klik
't Gaat weer goed met het manke pootje . We hebben samen gewandeld vanmiddag omdat haar vrouwtje een dagje weg moest en ze heeft weer gerend of er niets aan de hand was. Het was wel lekker in de zon, maar wat blijft het ontiegelijk koud, wanten zijn nog steeds geen overbodige luxe en wat ben ik die winterjas zat! Ik wil op Teva's en met blote voeten in het zand! Nu ja, om te beginnen dan in ieder geval zonder wanten en die dikke jas.....maar ik ben vast niet de enige
Vanmiddag ben ik even dit stuk tuin ingedoken. Ik weet dat er een oude mevrouw woont, maar ik zie er nooit iemand, dus ik durfde wel even. Het is een stuk dat vol staat met bolletjes, de sneeuwklokjes en crocussen bloeien al een tijdje maar nu staat er ook een heel stuk met gele bloemetjes. Vanuit de verte dacht ik dat het misschien bosviooltjes waren, maar niet dus, ik ken dit niet....het bloemetje lijkt wel wat op Hypericum, maar toch weer niet en het zal ook wel weer superdom van mij zijn, vrolijk zijn ze in elk geval wel want er valt verder, op een paar paardenbloemen na, nog weinig geels te bespeuren.
Ook nog een stukje opgelopen met een duitse mevrouw, ze liep net iets harder dan ik (of is het nu als ik, of dan mij......) en kwam steeds dichter op mijn hielen, dan vind ik het ook zo raar om niets te zeggen, dus ik begon zeer origineel over het lekkere weer, in het nederlands natuurlijk, want ik wist toen nog niet dat het een duitse was. We hebben gezellig lopen kletsen, ze had prachtige foto's gemaakt op het strand vertelde ze, die ging ze thuis op cd zetten met een muziekje erbij, als mooie vakantieherinnering, of misschien wel een kalender. Jaloers was ze natuurlijk op mij, omdat ik elke dag als ik dat wilde naar dat prachtige strand kon, afijn, we hebben "tsjüss" geroepen en zijn ieder onze weg gegaan.
En net heb ik de spinnewebben in de kamer weggehaald, niet gelijk in het hele huis hoor, ben je gek, die heb ik nog niet gezien, ik zoek het ook niet op. Dat de ramen vies zijn gaat nu wel opvallen, Elly vroeg gister of ik zo tegen mijn keukenraam gespetterd had, tja de kraan zit eronder dus af en toe vliegt er weleens een spetter en als je dan niet zeemt worden het er steeds meer, maar het is te koud en ik heb geen zin en mijn "rimmetiek" speelt nog op, genoeg redenen om het nog even uit te stellen dus.
Je zult maar kachel zijn en niet gestookt worden met die kou, dan helpt zo'n plastic jasje ook niet veel. We hebben hem afgelopen najaar netjes ingepakt, zodat hij niet al te nat wordt en daardoor stuk vriest. Het staat heel ongezellig en ik zal dan ook blij zijn als hij weer uitgekleed en gestookt kan worden.
Lekker gewandeld vanmiddag. Een grote ronde door de polder, met mijn gezicht in de zon. Het laatste stuk hoorde ik de kerkklok luiden, het vorige week verongelukte meisje is vanmiddag begraven...
Verlate verjaardagssigaar voor Joop gekregen van Ina en Martin, met een flesje en een boekje erbij, één en al genot dus weer. We hebben gewandeld vandaag en daarna op het terras bij Zeerust in de zon gezeten met biertjes en bitterballen, tot het echt te koud werd. Opgewarmd met nog een biertje en een wijntje bij Ina en nu weer thuis aan de thee. Mijn maag speelde op vanmorgen, moest weer even aan de pizza wennen zeker...
Zo is beter te zien aan welke boom het leuke knopje zit.
Update:
Het is de Hazelaar. Wat ik niet wist is dat het rode knopje de vrouwelijke bloeiwijze is, ik dacht dat dat gewoon jong groen was, al is het daar wel erg rood voor. Weer wat geleerd dus.
Ik zou het er allemaal wel uit willen kijken, maar het schiet niet erg op met het groen. Zo hier en daar een knopje zag ik vanmiddag toen ik een rondje door de tuin deed. Het is ook veel te koud natuurlijk, het sneeuwt zelfs af en toe. De druifjes worden wel voorzichtig iets groter, maar zijn nog steeds niet open.
Leonardo's is weer geopend na de winterstop, dus we gaan vanavond voor het eerst dit jaar een pizzaatje eten, samen met Ina en Martin die ook weer eens een weekendje in de buurt zijn.
Sinds gisteravond is Belle spoorloos verdwenen. Op de hoek van de Boutlaan werd ze geraakt, of net niet, door een auto. Van de schrik heeft ze het op een lopen gezet en sindsdien is ze dus kwijt.
Elly en Cor hebben heel de nacht gezocht, alles en iedereen is ingelicht. Straks komt Elly op radio Zeeland. Wat kan je nog meer doen. Niets, dan alleen maar afwachten en hopen dat ze er snel weer is.
Update:
Belle is terecht!!!
Terwijl ik aan het wandelen was, (ik heb heel de weg van Renesse naar het Watergat "Beeeeeeeeeelleeeee" lopen roepen) zag Joop vanuit zijn stoel ineens een hondje aan komen lopen in de tuin, met een gewond pootje. Iedereen blij natuurlijk. Ze zijn nu naar de dierenarts.
Update 2:
Ze moest even onder narcose voor de behandeling, maar is nu weer veilig thuis. Niks gebroken alleen gekneusd en een flinke wond.
De reconstructiecommissie deed de aanbeveling om op het ’Platte van Schouwen’ een stelsel van binnendijken aan te leggen zodat compartimenten zouden ontstaan als extra beveiliging bij nieuwe rampen. De aanleg van de ’Delingsdijk’ dwars door Schouwen is daarvan het markante resultaat.
Ik vind er niks markants aan, aan die hele dijk niet.
Vandaag met mijn gedachten bij het verongelukte meisje een rondje Delingsdijk gelopen. Hier moet ze gestaan hebben, vlak voordat de auto haar schepte, kilometers ver zie je de auto's al aankomen en net nu er volop fietspaden aangelegd worden gebeurt er dan toch weer zoiets.
De Delingsdijk werd aangelegd in 1956-1957. Ik weet nog goed hoe ik er de eerste keer overheen fietste met mijn moeder. Mijn oma woonde in Serooskerke en wij in Zonnemaire, dat was altijd een hele rit op de fiets als we eens een dagje bij haar op bezoek gingen. Zo gebeurde het dat mijn moeder het plan opvatte om de terugweg over de nog niet officieel geopende dijk te fietsen, hij was klaar en geasfalteerd wist ze, dus het moest geen probleem zijn eroverheen te fietsen en het zou een stuk korter zijn. Het was mistig, erg mistig, je kon maar een paar meter vooruit kijken en wij maar fietsen, er kwam geen eind aan, op een gegeven moment gaf ik zelfs de moed op, we reden rondjes ofzo, er zou geen eind komen....... Natuurlijk kwam dat eind wel en zijn we goed thuisgekomen, maar ik heb het altijd een rotdijk gevonden, veel te lang en veel te recht.
Heel veel sterkte voor de familie van Dongen.
