Vroeg uit de veren vanmorgen, Sil moest om acht uur al bij de tandarts zijn en ik wilde haar nog even sterkte toewensen, ze zag er als een berg tegenop, want er moest getrokken worden. Haar voorgevoel was terecht want het was behoorlijk tegengevallen, ellendige tanden ook, het zal eens meezitten. Maar goed als 't meezit is voor de kerst de klus geklaard.
Zodoende liep ik al bijtijds op het strand, wat een genot en wat een rust.
Het is weer de tijd voor de leukste strandfoto's, dat zijn diegene waar eigenlijk niets meer op staat dan alleen de zee, wat zand en schelpen en aangespoeld zeewier, daar lag er genoeg van vandaag. Mocht er nog een leuk bureaublad tussen zitten mail me dan maar, dan stuur ik het origineel.
Een grote zwerm kauwen vloog tegen de avond over het dorp en even later aan de rand van het dorp, prachtig om te zien. Hier staat ook een filmpje (niet door mij gemaakt).
Mijn griepje is gelukkig van korte duur, hoofdpijn en misselijkheid maakten dat ik me niet zo lekker voelde de laatste dagen, maar als ik het zo hoor was ik zeker niet de enige.
Verder valt er weinig te beleven hier, af en toe zon en af en toe een buitje.
Nog net op tijd!
Ze is jarig vandaag.
Ik ben niet goed in verjaardagen en eigenlijk vind ik ze ook niet belangrijk, maar als er eentje wel even een beetje aandacht verdient is dat Simba wel natuurlijk.
De allerliefste Rottweiler van de hele wereld!
En dan op je verjaardag niet eens een wandeling maken omdat het vrouwtje een beetje bibberig is.
Ik heb even wat oude filmpjes aan elkaar geplakt en komende week maak ik een nieuwe.
Dat we nog maar lang samen door de polder en over het strand mogen banjeren.
Heel even hadden we een witte wereld.
Prachtig natuurlijk, maar zo gauw het iets minder ging sneeuwen was het al zo voor de helft verdwenen.
Niet echt wandelweer, het waaide behoorlijk en dan die sneeuw erbij, brrrrr....
Natuurlijk had Simba wel zin, want nog steeds loops, maar ik ben baas en had vandaag geen zin en zodoende lekker op de bank gelegen met een blaadje en een boekje. Wel even snel een rondje door de tuin voor een paar foto's, want ik moet wel bewijs hebben natuurlijk.
Mooi hè, winterbloemen in de sneeuw. Zonder sneeuw zijn ze ook erg vrolijk.
We hielden het niet droog vanmiddag, een mooi gezicht was het wel.
Even later heb ik Joop maar gebeld, want om het laatste stukje nog kleddernat te worden daar had ik geen zin in.
Er valt wel wit spul maar het blijft niet liggen hier, misschien morgen want er komt nog genoeg aan als we het weerbericht mogen geloven. Het zou leuk zijn even zo'n witte wereld om ons heen.
Weinig gedaan verder vandaag.
Joop heeft vanmorgen weer een niersteentje geloosd. De afname van het nierschors maakte de dokter weinig van vrijdag, hij vond het steentje belangrijker en dat is er nu uit. Nu is het maar afwachten of er nog meer zitten.
Update:
Oh ja, hier en hier een detail van het borduurwerkje van gisteren, de hele kreeg ik er niet goed op, te donker. Komt wel een keer.
In de jaren zeventig/tachtig, de tijd dat ik mijn wolwinkeltje had, heb ik bovenstaand borduurwerk gemaakt. Ik heb hem netjes achter ontspiegeld glas in laten lijsten zodat hij mooi schoon blijft, hij hang al jaren in de kamer.
Ongeveer 75x75cm, best groot dus.
Alle wijnstreken van Frankrijk staan er op en hij wordt ook regelmatig gebruikt om vakantiebestemmingen aan te wijzen.
De foto heb ik ergens in 2003 gemaakt en het origineel ervan heb ik niet meer.
Ik zal morgen eens een nieuwe maken, zodat hij wat beter tot zijn recht komt, misschien wel in de sneeuw...
Dit zijn rotganzen denk ik, ze vlogen boven zee vorige week.
Er zijn veel ganzenhier, niet tot ieders genoegen, maar ik vind het altijd mooi om ze op het land te zien scharrelen, ze in een grote zwerm op te zien vliegen als je aan komt lopen en het kabaal dat ze daarbij maken indrukwekkend.
Ganzen zijn trouw
Ganzen zijn monogaam, de partners blijven elkaar hun hele leven trouw. Trouw zijn ze niet alleen aan elkaar. Ieder jaar keren ze terug naar dezelfde overwinterings- en broedgebieden.
Kijk dat wist ik nog niet, wat is de natuur toch mooi.
En terwijl ik surfte vanavond op zoek naar iets anders, kwam ik onderstaand gedicht tegen.
Mooi en waar...
STEEDS VAKER
De overlijdensadvertenties in de krant:
steeds vaker overkomt het je de laatste jaren,
dat namen daarin ooit bekenden van je waren
of, nog veel erger, destijds goeie vrienden, want
ook vriendschap heeft het in zich om voorbij te gaan,
langzaam te slijten, te vervallen, te vervagen
tot sympathie... Iets wat je van je levensdagen
niet wilde aanzien, tot je nu zo'n naam ziet staan
en je de pijn voelt van een nooit beseft gemis,
die voor een ogenblik niet te verdragen is.
