Elf

Op het moment dat ik de foto post komt er een mailtje van Floyd binnen die me op de hoogte houdt van de toestand van Branco, de in brand gestoken Rottweiler, het gaat wat beter met hem. Kijk hier voor het artikel.

Bomen vellen

klik

Halfverwege de jaren zeventig hebben mijn ouders dit huis laten bouwen. Mijn vader ging met pensioen en in St.Philipsland, waar zijn laatste standplaats als politieman was, wilden ze niet blijven wonen. Als rasechte Schouwen-Duivelanders kwamen ze terug naar het eiland. Lapjes grond waren in die tijd ook al moeilijk te vinden, maar ze waren helemaal gelukkig met hun gevonden stekje in Scharendijke.
Zo kwam het ook dat wij hier verzeild raakten. Wij woonden in Spijkenisse en omdat vooral ik daar niet gelukkig was en we eigenlijk wel terug wilden, hoefden we niet lang na te denken toen we op een zondagse visite bij mijn ouders een eindje verderop een huis te koop zagen staan. We hebben er dezelfde dag nog werk van gemaakt, zijn er gelijk na de koop ingetrokken, ondanks dat er best veel aan moest gebeuren en hebben verbouwd terwijl we er woonden.
Maar ik dwaal af. Waar het eigenlijk om gaat is de boom voor het huis, ik denk dat mijn vader hem zelf geplant heeft, zeker weten doe ik dat niet, maar zoniet dan was het in elk geval in zijn opdracht. Die boom wordt één dezer dagen gerooid door Moelker hoveniers en omdat wij weleens een boompje door Aad aangereikt krijgen is deze ook voor ons ..... voor in de kachel.
Geweldig hè! Ik vind dat echt heel leuk en zou het zomaar even willen vertellen, omdat ik zeker weet dat hij dat ook leuk zou vinden en er om zou kunnen lachen. Bomen worden soms te groot, hij vond dat ook. Als ik tegen mijn zus vertel dat ik gesnoeid heb moet ze altijd lachen, "Net als pa?" vraagt ze dan geheid, want die kon er ook wat van.

Update:
Met dank aan Aargh, deze link.

Wie Anders

Sinds mijn ouwe trouwe Golfje heb ik nu eenmaal een zwak voor Volkswagens en ik weet nog maar sinds een tijdje dat we ook nog eens van hetzelfde bouwjaar zijn. Deze kwam ik vandaag tegen in Ellemeet, vorige week kwam ik er ook al deze tegen op precies dezelfde plek. Degene die daar woont verzamelt ze zeker...
Wie ook van hetzelfde bouwjaar is, is Marlies, zij viert vandaag ook haar 60ste verjaardag, we zijn nu weer even jong zodoende.

We hebben weer heerlijk gewandeld vandaag, een rondje door de blubberpolder, ik heb de buiken van de honden eerst maar even afgespoeld met de buitendouche voordat ze weer naar binnen mochten. Morgen gaat Belle weer naar huis.

Kleur op zand

kllk

Nog maar een kunstwerkje, want hoe saai en grijs het ook overal is, er valt ook best nog wat kleur te vinden.
'Rood en groen zijn boerenfatsoen" zei mijn moeder altijd, zij hield er ook van. Ik vind het ook prachtige kleuren samen. Mijn keuken is groen, met rooie en oranje dingetjes, nu al zeventien jaar en het heeft me nog geen dag verveeld.

Kunstig

klik

Mooi hè. 't Is toch pure kunst. 's Zomers zie je het niet zo goed omdat dan alles onder de blaren zit, nu alles kaal is zie je pas goed wat een prachtige natuurlijke kunstwerkjes het zijn. Een grijze sombere dag als vandaag krijgt dan toch vanzelf een vrolijk randje, want eenmaal thuis ga ik foto's 'uitpakken' en zie pas goed hoe mooi het is.
Nu Belle hier logeert ga ik maar vaak naar het strand dat is het makkelijkst, dan kunnen ze lekker overal los lopen. Komt nog bij dat de polderweggetjes vol met blubber liggen, modder heet dat tegenwoordig, slik mag niet meer op de bordjes staan, dat begijpen de buitenlanders niet...

Vluchtig

"Wij zitten nu eenmaal in het bos waar de bomen vallen", zei iemand.
Gisteren ging hij zomaar plotseling dood. Ik heb hem nooit gekend, hij reageerde af en toe op mijn foto's en ik op die van hem.... en dat was het dan.
Toch grijpt het me aan, hij was nog maar vijftig.
Er zijn leeftijdgenoten ernstig ziek en als ik in de krant bij de overlijdensadvertenties kijk, gaan er veel, jonger of van dezelfde leeftijd dood en dat wordt alleen maar erger natuurlijk.
Gelukkig weten we niets van tevoren...
genieten maar zolang het nog kan...
zonder al teveel zorgen...
elk huisje heeft zijn kruisje...
het kan altijd erger...
een zere teen is niets....
nee dan de buurman...
die heeft zere voeten...
ik bedoel maar.

Het leven is een pijp kaneel, elk zuigt eraan en krijgt zijn deel
en wie niet zuigt die krijgt niet veel.

En als laatste dit:
'Leef elke dag alsof het je eerste is'
dat vind ik wel een hele goeie!

Sentiment

Klik voor "Late again".

De pick up draait. We hebben het bij dezelfde gehouden, omdat we toch niet van plan zijn alles te gaan digitaliseren. Het gaat er ons maar om weer eens een lp op de draaitafel te kunnen leggen en dat doen we dan ook vandaag. Veel herinneringen die boven komen natuurlijk, oude tijden herleven.
In de winkel zag ik tot mijn grote vreugde ook nog eens de Beaujolais Primeur staan, ik had er nog helemaal niet aan gedacht. Gelijk maar een flesje opengetrokken voor een foto, met de hoes van de lp die op dat moment draaide en omdat het toen toch al was ingeschonken gelijk maar geproefd, jummie, 't is lekker! Maar ja, iets anders had niemand van mij verwacht denk ik....

Blanco

"Ik bemoei me er even niet mee", moet Simba hier gedacht hebben, je weet tenslotte maar nooit.
Leuk gezicht al die zwarte beesten, het was gewoon een hond die we tegenkwamen op het strand.
Met Branco gaat het nog steeds niet best, volgens dit artikel, maar hij krijgt wel gratis hulp, er bestaan gelukkig ook nog goeie mensen.

Vanmorgen eerst de blarendeken van het gras geharkt en daarna gemaaid. We waren net op tijd klaar, want daarna begon het te regenen. Goed dat het gebeurd is, want het gras werd echt nog veel te lang.
Vanmiddag Belle opgehaald, zij logeert bij ons tot donderdag.