Gescheiden

klik

In de loop der jaren waren ze samen vergroed, niets kon hun nog scheiden dachten de boom en het bankje, maar ook aan hun samenzijn kwam een eind.
Ik wist niet wat ik zag vanmiddag, vreselijk.
Zoiets levert toch geen gevaar op. Als het bankje zou knappen, was de boom heus wel blijven staan, maar staatbosbeheer of de gemeente dacht daar blijkbaar onders over en zo werden de boom en het bankje wreed gescheiden, ongewild want ze hadden het leuk, dat zag ik zo. Sinds ik ze ontdekt had keek ik er altijd naar als ik er voorbij kwam....

Nieuws

Scharendijke is weer een inwoner rijker. Nu gebeurt dat wel meer, maar hier was de verrassing wel erg groot. We zwaaien altijd wel, want we komen elkaar regelmatig tegen, maar dan zit ze in de auto, zodoende was een eventueel groeiend buikje me niet opgevallen. Wat ik me nu afvraag is, hoe die kinderen toch bezorgd worden tegenwoordig, per luchtpost, dat is wel duidelijk.
Meer nieuws uit de omgeving valt tegenwoordig ook on line te lezen in de weekkrant.

Een paracetamolletje of zes verder dan gisteren lijkt het mee te vallen met het pestje. Vanmiddag nog maar eens een volle nieuwe pan met veel uien- soep gemaakt en lekker naar buiten geweest. En hoewel ik nog wel rook heeft het daar niets mee te maken, 't is gewoon een kriebelhoestje. Ik ben ook geen zware roker, overdag bijna niets, 's avonds wat meer van mijn zelfgedraaide dunne shagjes (die ik ook maar half op rook) en ik ben voorlopig ook niet van plan te stoppen.

Winderig

Het waaide behoorlijk vandaag, maar om nu te zeggen wat een ver-schrik-ke-luk-ke storm vind ik ook weer overdreven en ik kan het weten.
Vanavond heb ik even bij de Brouwersdam gekeken, hij was nog wel afgesloten voor autoverkeer en er stonden nog behoorlijke golven, maar verder was alles als anders, de zon ging gewoon zonder problemen onder.
Verder geloof ik dat ik een pestje heb opgelopen, gisteravond begon ik ineens te hoesten, ik dacht eerst dat het kwam omdat ik me verslikt had, zo voelde het ook, net of er nog iets in je luchtpijp zit, maar het gaat niet over en ik begin me steeds rotter te voelen. Vanavond maar eens een paar paracetamolletjes nemen voor ik ga slapen.
Ik denk eigenlijk dat ik er nu maar vast eentje neem...

Door riool en wind

We hebben vanmorgen eerst de riolering met de hogedrukspuit doorgespoten. Joop ging hiervoor met de slang in de kruipruimte onder de vloer en als hij riep mocht ik in het handvat knijpen. Tussendoor af en toen even in de keuken kijken of het al liep en na een keer of drie was dat het geval, de boel slurrrrpt weer. Hoera!
Het was heerlijk vanmorgen, gelijk na het spuiten ben ik gaan wandelen en heb het zodoende heel de weg droog gehouden. Het stoof wel een beetje maar ik had de wind in de rug.
Die stoel staat daar elk jaar, ik denk dat het een kinderspeelding is, als je er op zit kan je zien waar je moeder zit. Ik heb het nog nooit gezien, want als er moeders met kinderen zijn kom ik er niet. Die kinderen lopen namelijk altijd met koekjes in hun hand, of een boterham, of een banaantje al naar gelang het uur van de dag en dat zijn allemaal dingen die Simba ook lekker vindt en ze ruikt ze al van verre en eigenlijk mogen ze ook niet los dan natuurlijk, de honden.
Daarom geniet ik er nog maar even van.

Mocht iemand nog interesse hebben een restaurant te gaan runnen, de Pepermolen hier op de hoek is te koop.
Hopelijk komt er een wat vrolijkere uitbater in dan die van de laatste jaren.

Waterperikelen

Het was vorige week al steeds geklieder met het Senseo apparaat, tot het er zaterdag vanonderen net zo hard uit stroomde als uit het tuitje en dat is niet de bedoeling natuurlijk en zeker als je visite hebt erg onhandig, want een koffiezetapparaat heb ik ook niet meer. In de caravan stond er ook nog een, die lekte ook al, maar dan anders, dus nu hebben we van twee één gemaakt. Voor nood kan ik er even mee voort, maar er moet wel iets nieuws komen. Nu zit ik te denken aan een puC, ik had er nog niet van gehoord, Ruud begon erover en hij is een tevreden gebruiker.
Wat de Senseo teveel deed, doet de riolering te weinig, het loopt voor geen meter en hoe meer Joop probeert hoe slechter het lijkt te gaan, morgen heeft hij nog een laatste kunstje achter de hand, daar had hij vandaag geen zin meer in. Het is gelukkig alleen in de keuken en als ik niet alles tegelijk aanzet valt het nog mee.
Uit de lucht is er ook genoeg water gevallen vandaag.
Ik heb niet gewandeld, wel een zak drop leeggeten.

Straô 2008

Filmpje van 2007.
De foto's van 2008 staan hier.

Het zit er weer op. Ik ben er nog een beetje suf van, maar dat mag de pret niet drukken. Het dorp en de kroegen waren vol, vooral nadat we een pizzaatje hadden gegeten was er bijna geen doorkomen meer aan. Joop en zijn broers gingen huiswaarts, ik heb me tussen de menigte gewrongen, een beetje gezongen en bewogen op de muziek, van dansen was geen sprake, daar was te weinig ruimte voor.
's Middags eerst naar het strand geweest om naar het voeten wassen van de paarden te kijken, ik was maar net op tijd. Naar mijn idee had ik een prachtig filmpje gemaakt zodat jullie ook mee konden genieten, maar eenmaal thuis toen ik het even wilde bekijken kwam ik tot de ontdekking dat ik helemaal geen filmpje had gemaakt, mijn toestel had op een andere stand dan filmen gestaan. Gelukkig had ik die van vorig jaar nog.
Na de serenade van "Nut en uitspanning" uit Zonnemaire het ringsteken waar je altijd behoorlijk koud van wordt, dus daarna is het goed toeven in de warme kroeg. Het was weer erg gezellig.

Oppassen

Opa zijn spelletje doen, op opa zijn computer, dat is pas tof, want wij hebben toevallig wel hele leuke spelletjes.
Geen pannekoeken dit keer, maar peetjes met vis.
We passen een nachtje op, er wordt nog druk gegiecheld acher me. Ik heb al een keer met mijn vinger geschud, maar dat was nogal lachwekkend geloof ik, het hielp tenminste niet veel.

Morgen Straô, dan gaan we met z'n allen naar de paarden kijken, ik hoop dat het een beetje redelijk weer is.
Het wordt een soort familie reunie, want de broers van Joop komen ook over.

Ontmoeting

Vanmiddag was ik alweer voor een ontmoeting in Middelburg. Deze keer was Magda aan de beurt, geen weblogster dus en ook haar had ik nog nooit in het echt gezien. We hebben een paar uurtjes gezellig lopen kletsen en foto's lopen maken, eens zien hoe de ander dat nu eigenlijk doet. Nog een kopje koffie om wat op te warmen en daarna weer naar huis. Onderweg naar de auto heb ik nog een portemonnee gekocht, de rits van mijn oude was stuk en in Zierikzee hebben we alleen die van de Hema. Nu heb ik weer een mooie lederen en zo ruikt hij ook.
Dat doet me weer aan mijn moeder denken, hoe ze al wrijvend en knijpend de nieuw aangeschafte tas of iets anders van leer, met een glimlach naar haar neus bracht: "..echt leer, ruik maar..." en dan moesten wij ook ruiken natuurlijk.