Het was weer een hele rit, maar eindelijk is ze er dan. De meeste pups waren al weg, er bleven er na ons nog twee over. We kregen een heel voedselpakket mee van de baasjes, het inentingsboekje en foto’s van depapa en de mama. De terugreis ging uitstekend, ze gedroeg zich keurig, wel nieuwschierig naar buiten kijken en af en toe een beetje piepen, maar ook af en toe een kort hazenslaapje als ze er even moe van was. We zijn nog even gestopt voor een plaspauze, dus geen ongelukjes. Simba is nog erg op haar hoede en niet erg vriendelijk, Didi kreeg zelfs al een snauw, nu ja, ze moet wel even haar plek weten natuurlijk. ‘t Was ook even spannend met al dat eten op tafel, dat eigenlijk helemaal niet voor Simba is. Ik moet nu wat het eten betreft wel even goed de rangorde in de gaten houden, eerst wij, dan Simba en dan pas Didi, als ze tussendoor nog een maaltijd krijgt, krijgt Simba ook eerst wat lekkers. Daarnet lagen ze wel alle twee gezamenlijk bij mijn voeten, maar ik merk wel dat Didi vaak Joop opzoekt. Haar bak is nog wat aan de grote kant, ze eet ook niet alles op, maar misschien geef ik ook wel veel te veel. ‘t Is nog even wennen zodoende, maar onze nieuwe huisgenote dribbelt al vrolijk door het hele huis en poept en plast lekker in de tuin.
Omdat we per se iets wilden dat niet op Simba lijkt en omdat Joop geen Toos of Paula wilde was het best moeilijk. De oorsprong van de Rottweiler ligt in Tibet, dus daar iets mee doen leek ons wel wat. Ik vond eenvertaalmachine, maar ja, veel is dan weer niet bruikbaar … tot ik ‘sister’ vertaalde en Didi baini tevoorschijn kwam. Volgens Joop zijn er veel soorten zusjes en meisjes, het ligt aan hun positie in de familie hoe ze genoemd worden en Didi komt daar dan altijd aan te pas. Ik vind het wel grappig en Joop ook. Zodoende wordt het Didi.
Leuke bijkomstigheid was toen ik op Didi zocht hier terecht kwam. Te Groningen op 2 juli 2007 zag Stichting Didi officieel het licht. Didi, het Nepalese woord voor ‘grote zus’, verwoordt de positie die wij gezamenlijk voor de vrouwen willen innemen.
Gisteren kwam ik via Bolus bij een opname van Mevr. Hocke Hoogenboom(opname 2 aanklikken, bij mij doet hij het alleen in Internet Explorer). Erg leuk om te horen, want ze woonde vlakbij ons in een boerderij om de hoek. Een typisch mens, ik zie haar nog zo voor me. De moeder van mijn vriendinnetje deed het huishouden en kookte voor haar. Als we paddenstoelen vonden gingen we daarmee naar haar toe, we mochten dan binnen komen, daar was het ook al om te doen natuurlijk en dan ging ze in haar boeken zoeken, liet ons plaatjes zien en vertelde er iets over. Niet dat ik dat ook allemaal hoorde en opsloeg, want ik keek daar altijd mijn ogen uit, vond het prachtig om te zien wat zij zag als ze naar buiten keek door dat raam dat ik altijd aan de andere kant zag en de spullen die er stonden, oud en muf, ik vond het wel mooi, zo heel anders dan wat we thuis hadden. De mannen van opname 1 waren stropers zo te horen, ik zou niet weten wie het zijn, maar ze hebben het wel een paar keer over mijn vader die dan achter hun aanzat als ze aan het stropen waren, wat een kinderachtig gedoe toch eigenlijk als je het nu zo hoort, maar toch erg leuk om te horen voor mij, vooral ook het dialect van de mannen.
Ik moet er nodig eens op uit, er zijn paddenstoelen, het strand is weer zo goed als leeg en ik heb er nog niets van gezien. Dat komt wel een beetje door Simba, maar het is vooral mijn eigen schuld natuurlijk. Het komt er gewoon niet van op het ogenblik. We deden wel een rondje en vanmiddag was ik bij de kappervoor een grote beurt, niet dat het er nu ineens heel anders uit ziet, gewoon weer wat korter en blond in plaats van grijs.
ik bak een cake brei wat pennen aan een das doe eens een spelletje en draai een was.
Bijna hetzelfde plaatje als gisteren, alleen nu met Wienekeen ik. Bijna was ze vertrokken zonder een foto te maken, ik dacht eigenlijk dat ze niet in beeld wilde, maar dat viel mee. Ze was in de buurt, dus een mooie gelegenheid om even langs te komen voor een bakje koffie en een praatje. Erg gezellig alweer, zoals altijd bij het ontmoeten van mede bloggers, want ook wij hadden elkaar nog nooit in levende lijve ontmoet en als we niet allebei een weblog hadden gehad elkaar waarschijnlijk ook nooit leren kennen. Bella was erbij, Yazou bleef bij de baas. Simba was voor Bella niet echt aardig en hield alles nauwlettend in de gaten.
De schutting staat er weer gekleurd op, ‘t is prachtig, vooral de wingerd die zich overal tussendoor slingert kleurt de hele boel mooi rood. Ik ben in de weer geweest met gewone dagelijkse dingen, binnen en buiten en vanmiddag was ik ook nog even in Zierikzee. Er is wat nattigheid gevallen inmiddels, hele fijne miezerige spikkeltjes die de naam regen nauwelijks waard zijn. Het zal wel zo zijn dat als ik volgende week de pup heb, dat het dan elke dag pijpenstelen regent, arm beest, die weet nog helemaal niet wat regen is.
De blaadjes vallen bij bosjes en de regen laat voorlopig ook nog even op zich wachten heb ik begrepen van de weerman, het blijft maar lekker weer, al worden de dagen wel steeds korter. Niet veel gedaan vandaag, een beetje foto’s gemaakt en bewerkt.
Vandaag wordt Brigitte Bardot75 jaar, die ziet er nog allesbehalve dor uit vind ik, zonder kunstmatige ingrepen.
Ik moest even wachten van de week, toen ik een cd bon wilde kopen en zodoende keek ik even de rekken door en toen stond ik ineens oog in oog met Ry Cooder. Ik heb nog even geluisterd maar ik was gelijk verkocht, het kon niet anders of Mark moest hem ook leuk vinden….. ik heb nog niets gehoord eigenlijk, misschien heeft hij zelfs nog niet eens geluisterd….. We kunnen altijd nog ruilen natuurlijk. ‘Waitin’ for some girl’ zijn we zeker, nog zeven nachtjes en dan is het gedaan met de rust.
