De dag begon grauw en koud, geen vliegweer vond ik, dus ik was gauw klaar. Even naar Zierikzee gereden voor nieuwe schoenen, ik had er nu al zoveel bekeken en aangehad, dat ik het inmiddels wel wist, of juist niet, want ik wil nog wel een paar leuke slippers, maar voorlopig gewoon even een paar ouwerwetse Teva’s, daar kan ik tenminste ook lekker mee wandelen. En als de zomer zo blijft laat ik het daar gewoon bij. Vanmiddag heel de stoep aangeveegd, daar werd ik tenminste lekker warm van en omdat het inmiddels wat beter weer was geworden konden de duiven vanmiddag weer wel vliegen en ik de hokken schoonmaken. De kostgangerkomt uit Limburg, dat vond zijn baasje wel wat ver, dus ik heb hem vanmiddag de lucht in gegooid in de hoop dat hij terug zou vliegen, maar even later was hij er weer en vanavond is hij weer lekker naar binnen gekropen. Ik laat hem maar even.
En dan natuurlijk ook nog even een plaatje van Didi, zij mist Joop ook, als ik over het baasje begin spitst ze haar oren en kijkt verwachtingsvol naar de deur.
We zijn over de helft gelukkig. Ik zal blij zijn als Joop er weer is zodat hij zelf weer voor zijn duifjes kan zorgen, al gaat het wel steeds sneller. Het is ook wel een beetje wennen natuurlijk en gaat steeds makkelijker. Ik heb er nu alleen weer een kostganger bij, straks eens vragen wie dat nu weer is.
Een lange wandeling met Didi gemaakt en vanmiddag een vers bot gehaald bij de vleesboerderij. Ze is er zoet mee en loopt nu in elk geval niet elke stap die ik zet met me mee. Voor mezelf had ik een tournedootje meegenomen, bak sla erbij en klaar, lekker makkelijk.
Morgen eens een poging wagen wat in de tuin te doen, dat is ook best nodig en een veegbeurt zou ook niet verkeerd zijn, wat een pluizen waaien er in de rondte.
Gisteren kon ik er niet terecht vanwege dat het zondag was, hij had zaterdagavond al gebeld, maar vandaag kon het wel. Dus ik dacht ik ga vroeg op stap, om alle drukte van naar huis terugkerende vakantiegangers voor te zijn. Na drie keer bellen werd er eindelijk opgenomen en kon ik vertrekken richting Westkapelle, een leuk ritje, we gaan ook vaak met de Spit die kant op. Het was wel even zoeken daar want ondanks dat het 2e Pinksteren was zat toch blijkbaar heel de hoegemeente binnen, de mensen die er rondliepen waren vakantiegangers en hadden ook nog nooit van de straat gehoord waar ik moest zijn. Nadat ik hem gevonden had en het verloren duifje ingeladen, vroeg de goede man: “Jie ei zeker wè drie keer hebeld”. “Ja” zei ik. “Dat docht ik wè, jie ei gin nummerherkenning, in toen de telefoon vô dun derde keer hing ekkun ins ophenoome”. “O” (dat is dan fijn, dacht ik erbij). “Jahaa, want vô dajet weet wille ze je wi un verzekering verkoope….”. Ik heb er maar niet teveel van gezegd en ben gauw huiswaarts gekeerd, want voor je het weet ben je besmet. In Aagtekerkeheb ik minutenlang sprakeloos naar de vreemdst uitgedoste mensen zitten kijken die de kerk verlieten, ongeloofelijk. Als er al een lieve Heer bestaat dan kan dit toch nooit zijn bedoeling zijn, dacht ik.
Heerlijk geluierd en op het verzorgen van de duiven na, niets gedaan.
Eind van de middag een wandelingetje, met onderweg een ijsje en een duik in de Grevelingen voor Didi.
Zo is het leven bedoeld op een eerste Pinksterdag.
Zeemist en nog steeds, nu al maanden, die rottige koude noorden wind.
Geen aardigheid aan om lekker buiten te zitten. Gisteren deed ik dat wel, uit de wind en in de zon en nu heb ik een stijve nek. Het is gewoon veel te vochtig. En de weerman voorspelt, alweer, prachtig weer, wel 24 graden… niet hier dus. Op het strand liep iedereen goed ingepakt en van de strandstoelen werd geen gebruik gemaakt.
Ik ben ‘s morgens lekker vroeg op, komt ook omdat ik er vroeg in duik, en dan gelijk maar achter de duiven aan.
Ik krijg er steeds meer, vandaag kwam er alweer eentje aanwaaien, een Oosterlander blijkt nu, hij wordt zo opgehaald.
Joop en ik hebben elke dag even contact via msn, wat een geweldige uitvinding toch, gewoon even kletsen met beeld en geluid.
Zo en nu nog even een borrel bij de buuv, daar stikt het van de Chinezen op het ogenblik.
Kijk maar eens goed naar het middelste paar, ik was er best blij mee de afgelopen dagen. Ze waren al jaren oud, maar op zoek naar nieuwe zag ik dat de dikke zolen weer helemaal terug waren, als ze ooit al weg waren. Tot op het eind van de middag er ineens weer eentje verdwenen was en ja hoor…… Didi had hem weer te pakken. Man man wat was ik boos, ik heb haar nog net niet vermoord en ben er nog schor van. Nu staan ze nog precies zo buiten en loopt ze er met een grote boog omheen, ik denk dat ze het voorlopig in elk geval begrepen heeft. Het rechtse paar is nog over van de vier paar die ik had, die zijn van plastic en die vindt ze vast niet lekker. De linker gympen kocht ik een paar weken geleden en die heeft ze ook al een keer te pakken gehad bij de hiel, die kon ik nog net redden en met een beetje naai en stikwerk weer dragen. Komende nacht zet ik ze allemaal boven haar hoofd op de plank.
De voorbereidingen voor de Pinksterdrukte waren in volle gang vanmorgen, er werd van alles opgebouwd. Er schijnen ook zones te komen waar je op bepaalde tijden een toegangsbewijs voor moet kopen. Bij de visboer werd een podium neergezet toen ik er mijn visje voor de komende dagen ging kopen. Mij zul je daar niet vinden tussen de drukte.
Vanmiddag is de duivengoeroe even langs geweest om de nieuwste borelingen te ringen, dat moet precies op tijd anders gaat het niet meer, of als het te vroeg gebeurt vallen ze er weer af, dat moet ik morgen even controleren.
Het was heerlijk vandaag, wel weer veel heen en weer gelopen, aan wandelen kom ik bijna niet toe. Ik ga zo maar eens lekker op het strand kijken, met Didi een avondwandelingetje maken.
Joop is goed aangekomen, had een erg comfortabele reis gehad, bizznizz class, dan kan het ook bijna niet anders.
Ik ben er even klaar mee. Vanmorgen vroeg op om Joop uit te zwaaien, daarna nog even terug, maar dan doe je natuurlijk ook geen oog meer dicht. Na de koffie druk met de duiven in de weer, het ging allemaal goed, tot vanmiddag de achterbuurmanboer op het land heen en weer begon te rijden en ze lekker op het land gingen zitten pikken in plaats van naar binnen te komen. Ik heb geloof ik wel honderd keer heen en weer gelopen, roepen “kom maar, kom maar naar binnen”, met het voerbusje schudden, afijn , ik heb alle wapens in de strijd gegooid, maar ja nu zitten de doffers in het duivinnenhok en andersom en er zit er ergens nog eentje verkeerd geloof ik, hahahahaha, dat begint al goed. Ik kan vandaag in elk geval geen duif meer zien……… en ook geen was. Tiet voor een roseetje met een hapje vis.
