Eerst naar de 'mooie dingen verkoper' vanmorgen en hij kon het, we kwamen met een tuindeur en toebehoren thuis...
want er stond maar steeds dat stuk gaas zodat je altijd door de voordeur moest of de garage en nu hebben we een deur. Het is nog niet klaar, stukje ernaast moet ook nog dicht natuurlijk en nog het één en ander, maar het staat nu al beter.
Ondertussen deden Didi en ik een rondje door de polder.
En ja hoor, de bomen zijn gerooid. Enige pluspuntje is dat er alweer nieuwe voor in de plaats staan.
Ik ga maar een mapje Blooisedijk maken, dan kan ik ze weer op zien groeien, net als in de Weelweg.
We dronken koffie bij op d'n Diek en ik had geen zin meer om daarna nog met sauzen te beginnen. wat ik eigenlijk van plan was. Volgende week komt de tegelzetter en dan moet de garage wel gebeurd zijn.
Gisteren keek ik nog of er eentje was en dacht toen dat het nog wel even kon duren, geen knopje te bekennen en dan toch floept er eentje tevoorschijn vandaag.
Geen idee waar ik ze volgend jaar voor het eerst zal zien, misschien ontglippen ze me dan wel totaal aan de aandacht, of wie weet heeft de buurman een vijvertje, of kom ik regelmatig in Schuddebeurs, want daar valt ook genoeg te beleven, als ik het allemaal nog mee mag maken.
Want de tijd begint toch te dringen natuurlijk. Ik ben geen voetbalfan maar voor Cruijff had ik wel een zwak en dan natuurlijk vanwege zijn uitspraken en om wie hij was. Er is weer een mooi mens van ons heen gegaan...
We hadden het helemaal niet meer op moeten bouwen, maar ons huis anderhalf jaar geleden al te koop moeten zetten, toen was dat huis op Zonnemaire er nl. ook al en al die tijd heeft het gewoon op ons staan wachten, tot we eindelijk zover waren. Het is niet anders, we hadden gewoon even tijd nodig.
Daarna nog een rondje rond het dorp, want vermoeiend is het wel dat gesjouw hoor. We zijn hier wel zo ongeveer klaar voorlopig. Nu eerst op Zonnemaire verder en dan als het daar klaar is kijken wat er nog meegaat, maar voorlopig zijn we nog wel een maand of twee bezig voor het zover is. Rustig aan.
We gingen naar Ikea om de keuken uit te zoeken en dat luistert nu eenmaal allemaal heel nauw. Dit is de plek waar hij moet komen, dat is niet groot maar het past er echt allemaal in , koelen, koken, bakken en afwassen!
Lekker simpel, net zoiets al ik nu heb, zelfs de greepjes. Natuurlijk is het allemaal wat lichter, maar zelfs dat merk ik nu nog niet. Het rolt en sluit lekker en de kleur wordt hoogglans wit met een zwart kunststof blad, want zelfs als je een stenen blad neemt kan je er nog geen pan op zetten of je moet voor natuursteen gaan maar dat hebben ze daar niet, roestvrijstaal ook niet, dus kozen we gewoon voor kunststof, want waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan. Ik heb van Ina al een mooie pannenonderzetter gekregen, dus dat komt wel goed hoor.
We doen voorlopig alleen het hoognodige. Er moet iets op de vloeren overal, er moet een keuken in en we moeten kunnen wassen en plassen. Verder zien we het wel. Oh ja en muurverf natuurlijk, dat hebben we ook al. Ik weet denk ik al wat ik met Pasen ga doen.
Verder kwamen we erachter dat de voortuin toch behoorlijk kleiner lijkt te zijn. Daar links op de hoek staat een paal net buiten de foto en rechts tot de hoek bij de regenpijp van de buren, dat is het. Dus... bestraten met plantenbakken of toch grond, we twijfelen. Ik denk het eerste eigenlijk. Die rode buis is drainage.
Vandaag namen we afscheid van de laatste duiven. Deze zijn verkocht en gaan ergens anders verder. Dan zijn er nog een paar die worden verloot of dienen als prijs bij de jeugdafdeling.
En deze laatste mand gaat naar een ander lid van de duivenvereniging die pas een ziekte onder zijn duiven had, daar zijn er al meer naar toe gegaan. Hopelijk valt hij er mee in de prijzen.
Het laatste hok, ooit begonnen als hondenkennel (zie foto), langzamerhand getransformeerd tot duivenhok en anno 2014 nog afgebroken en verplaatst, kan nu ook tegen de vlakte en gaat naar de stort.
'Werk hebben is geen kunst, werk houden wel!' was ooit een gevleugelde uitspraak. Niks geen werk meer houden, we zijn er klaar mee, gewoon nog een beetje wandelen en wat hobbyen en zitten.
Wij gingen vanmorgen eerst gezellig op de koffie in Goes.
Joop kreeg voor we gingen slapen even pijn op de borst. Gelukkig zakte het snel weg en zijn we daarna gewoon lekker gaan slapen, maar omdat hij er toch niet gerust op was vanmorgen gingen we eerst even langs het ziekenhuis om alles te laten controleren. Er was niets aan de hand en ook niet geweest. Dat was natuurlijk een hele geruststelling.
Het is ook allemaal erg stressvol. Gelukkig zijn de duiven bijna aan de kant, de laatsten zijn bijna allemaal verkocht en worden volgende week weggebracht. Daarna kan het laatste hok worden afgebroken, dat is niet zo zwaar gelukkig en daarna kunnen we ons gaan concentreren op het afwerken van het huis in Zonnemaire.
De aannemer doet nog het e.e.a. en de rest doen we zelf, rustig aan...
Het is geloof ik alweer een paar jaar geleden dus het kan wel weer eens een keer, mijn Lentekind creatie, inmiddels ook alweer ruin 38.000 keer bekeken.
Het verbaast mij dat er ineens reclame voor staat, komt dat zomaar vanzelf? En wie bepaalt dat? Het is wel mijn liedje en iemand anders profiteert daarvan. Weet iemand hoe dat werkt?
Het liedje maakte ik in 2009 en in 2006 waren we in de Berkenhof met de kinderen, ook alweer tien jaar geleden.
Een grijze koude dag vandaag. Wel gewandeld en Joop ging naar de garage voor nieuwe remblokken en even naar de bestelshop in Goes waar we afgelopen week waren voor wat spullen voor het nieuwe huis. Gelukkig zijn we het vaak snel eens en houden allebei niet van lang 'winkelen'.
'Dit vind ik wel wat, jij ook? Of deze misschien net iets leuker? Deze maar doen dan?' Zo gaat het ongeveer.
Bij de garage hadden ze ineens ook zomaar ongevraagd een sticker op onze nummerplaat geplakt zag ik.
