Vol bewondering volg ik al maanden de verbouwing van het pand naast molen de Lelie. De nieuwe eigenaars doen alles zelf en zijn dag in dag uit druk in de weer met slopen en stukje bij beetje opnieuw opbouwen, het wordt met de dag mooier en leuker om te zien.
Hun streven is om rond de Pasen 2010 open te gaan, zoals op het raambiljet dat al op verschillende plaatsen in het dorp hangt te zien is.
Vorig jaar maakte ik al eens een filmpje waarop in het begin de oude situatie nog goed zichtbaar is.
Wat een genot zulk heerlijk nazomerweer en voorlopig blijft het nog wel even zo. Op een wandeling na niets ondernomen vandaag, daar was het nu net weer wat te warm voor. Omdat ik dus eigenlijk niets te melden had keek ik even in de krant of daar nog nieuws was en jawel hoor, het Dolfijntje is afgebrand vannacht, net nu ze vorige week met de sloop waren begonnen. Op de site van de brandweer staan foto’s.
Emmers vol heb ik al van uit de vijver gehaald, vooral als de zon er op schijnt zie je zo hier en daar een groene wazige vlek en daar ga ik dan met het schepnet op af. Het gaat gelukkig nogal makkelijk en als je het een beetje bij houdt blijft de boel toch mooi helder. Best een leuk karweitje ook, een beetje vissen in de zon.
Vanmorgen zag ik ook ineens een paar hazelnootjes liggen, ik zou het bijna vergeten en ben dan ook gelijk maar gaan rapen voordat de muizen ze allemaal naar hun holletjes hebben gesleept, of wat voor ander ongedierte er verder nog rondloopt die van nootjes houden.
Het gras is gemaaid, voorzover dat nodig was tenminste en samen met Joop de slootkant schoongemaakt, alle wilde bramen en ander opschietend spul afgeknipt en met round-up ingesmeerd, het is weer netjes. De sloot staat grotendeels droog dus dat was wel handig.
Het was een prachtige dag.
We hebben het er niet vaak over hoor, maar zo af en toe komt het toch weleens ter sprake dat Simba al heel oud is en dat we binnenkort een jong hondje krijgen. Natuurlijk kan Simba nog wel een tijdje mee, maar het kan ook zomaar afgelopen zijn, net als met oma’s en opa’s. Ik had eigenlijk helemaal niet zoveel foto’s van Simba met de kinderen vandaar dat ik er nog maar eens wat gemaakt heb., overbelicht acheraf, maar toch wel aardig. Ik krijg vast nog een herkansing. Vanmiddag hebben we een rondje over het strand gedaan, wel eerst met de auto erheen, zoals we dat vroeger deden. Het strand raakt inmiddels al weer erg stil en verlaten en alleen bevolkt met aangeklede mensen, dat is in het voorjaar wel anders, dan is iedereen blij met de eerste zonnestraaltjes en gooit de winterkleren uit. Nu hebben we nieuwe winterkleren, nieuwe laarzen vooral en die trekken we dan aan, zelfs bij zomerse temperaturen zoals vandaag.
Komende week maar weer eens in de tuin aan de slag, op blauwalg vissen na weinig gedaan de laatste tijd. Er moet poep geruimd worden en gras gemaaid en de zomerbloeiers kunnen weg en als je dan bezig bent komt van het een het ander.
Het hing een beetje van het weer af, maar de vooruitzichten waren goed en eigenlijk was het heel de dag prachtig weer, dus de zussen zijn gezamenlijk naar Beachboom en ik pas gezellig op de kinderen. Natuurlijk zijn we vanavond nog even wezen kijken en zwaaien, erg leuk om ook even daar te zijn. Er kwam een helicopter laag over om witte snippers te strooien een belevenis op zich voor de kinderen natuurlijk. Metovergelopen laarzenen kleren vol zand kwamen we, na een patatje met wat kipnuggets onderweg, weer thuis. En nu is het nog even feest in de caravan, tenminste ik ga zo eens luisteren of het al stil is.
Vanmiddag mijn bril besteld en een gratis zonnebril op sterkte, eens kijken of dat bevalt. De glazen moesten wel weer iets sterker, maar gelukkig nog geen staar te bekennen.
Er zijn dagen zat dat ik helemaal niets aan mezelf doe, dan vind ik het wel best allemaal. Maar toch een paar keer per week maak ik er wel een beetje werk van met wat kleur hier en daar en dat komt dan uit het oude naaikistje van mijn moeder, ik had het er al eens eerder over, maar ik heb het geloof ik nog nooit laten zien. Mijn vader vond het na de ramp van 1953 en nu is het mijn toverdoos.
Vanmiddag wat boodschappen gedaan en jassen gekeken in Zierikzee, ik was niet in de goede winkel blijkbaar, want nu zitten overal weer ceintuurtjes rond, of rare grote kragen aan en hoewel ik best een leuke gewone jas wil, wordt het toch denk ik een sportief jack, de mode van nu is blijkbaar niet die van mij. Maar ik kijk nog even verder natuurlijk, dit was nog maar het begin. Voor de jassen had ik ook al brillen gepast, veel leuker en aan het eind van de sessie hield ik er twee over. Het winkelmeisje maakte daar foto’s van om thuis te laten zien en toen ik de foto’s zag was het voor mij helemaal duidelijk, ik weet het en Joop vind hem ook leuk gelukkig. Een paar weken geleden ben ik namelijk op mijn bril gaan staan en daar kunnen ze toch slecht tegen. Ik durfde er al helemaal niets aan te doen, maar Joop heeft hem nog aardig recht kunnen buigen zonder dat er iets afbrak. De poot gaat alleen steeds losser en schever zitten, tijd voor een nieuwe dus. Toevallig had ik dat een paar dagen voordat ik erop ging staan al aangekondigd…. echt heel toevallig hoor….
De voorbereidingen voor de allerlaatste Beach Boom zijn in volle gang, nog twee nachtjes slapen. Mij zul je er niet vinden het is niet bepaald mijn soort muziek zal ik maar zeggen, ik geloof dat ik op mag passen. Hopelijk hebben ze een beetje redelijk weer.
Op weg naar het strand kwam ik langs ‘t Dolfijntje met het bijbehorende Aquadome, daar is eindelijk een begin gemaakt met de sloopwerkzaamheden, het zal een vreemd gezicht zijn als alles weg is, maar wel netjes. Ik raak al aardig gewend aan het alleen wandelen. ‘t Gaat goed met Simba hoor, morgen kan ze denk ik wel weer een klein rondje mee.
Gras…en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor dier ik ben – de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt die koe ondersteboven? Het hek waartegen ik mij schuur wordt glad en oud en vettig op den duur. Voor kikkers en voor kinderen ben ik schuw en zij voor mij: mijn tong is hen te ruw, alleen de boer melkt mij zo zalig, dat ik niet eenmaal denk: wat is hij toch inhalig. ‘s Nachts, in de mist, droom ik gans onbewust dat ik een kalfje ben, dat bij de moeder rust.
De koeien kwam ik vanmiddag tegen toen ik een rondje deed. Ik heb een tijdje met ze zitten praten en tegen ze geloeid, dan komen ze heus wel even kijken wat je allemaal aan het doen bent in die slootkant. Ik vond het ook best een beetje eng want in de sloot achterin de tuin loopt een rat een kleintje nog wel maar toch… dan vraag ik me toch wel even af of misschien ook in deze sloot… ik heb het niet op ratten. Er is eten genoeg want het land ligt nog vol met tarwe, de duiven gaan ook lekker op het land zitten pikken in plaats van naar binnen te komen, het is nog te droogom te ploegen denk ik.
Op zoek naar een koeiengedicht kwam ik bovenstaand van Gerrit Achterberg tegen, ik vind het een mooi gedicht van een bijzondere man als ik het zo lees.
