Vanmiddag met Joop meegereden naar Zonnemaire, om vandaar weer terug te lopen naar huis. Maar ja, Zonnemaire is zo fotogeniek en ook heel vertrouwd, dus eer ik er weer uit was, was ik alweer even verder. Daarna richting de polder, door de Kromte via de Dijkhuisjes naar Kijkuit en zo naar Brouwershaven waar ik een harinkje deed en wat drinken kocht. En toen moest ik nog naar huis, toch wel een beetje overmoedig geweest achteraf en het weer werd er ook niet beter op, dus bij Briepe heb ik Joop gebeld. Veel foto’s gemaakt natuurlijk, maar ik merkte het vanmorgen al, ik heb me verdraaid of zo, pijn in mijn rug. Wandelen is daar best goed voor, maar nu weet ik even niet goed hoe ik zitten moet. Gaat even bankhangen!
Veel meer foto’s dan die van gisteren heeft Joop eigenlijk niet gemaakt. Margo had om wasjes gevraagd en daarvan heeft hij er wel een paar gemaakt. Erg schilderachtig vind ik zelf, maar daar is dan ook alles wel mee gezegd. Je moet er toch niet aan denken alles nog zo te moeten wassen. Wij proppen het van de ene in de andere machine, vouwen het op en het ligt weer schoon in de kast. Koken gaat natuurlijk al net zo primitief. Hij at bij de ouders van Rabin wat ze daar meestal eten, rijst met groente en een stukje kip, Dhabba vooraf linzensoep.
Verder is hij nog steeds aan het bijkomen, want toch wel een kou gevat en een behoorlijke jetlag, gewoon niet okee, ook al ging hij zo goed van start dinsdag. Vandaag wel begonnen met het rooien van een paar bomen waar het duivenhok moet komen en omdat het mij allemaal net wat te hoog en te zwaar was even de hulp van Mark ingeroepen, die had toch een snipperdag ;)
_Ik ben net terug uit Nepal en heb daar o.a. een bezoek gebracht aan de school van Rabin en bij zijn moeder thuis. Zijn moeder woont nu ook in Pokhara samen met het zusje van Rabin. Haar naam is Rita en is bijna 7 jaar, ze zit nu ook op de zelfde school als Rabin maar dan niet intern. Zij wordt elke dag met de schoolbus weg gebracht en weer naar huis gebracht. Zij wonen in een 1 kamer met een klein keukentje er aan. In de kamer staan 2 bedden, een tafel en een kast. De vader van Rabin slaapt altijd op de Lodge waar hij werkt. Ik heb een onderhoud gehad met de directrice van de school en Rabin doet het goed volgens haar.
Rabin wil iedereen bedanken dat hij in de gelegenheid wordt gesteld om een goede opleiding te kunnen volgen. Het is voor hem de enige manier om uit de armoede te geraken en later e.v. zijn familie te kunnen ondersteunen._
Zo schreef Joop in zijn uitgaande mail vandaag. Hier staan nog wat foto’s.
Vooraan stonden twee grote struiken rozemarijn, waarvan ik er een paar weken geleden al eentje verplant had, die slaat aan en vandaag heb ik zodoende de tweede op een andere plek gezet. We kunnen nu vanuit de kamer vrijuit in de vijver kijken, zoals Joop een tijdje geleden bedacht had. Joop heeft een stuk duivenren afgebroken, waarvoor in de plaats het ‘nieuwe’ duivenhok moet komen. Het was heerlijk, dus we zijn lekker heel de dag buiten in de weer geweest.
Vanmiddag deden Didi en ik nog een rondje door een herfstige polder en daarna maaide ik nog even het gras. De grasmaaimachine wilde afgelopen weekend niet meer starten nadat Mark mijn bandjes had opgepompt met behulp van de accu. Ook niet na een tijdje aan de oplader. Gelukkig kreeg Joop hem weer aan de praat, na enig aandringen van mij, want echt iedereen was aan het maaien, ik wilde ook!
Na nog een beetje vertraging op het laatste traject was Joop tegen enen weer thuis vannacht. Veel verrassingen zaten er niet in zijn rugzak, wel wasgoed en omdat ik net naar de bedwantsen bij P&W had zitten kijken, heeft hij hem maar buiten uitgepakt. De was ligt alweer schoon en wel in de kast, dus die wantsen krijgen bij mij geen kans, als ze er al waren. Het verhaal en de foto’s komen nog wel, eerst maar even bijkomen. Het is in elk geval weer wat levendiger in huis, al kwetteren wij lang zo hard niet als die spreeuwen hoor. Ik heb er een tijdje naar staan kijken vanmiddag, prachtig om te zien altijd, zeker als de omgeving stil is. Ik kan me voorstellen dat als er zo’n verzamelboom naast je huis staat, dat je er dan weleens genoeg van krijgt.
Na wat opstartproblemen vanmorgen toch nog een heleboel gedaan vandaag. De duiven zitten schoongemaakt en wel te wachten op Joop dan hoeft hij morgen niet gelijk zoveel te doen. Didi en ik gingen weer eens naar het Watergat, de strandtenten worden weer afgebrokenvoorzover dat moet tenminste.
Ik zie dat Joop net geland is in Londen, het is daar een uur vroeger dan hier. Nu moet hij weer wachten tot het laatste stukje afgelegd kan worden. _Departure : 20:15 London, United Kingdom-Heathrow, Terminal 5 Arrival : 22:20 Brussels, Belgium-Brussels Airport
Total Traval Time : 16:35 hrs_
Ik ben benieuwd wat hij allemaal weer bij zich heeft.
Mir en ik waren even bij de Jamm sessie in de Surf Inn. Deuren open, lekker buiten in de zon zitten, muziek op de achtergrond, wijntje erbij, alweer genieten! We aten daarna gezellig samen een paar overheerlijke gebakken tongetjes. En alsof Joop het rook moest hij me daar toch even bellen, ik was niet on line natuurlijk, “waar ben je?” Nou daar!
Voor de rest van de foto’s van vandaag kijk maar weer even hier, er staan mooie paddenstoelenbij en stukken hout.
Hasta la vista! (Spaanse wijn, dan krijg je dat hè)
Met windje mee en een bui in je nek, wordt je broek aan de achterkant vies nat en die plakt dan aan je benen. Ik liep in het weggetje van de foto, dus er viel weinig te schuilen op dat moment, maar inEllemeet heb ik toch maar even een droog plekje opgezocht, de bui bleef maar duren. Eenmaal weer droog en onderweg was mijn broek met die harde wind ook zo weer droog.
Ik heb vandaag alle gordijnen gewassen, het stof van de vorige winter is er weer uit, klaar voor nieuw stof. Eigenlijk hoor je zoiets in het voorjaar te doen natuurlijk, met de voorjaarsschoonmaak, maar die heb ik overgeslagen geloof ik.
Net weer even met Joop gekletst, hij was na een lange busreis weer terug in Kathmanduwaar hij morgen nog wat inkopen gaat doen, o.a. de pashmina’s. De afstand Pokhara Kathmandu is ongeveer 200km, maar daar doe je met de bus toch gauw zo’n uurtje of zes over. Hij had wel een bus met airco genomen, wat dan wel weer duurder is, maar wel een stuk comfortabeler. Het afscheid in Pokhara was zwaar heb ik begrepen, niet wetend of hij er ooit nog terug komt, want dat zal zeker de komende jaren niet het geval zijn, moesten sommigen toch wel even slikken en daardoor werd Joop zelf ook weer sentimenteel, zo gaat dat.
En dan wordt het zo langzamerhand weer tijd voor de terugreis, maandagavond laat landt hij weer in Brussel.
