Er werd regen voorspeld vandaag, maar vanmorgen scheen de zon volop zodat ik maar een beetje op tijd op stap ging. Met windje mee op het strand was het goed te doen, al blijft die wind ijzig koud. We zijn helemaal doorgelopen tot de kleine duintjes, dat was al een tijd geleden en voor Didi de eerste keer. Op het naaktstrand waren weinig blote mensen te bekennen, helemaal geen mensen eigenlijk. Ik wist helemaal niet dat er op twee stukken strand officieel naaktrecreatieis toegestaan, ik vermeld het maar even voor eventuele liefhebbers.
Daarna nog even vis gehaald in Renesse, ik was toch in de buurt en onderweg naar huis ben ik meerdere van de kunstwerken tegengekomen, het staat erg mooi.
De route is te fietsen vanaf 6 mei tot eind augustus. Meer dan twintig kunstenaars, fotografen, architecten, dichters en plannenmakers uit de streek geven op grote panelen langs de route hun kijk op het begrip ‘vruchtbaar’. Wat bloeit er nog meer op vruchtbare bodem? En hoe ziet een boerderij er over honderd jaar uit?
De vis is inmiddels op en de zon schijnt nog steeds.
Ik hou wel van zulke dingen, meestal staat het erg mooi zo midden in de polder. Dezeis onderdeel van de kunstfietsroute Roots@Route die morgen van start gaat. Je zou er bijna voor gaan fietsen, maar zoals jullie al weten is dat niets voor mij, ik trek mijn stevige stappers wel aan, of als ik meer wil zien doe ik een rondje met de auto. Dat zal er dus wel van komen, want meer wil ik er zeker wel van zien. Deze kwam ik vandaag toevallig tegen omdat ik een ommetje maakte in verband met de Giro ‘d Italia die komende maandag ons eilandpasseert en de Kuijerdamseweg nog even in zijn ouwe doen vast wilde leggen, hij wordt op dit moment van een roze verfje voorzien.
En nu ik toch met de aankondigingen bezig ben ook nog het volgende:
De mail van Sonja en Ernesto:
_Het is zover! Na lang zwoegen en wat vertraging gaan we zaterdag 8 mei om 10 uur open. Als je het leuk vind en je hebt tijd? Kom even langs! Een andere keer kan natuurlijk ook. Zie onze eerste advertentie voor de openingstijden. Sonja en Ernesto, Miendomus_
De website is nog niet online, maar dat gebeurt vast eerdaags. De openingstijden kan je ook hierbekijken.
Ik wens ze in elk geval alvast heel veel succes met hun nieuwe winkelaan de oude vertrouwde Sint Domusstraat in Zierikzee.
Toen de oorlog uitbrak zat de vader van Joop bij de Marechaussee
De Duitsers hadden echter in de oorlog de Marechaussee het predicaat “Koninklijk†ontnomen. De Marechaussee, anders samengesteld dan voor en na de oorlog, stond toen onder Duits gezag, en deed helaas geen “koninklijk†werk. Overigens probeerden vele marechaussees binnen de beperkte ruimte, die zij van de Duitse bezetters kregen of namen, gevangenen goed te bejegenen en te helpen. (zie link)
Joop weet niet of hij tijdens de oorlog of pas erna bij de Rijkspolitie is gegaan, dat moeten we nog wel ergens kunnen vinden. Wel is hij altijd erg trots op zijn zilveren bestek, gekregen van de familie de Graaf. Zijn vader kreeg altijd een dag van tevoren bericht wie er de volgende dag moest worden opgehaald om te worden gedeporteerd met waarschijnlijk een noodlottig eind. Als hij de mogelijkheid had ging hij de avond ervoor op pad om die mensen te waarschuwen dat ze weg moesten wezen, zo ook de bij deze familie. Ze zijn gevlucht en na de oorlog kreeg hij als dank een deel van het familiebestek, met de initialen van Joop, die inmiddels geboren was. In de winter van 1944/45 kwamen de Duitsers er waarschijnlijk achter dat hij de mensen van tevoren waarschuwde en kwamen bij hun thuis om hem op te halen, hij had zich op tijd weten te verstoppen achter een luik. Alles hebben ze doorzocht zelfs een Keulse pot met zuurkool staken ze kapot, alsof hij daarin kon zitten. De moeder van Joop hadden ze buiten in de vrieskou gezet met haar dikke buik, zwanger van Joop die in februari ’45 werd geboren. Ze werden bang toen ze een lege holster aan een stoel zagen hangen en er waarschijnlijk ergens iemand moest zitten met een geladen pistool, toen zijn ze vertrokken.
De brief is een bedankbrief van de vader van Joop, hij schreef hem twee keer, of deed hem een paar keer over voor het nette en heeft er zelf altijd eentje bewaard in hun trouwboekje, waar ik hem vanavond weer even uit heb gehaald voor de foto. Ik had geen zilverpoets in huis anders had ik het bestek nog wel even netjes opgepoetst voor de gelegenheid.
En zo denken ook wij even terug, aan onze ouders en al die anderen op deze 4de mei.
Het was weer even moed verzamelen om er op uit te trekken, maar eenmaal op het strand was het toch lekker ook al regende het volop. De prullenbakken stonden er verloren bij en ik weet bijna zeker dat ze op het hele strand in de meerderheid waren.
Prachtige schuimmotieven ook. Hieren hier nog een paar.
Groeizaam is het ook, het gras staat inmiddels bijna twee kontjes hoog op sommige plaatsen en nu moeten we nog wachten tot het een beetje is opgedroogd om te kunnen maaien. Droog is het inmiddels wel.
We zullen het ermee moeten doen voor zolang als het duurt, maar nat en koud is het wel. Met mijn thermo-onderbroek aan en regenbroek erover heen hebben wetoch lekker en flink stuk gelopen. De roetoeters willen wel maar hebben toch echt even wat zon nodig om helemaal tot zijn recht te komen. Ik zag verder dat de Pluk en Theetuin ook weer open is, daar moet ik toch binnenkort ook eens een kijkje gaan nemen. Het ligt vaak op mijn route, maar ja zoals het er dan vandaaguitziet lokt het niet erg.
Ik heb de houtkachel maar weer aangemaakt. Joop reed afgelopen nacht en vanmiddag met de taxi. Als je dan wat weinig slaap heb gehad ben je toch snel wat kouwelijk. Binnenkort gaat hij eens in Pakistan kijken voor de PUM. Het duurt gelukkig maar een dag of tien, lang zat en zo denken de duiven er ook over.
De bloemetjes van de Rozemarijn. Hij bloeit bij mij niet zo vaak, ik knip ze denk ik op het verkeerde moment, dat ga ik dit jaar eens anders doen, nl. net als bij de Lavendel kortwieken na de bloei en dan daarna niet meer. De Clematis is over een paar dagen weer één loemenzee. Na de regen van vanmorgen staat alles er erg fris bij en groeit de boel als een tierelier, er moet nodig weer wat gebeuren.
We hebben wel gewandeld, maar niet van harte hoor, ik vond het koud. Didi maakt het niets uit, ze springt nu ook regelmatig in de vaart langs het fietspad, die heeft geen kou.
“Wat is dat eigenlijk voor padje?” vroeg Joop vanmiddag toen we onderweg waren naar het dorp en een paar mensen voor ons er in verdwenen. “Dat is het ‘padje van Veane’ Joop, dat weet toch elke Schearendiekenear.” Hij niet blijkbaar, vandaar dat we er maar eens doorheen gelopen zijn. Zoveel jaar al hier wonen en nog nooit door het padje van Veane gelopen, ik kon het me haast niet voorstellen en druk dat het er was! Iedereen die we tegen kwamen zei het ook: “wat ist ier druk!”.
Vanmorgen de dag begonnen met een bezoekje van mijn zus. Ze reden voor me toen ik uit de winkel kwam, dus we deden samen een rondje rond het dorp. Ik dacht dan kan ze overstappen, omdat het regende, maar dat bleek niet de bedoeling, Freek keek uit naar een goede parkeerplaats voor de camper en liet daarna Janny uitstappen voor ons huis. Zodoende kwamen we tegelijkertijd aan. We zijn weer bijgekletst en hebben geproost op Hare Majesteit. Jammer dat we het nog niet met zijn vieren konden doen, al blijf ik goede hoop houden, eens moet je toch het verleden kunnen laten rusten, zoveel tijd hebben we niet meer en het is zeker niet alleen maar onze schuld dat het zo gelopen is.
We hebben vanmiddag heerlijk een tijdje op het terras gezeten, in de zon, met een roseetje en een biertje, helemaal nuchter kijk ik dus de wereld niet meer in en straks gaan we nog een hapje eten, ‘t is feest!
Alweer een filmpje. De kikkers dit keer. Er zijn er veel en net als je wilt gaan filmen houden ze hun bek natuurlijk, zo gaat dat. Maar met een beetje geduld heb ik ze toch in beeld gekregen.
Ik heb het niet gezien, maar volgens mij heeft Didi vanavond ook een duik in de vijver genomen, ze zag er niet uit. Aan de vijver zag ik verder niets. Daarna was het verplicht douchen, dat had ook nogal wat voeten in de aarde. Als wij eronder staan wil ze er wel bij zijn, maar zelf onder die straal is weer een ander verhaal.
Natuurlijk is het wel gelukt, maar we moeten eens wat vaker oefenen.
