Zo was het vanmorgen nog even, we troffen het!
Daarna werd het al snel minder en nu hebben we storm en slagbuien. Het is herfst.
De Tibouchina heb ik aan de parasolvoet getuid en verder ben ik blij dat ik de klimop nog gesnoeid heb zo waaien er toch niet zo gauw hele stukken los, verder heb ik alles gewoon laten staan, waait het kapot dan waait het kapot.
Lekker zitten kleuren en pannekoeken gebakken, de kachel hoeft nog net niet aan, al voelen die 22 graden in huis toch heel anders aan dan van de zomer.
Nadat het afgelopen nacht nog behoorlijk tekeer ging was het vanmorgen gelukkig weer een stuk rustiger. Het was in elk geval droog maar nog wel een stevige bries.
Ik stapte weer op de fiets op weg naar de Dijkhuisjes. Net wakker na een kopje thee, tegen opritten op en de wind in je gezicht, heerlijk! 's Morgens is het buiten het lekkerst.
Vanmiddag weer eens een rondje de andere kant op, wat ik tussendoor deed weet ik niet meer, niets bijzonders, op zulke dagen zijn de wandelingen mijn belangrijkste bezigheden tussendoor is opvulling.
Oh ja ik breide een naald of twaalf, dat gaat niet goed, na een paar naalden heb ik het gevoel of mijn arm eraf gaat vallen, maar ik ben al bijna bij de armsgaten, het komt wel goed.
En kijk, we moesten er allebei hartelijk om lachen, ze kan het niet laten. Ach ja, Joop vindt ze ook lekker. Morgen ga ik weer twee keer, het is even niet anders en ze was al bang dat Joop het niet leuk zou vinden als ik zoveel wegging.
De Bermweg in de avondzon, ik keek nog even achterom toen ik nog een avondwandelingetje ging maken gisteravond.
Het was een prachtige avond, zo rustig en stil. Langzaam zakte de zon achter de dijk, terwijl alles oranje kleurde, zo gaat dat hier.
Vanmorgen deed ik alweer vroeg een rondje met Paule en dat was maar goed ook, want hoewel ik vanmiddag nog een rondje met hem zou doen ging dat vanwege de regen niet door. Paule houdt ook niet van regen, gelukkig maar.
Rond de middag deed ik boodschappen bij de PLUS, het was lekker rustig maar ik word kriegelig van mensen met mondkapjes. Die denken een soort doorlooprecht te hebben, iets in de trant van 'ik draag een mondkapje dus ik mag jou van heel dichtbij voorbijlopen, want je ziet toch dat ik een mondkapje draag, daarom doe ik dat'.
Ik vind mondkapjes stom, het ziet er ook niet uit. Het zijn ook voornamelijk Duitsers die ze dragen en die zien er van nature toch al niet uit. Ik blijf gewoon uit de buurt van iedereen, met of zonder, dat gaat echt makkelijk als het niet al te druk is. Als een pad druk is doe je gewoon eerst het volgende pad, of je wacht even.
Ik heb ontsmettingsspul in de auto want die in de winkels plakt vaak, vreselijke plakhanden krijg je daar van, dus als ik naar binnen ga gebruik ik mijn eigen spul en eenmaal klaar weer.
We kunnen weer even vooruit.
Joop fietst en puzzelt. Ik heb vanmiddag lekker boven zitten kleuren. Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe blij ik met mijn kamertje ben, zodat we fijn ons eigen ding kunnen doen, dat hebben we allebei best nodig. Ik snap niet dat ik in het begin nog heb geprobeerd onze bureaus op één kamertje te proppen.
Bijtijds op vanmorgen. Joop moest een kies laten trekken en ik zou even mee gaan. Omdat we zo lekker vroeg waren kon ik eerst nog een rondje doen.
Het was mistig dus dan ziet de wereld er toch ineens heel anders uit.
Erg veel webben overal.
Zwaar van de druppels.
Joop zijn kies is eruit, het was zo gebeurd en geen napijn.
Ik snoeide en knipte de klimmers tussen de achterbuurvrouw en ons, behalve de wingerd natuurlijk, die moet nog even doen waarvoor ik hem heb, vuurrood worden!
De uitgebloeide fuchsia gestekt. Eén klein bloeiend stekje heb ik al, maar fuchsia's heb je nooit genoeg natuurlijk. Nee hoor, gewoon voor de zekerheid en stekjes zijn makkelijk even te beschermen tegen vorst en winterweer.
De boel aangeveegd en alles een beetje opgeruimd, want dit was de laatste mooie dag wordt er maar geroepen, terwijl het in oktober nog zulk prachtig weer kan zijn.
Afgelopen nacht had ik er weer een, je slaapt op de een of andere manier al onrustig en dan opeens is er een enge droom, er gebeurt iets, soms weet je het nog vaag maar nu helemaal niets meer. Het is erg angstig en je wilt om hulp roepen maar dat gaat niet, je keel zit dicht het komt er niet uit......... tot je opeens wakker wordt van je eigen geluid......'help'...
En toen versliep ik het ook nog eens, dat zul je altijd zien, maar het was een mooie morgen en Paule stond al te wachten. Ik ontdek zodoende dat alle rondjes daar allemaal even rond zijn, of ik nu links, rechts of rechtdoor ga, 3km is de limit.
Vanmiddag een appje van Heleen voor een wandelingetje met thee bij de Smisse, ook weer erg gezellig.
Al met al toch nog een prachtige dag.
Op de tekening roep ik niet om hulp hoor, daar eet ik gewoon een engels dropje. (de foto zit onder de link)
'Is de hond al helemaal aan je gewend' vroeg Sjoerd gisteren.
Nou dat gaat prima hoor, wederzijds. Het zijn wel echt uitlaat rondjes, het is een reutje dus je staat om de paar meter stil voor een plas en ik kan merken dat hij gewend is om na de poep om te draaien, maar dat doen wij dus mooi niet natuurlijk, als we net onderweg zijn. Af en toe trek ik hem mee als ik merk dat hiij weer wil gaan plassen, dat lukt dan ook wel.
Als ik kom krijgt hij wat lekkers en daarna niet meer, maar nadat hij zo netjes geposeerd had vanmorgen wel natuurlijk, hij weet donders goed dat het in mijn tasje zit.
Vanmiddag nog een klein eindje alleen gewandeld. Ook een stukje gebreid, maar dat wil niet zo lukken, mijn arm is snel moe, of eigenlijk mijn schouder.
'Elke dag een steek is een hemdsmouw in een jaar', luidt een oud Zeeuws gezede, kwestie van volhouden dus, dan heb ik over een jaar of vier wel een trui.
Het bazinnetje van Paule heeft haar hand gekneusd toen hij uitviel naar een andere hond, dat is niet leuk natuurlijk en erg onhandig met rolator en hondje samen. Dus nu ga ik 's morgens op de fiets daarheen en loop dan daar een rondje, dat maakt voor mij zowat niets uit en zij is er weer mee geholpen. Dan heeft hij aan het begin van de dag al fijn een rondje te pakken. De mensen die anders 's morgens helpen zijn met vakantie, zodoende.
Lekker wandelweer. Vanmiddag liep ik naar Brouwershaven voor een paar boodschappen, eigenlijk alleen bananen maar ja dan belandt er toch altijd weer meer in je tas.
De ijsboer was gesloten zag ik dus ik kocht lekker dropjes voor onderweg, daar heb ik dan na een dropje of tien alweer spijt van, maar ja die zak blijft wel in je tas zitten op een speciaal gecreeerd plekje zodat je er al lopend goed bij kunt....
Het restant heeft Joop gelukkig opgegeten.
Als avondmaal kabeljauw met peetjes. Ik heb me voorgenomen weer eens wat meer vis te gaan eten, dat kwam er de laatste maanden weinig van.
'Het is zeker peetjes tijd' zei Joop. Dat ook.
De lampionnetjes kleuren prachtig oranje. Ik heb ze omhoog opgebonden en dat is een vrolijke pot nu.
De duif was duidelijk de weg kwijt in Brouwershaven.
Het is altijd nog een hele kunst om ze goed op de foto te krijgen. Ik leg ze dan plat op de grond, zonder dat er iets krult, daar heb ik dan al voor gezorgd en dan zoveel mogelijk in het licht. Dan ga ik er recht boven hangen, alles zoveel mogelijk vol in het beeldscherm, vooral recht en zonder schaduw, zodat ik alleen de randjes eraf hoef te knippen. En de kleuren moeten kloppen, dat lukt soms niet en dat krijg ik dan ook niet goed. Deze is goed, de kleuren kloppen, maar in het echt zijn ze nog steeds zoveel mooier.
Ik hoor van meer mensen dat ze kleuren en dan denk ik, laat eens wat zien! Het is echt heel leuk om te laten zien wat je doet en hoe het eruit ziet. Ik kleur maar een beetje raak, maar zelf vind ik het er meestal erg leuk uitzien, zoals deze ook weer. En soms als ik eens een tijdje niets gedaan heb, dan kijk ik wat er hangt hier en dan denk ik, wat mooi, dat heb ik gemaakt, maar dat kan ik nu niet meer hoor.
Todat het na een tijdje gewoon weer gaat, soms zelfs nog beter.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1545-1552 van 7962 |
Volgende Pagina »
