak in Zierikzee. En, gedurende een jaar of twintig, gebruikten zij hun vrije tijd om te kamperen. Toen hun laatste camper niet goed beviel, werd het kant-en-klare kampeermiddel ingeruild voor een bus. Daar waren vrijdag nog passagiers mee vervoerd, zaterdag bracht het Zierikzeese koppel hem naar Zeeuwse bodem. Zondag was de bus van voren naar achteren gestript. Klaar om geheel naar eigen wens ingericht te worden. Een lekker bed, twee makkelijke stoelen en een tafeltje met tv. Een keukentje, sanitair, vrolijk gebloemde gordijnen en ramen aan alle zijden. Je hebt weinig nodig als je als nomaden leeft, schetst Annelies. Want het ’camperen’ in vakanties werd al snel ingeruild voor een volcontinue globetrottersbestaan. De zaak werd overgedaan aan een zoon. De woning verkocht en andere bezittingen - grotendeels - afgestoten. Het was Rinus die met dat plan op de proppen kwam. Een moedige beslissing? Ach, het is uiteindelijk maar één keer ja zeggen“, zegt Annelies achteraf. 

In de zomermaanden wordt steevast Schouwen-Duiveland aangedaan. De tijd daar wordt benut om familie (zonen, schoondochters, kleinkinderen en moeders) te zien en andere contacten te onderhouden. Rinus werkt bovendien gedurende twee maanden als buschauffeur voor de Taxicentrale Renesse (TCR).

In het najaar trekt het tweetal naar het zuiden toe. Vorig jaar werden Frankrijk, Spanje, Portugal en Italië doorkruist. Voor komende winter staat een oversteek naar Marokko op het programma. Maar niks hoeft. We zien wel. We rijden nooit verkeerd.“ 

Dynamiek

Dat is het mooie aan het vrije bestaan waarvoor het tweetal gekozen heeft, al hebben ze dat wel - erkent Annelies - moeten leren. Aanvankelijk hadden de Van der Klooster’s de neiging zoveel mogelijk in korte tijd te willen doen. Maar dat hou je niet vol als je doorlopend ’campert’. Ze doen het nu wat rustiger aan, al is vier dagen op dezelfde plaats nog altijd wel het maximum. En ook wat dromen betreft zit de dynamiek er bij het zwervende duo nog altijd in. Zo willen ze ooit nog (het liefst met het trouwe beestje Grenzeloos) een paar jaar rondtrekken door Amerika. Want zin om zich te settelen hebben Annelies en Rinus vooralsnog niet. Het gaat bij ons hooguit kriebelen omdat we hier wel weer eens weg willen.“

Annelies en Rinus van der Klooster met hun ’woning op wielen’.foto Mechteld Jansen

De cadeautjes voor de kleinkinderen staan klaar in het zinken teiltje naast de kachel.

De kasten puilen uit, ik denk dat ik tot na nieuwjaar wel genoeg eten in huis heb.
Miriam en Mark eten al niet mee, terwijl ik wel vlees had besteld.
Sil en aanhang komen morgen pas.
De kaarsjes in de kamer branden, terwijl Joop achter zijn pc zit en ik achter de mijne, maar het staat wel gezellig als ik even naar de keuken loop om wat lekkers te halen, er is genoeg in huis tenslotte.
Het valt me wel op dat er weinig gelogd wordt, is iedereen al druk met familie of vrienden?
Of kerstbijeenkomsten, de kerk misschien vanavond?
Ik moet nu weer wel ineens aan mijn moeder denken, ze had een vaste plaats in de kerk, daar moest je voor betalen, ik weet niet of dat nog zo is, het was denk ik haar manier om de kerk een beetje te steunen. Eén keer per jaar ging ze daar dan zitten en wel met kerst, mijn vader ging niet eens mee. Ikzelf weet me niet meer te heugen dat ik in een kerk ben geweest, het zal wel geweest zijn in de tijd dat ik nog op zondagsschool zat. Er was dan altijd een speciale kerstviering voor de kinderen. Als het afgelopen was kregen we een sinasappel en een boekje.