J.W.K.
klik op foto voor de hele brief
Toen de oorlog uitbrak zat de vader van Joop bij de Marechaussee
De Duitsers hadden echter in de oorlog de Marechaussee het predicaat “Koninklijk†ontnomen. De Marechaussee, anders samengesteld dan voor en na de oorlog, stond toen onder Duits gezag, en deed helaas geen “koninklijk†werk. Overigens probeerden vele marechaussees binnen de beperkte ruimte, die zij van de Duitse bezetters kregen of namen, gevangenen goed te bejegenen en te helpen. (zie link)
Joop weet niet of hij tijdens de oorlog of pas erna bij de Rijkspolitie is gegaan, dat moeten we nog wel ergens kunnen vinden.
Wel is hij altijd erg trots op zijn zilveren bestek, gekregen van de familie de Graaf.
Zijn vader kreeg altijd een dag van tevoren bericht wie er de volgende dag moest worden opgehaald om te worden gedeporteerd met waarschijnlijk een noodlottig eind. Als hij de mogelijkheid had ging hij de avond ervoor op pad om die mensen te waarschuwen dat ze weg moesten wezen, zo ook de bij deze familie.
Ze zijn gevlucht en na de oorlog kreeg hij als dank een deel van het familiebestek, met de initialen van Joop, die inmiddels geboren was.
In de winter van 1944/45 kwamen de Duitsers er waarschijnlijk achter dat hij de mensen van tevoren waarschuwde en kwamen bij hun thuis om hem op te halen, hij had zich op tijd weten te verstoppen achter een luik. Alles hebben ze doorzocht zelfs een Keulse pot met zuurkool staken ze kapot, alsof hij daarin kon zitten. De moeder van Joop hadden ze buiten in de vrieskou gezet met haar dikke buik, zwanger van Joop die in februari ’45 werd geboren. Ze werden bang toen ze een lege holster aan een stoel zagen hangen en er waarschijnlijk ergens iemand moest zitten met een geladen pistool, toen zijn ze vertrokken.
De brief is een bedankbrief van de vader van Joop, hij schreef hem twee keer, of deed hem een paar keer over voor het nette en heeft er zelf altijd eentje bewaard in hun trouwboekje, waar ik hem vanavond weer even uit heb gehaald voor de foto.
Ik had geen zilverpoets in huis anders had ik het bestek nog wel even netjes opgepoetst voor de gelegenheid.
En zo denken ook wij even terug, aan onze ouders en al die anderen op deze 4de mei.
tien reacties
Bijzonder hoor, dat fraaie bestek met herinneringen, die brief en vooral het verhaal. En altijd weer griezelig als je denkt hoe het anders had kunnen aflopen.
Mooi geschreven, Ria. Wat zullen de vader en moeder van Joop bang geweest zijn. Een prachtig aandenken en een heel sympathiek gebaar van de fam. de Graaff.
Godsamme, wat een vreselijke tijd was dat toch ook.
Niet echt te vatten, maar we weten wel weer waarvoor die minuten stilte zijn.
Wat een mooi familie verhaal Ria!
Ik kan me voorstellen dat jullie hier rond vier en vijf mei aan moeten denken!
groetjes,
Elmar
je schooonvader had lef, want “Judenhilfe” was een daad waar je voor naar Vught werd gestuurd en soms door naar Dachau. Joop zal trots zijn op zijn vader.
@fialas: trots is hij zeker! Het bestek wordt ook gekoesterd hoor en af toe vol trots tevoorschijn gehaald, met het bijbehorende verhaal, alleen het poetsen vergeet ik weleens 
Een indrukwekkend verhaal! Zelf ben ik al een tijd bezig met het begin van WO2, toen mijn vader in het leger was. Hij heeft me daarover nooit iets kunnen vertellen, omdat hij in 1944 overleden is, door ziekte. Omdat hij zo jong overleden is, is er nog wat correspondentie van hem bewaard gebleven als herinnering.
Er gebeurde vreemde zaken tijdens de oorlog. Ondanks alle leed probeerden de meeste mensen toch om het beste ervan te maken. mijn opa zat bij het verzet en werd vlak voor het einde van de oorlog opgepakt en afgevoerd. Gelukkig kende dat verhaal een goede afloop. Al heeft het een tijdje geduurd voor hij weer thuis was.