Ruim een jaar geleden kondigde ik het al aan. Het heeft zodoende best nog een tijdje geduurd, maar het ziet er naar uit dat de boel nu niet lang meer overeind zal staan. Ik vind het nog steeds jammer.
De bouw van een nieuw huis een stukje verderop is inmiddels begonnen.
Vanmorgen was ik op tijd klaar voor de foto's voor de krant, spannend hoor. Didi kan nooit normaal doen als er iemand bij is. Gisteren gaat ze dan ook steeds met haar riem lopen klieren en vanmorgen weer zo'n leuke meneer, waar ze naar toe wil, maar dat kan niet want ze moet op de foto.
We deden daarna snel een rondje want er zou veel regen komen. Gelukkig viel dat mee, maar toen had ik nog een hele middag over. Lekker gekleurd maar weer en een rondje gereden met de auto, ik vond nog een 'Pzem-kotje', op Moriaan.
Misschien een leuk idee de kotjes op te vrolijken, want saai zijn ze best vaak.
Ik had vanmorgen net mijn schoenen aangedaan toen de tefefoon ging.
"Met Melita Lanting van de PZC" klonk het aan de andere kant.
Mijn eerste gedachte was, ojee, alweer de krant, wil ik dit wel, 't wordt wel wat veel zo.
Maar het ging om het wandelen. Een rondje met de hond en waarom dan dat rondje en wat je zoal beleeft en ziet op dat rondje. Toen dacht ik, waarom ook niet, rondjes en wandelen kunnen niet genoeg gestimuleerd worden. Gezond voor lijf en leden, lekker in de buitenlucht en je steekt er ook nog wat van op.
Even later liepen we samen door de polder. We hebben gezellig lopen kletsen en nu ben ik benieuwd wat Melita er weer van maakt natuurlijk. Toen we goed en wel weer thuis waren begon het te regenen en dat heeft het ook de rest van de middag gedaan
Nu moet ik alleen morgenochtend al om half tien.... fotograafklaar zitten. Als dat maar lukt!
Donderdag staat het al in de krant.
Ik zie net dat ik een lijntje om binnen de lijntjes te kleuren ben vergeten...
Joop kwam vanmorgen met het bericht dat er op Serooskerke ook een Trafo huisje staat. Best te bewandelen dacht ik zo en dat deed ik dus ook. Heen windje mee en terug die ijskoude noordenwind tegen, brrr... Al met al toch bijna drie uur onderweg geweest en lekker uitgewaaid, dat wel.
Vanmorgen had ik al het gras gemaaid waarmee ik net op tijd klaar was want de hagelstenen vlogen me om de oren.
Daarna hingen we samen nog een duivenonderkomen op dat hij vanmorgen ergens opgehaald had en toen was ik wel klaar met mijn bezigheden hoor. Nog even een maaltijd in elkaar flanzen en dan kunnen we bijna weer naar bed... 
Sinds een tijdje is Sjoerd van B-Vision bezig met het verzamelen van electriciteitshuisjes. Niet echt natuurlijk, maar het vastleggen ervan, waar ze staan en met wat foto's erbij.
Ooit was ik ook al eens begonnen met er foto's van te maken, gewoon omdat ik het leuke huisjes vind. En nu leg ik ze opnieuw vast, voor Sjoerd, omdat ik het een erg leuk idee vind.
Dus mochten jullie nu zo een huisje in je buurt hebben, stel ik voor dat je er een paar foto's van maakt, een print screen van de plek op Google earth waar het staat, die mail je door naar Sjoerd en dan kom je ook in het grote boek.
Mochten de lezers uit de buurt geen zin hebben, maar weten ze nog een verborgen huisje voor mij, geef het maar door en ik maak dan de foto's wel.
Heerlijk wandelweer vandaag en dat heb ik dan ook volop gedaan.
UPDATE:
Net via Twitter al een erg leuke reactie van Bas.
Twee feestjes op één dag nogal.
Ten eerste was mijn zus echt jarig op deze dag en ten tweede vierde Levi zijn verjaardag alvast omdat hij komende donderdag jarig is.
Naar mijn zus hoef ik niet, die komt af en toe naar mij, maar Levi kon ik natuurlijk niet overslaan. Joop is vanaf nu elk weekend weer druk met de duiven, dus die had geen tijd om even heen en weer te spurten, daarom gingen Miriam en ik samen , ik zou heen en zij terug rijden. Hele nachtmerries had ik er al over, klapbanden in de tunnel, verkeerde afslagen, noem het allemaal maar op.Mijn opluchting was daarom groot toen ze voorstelde ook heen maar te rijden. Zo gezegd zo gedaan. We hebben lekker even een wijntje gedronken een stukje van de bbq gegeten en toen weer terug.
Als ik Levi vijf minuten gezien heb is het veel, die had het veel te druk met zijn vriendjes natuurlijk.
Afijn, we zijn weer heelhuids thuis.
Nu even bijkomen.
Geen kleurplaat vandaag, al ben ik wel begonnen hoor.
Joop ging al vroeg op pad om een duifje of twee op te halen in het hoge noorden, waar hij dan ook nog voor moest betalen. Nu maar hopen dat ze ook nog wat opleveren natuurlijk en dat ze maar veel kampioentjes mogen fabriceren.
Ik wandelde alweer een flinke rondte en we kwamen tegelijk thuis. Daarna was de auto even voor mij en deed ik wat boodschappen, kwam ik ook nog leuke schoenen tegen en kon ik zodoende eindelijk mijn volle klantenkaarten eens inleveren.
Van de duifjes heb ik nog geen foto, dus hier moet u het mee doen, ook best mooi hè.
Ik ben geloof ik een beetje lichtelijk ongesteld, niet lekker, moe, ik weet niet, maar ik doe niet zoveel meer dan een (flink) rondje wandelen.
Vanmorgen mijn kleurpotloden maar weer eens opgezocht om weer een beetje feeling met die houten kleurstokjes te krijgen. Nou dat is toch best een kleurig plaatje dacht ik zo. Wie biedt!
Morgen een nog mooiere misschien, haha.
We gingen weer met de bus vandaag en omdat ik er eigenlijk nog nooit erg dichtbij ben geweest besloot ik eens langs 'Slot Moermond' te lopen. Dichterbij als dit durfde ik niet, er staan overal borden met privé terrein en verder liep er helemaal niemand een beetje te flaneren, dus toen heb ik maar weer rechtsomkeert gemaakt. Viel een beetje tegen zodoende, maar mocht je eens een luxe overnachting zoeken dan kan je daar terecht.
En toen vond ik er eigenlijk ook niets meer aan. Ik wist niet hoe ik terug wilde lopen, kwam op een ruiterpad terecht en heb toen maar de kortste weg naar huis genomen. Ook niet over het strand want het was dacht ik hoog water rond die tijd en het is nog best druuk met Duutsers, die met het jaar brutaler lijken te worden. Verder aardige lui hoor, we kunnen ze niet missen maar ze moeten geen spatjes krijgen.
Op de Rampweg, stond ik al een keertje paf, vanwege een hondje met baasje op de fiets. Ik ging netjes aan de kant staan, jaja want het is best druuk daar, en toen het beestje passeerde wilde Didi even laten zien dat ze er ook was, niks aan de hand verder, maar nou nou, dat baasje begreep daar niets van hoor Duutse minachting was mijn deel.
Even later liep ik op het VOETpad op de Elkerzeeseweg. Daar kwam een hele (Duitse) familie op de fiets aangereden, ik liep gewoon verder er was ruumte zat als ze gewoon achter elkaar bleven FIETSEN op het VOETpad, maar de meneer vond dat ik STIL moest gaan staan en dat zei hij ook dat ik dat musste, het moesst toch niet gekker worden. Ik was te verbouwereerd om iets te zeggen, dat komt dan later pas als ze allang uut het oog verdwenen zijn.
De titel van dit stukje verzon Gwen, toen we daar even lekker wat aten vanavond. Ze verzon het wel, ze kan het alleen niet uitspreken.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4665-4672 van 8002 |
Volgende Pagina »
