Ik kan het niet laten hoor. De laatste tijd kijk ik ook wel eens op mijn andere metertje en dan zie ik ineens dat hij ergens bij Utrecht zit, terwijl ik altijd dacht dat het een dorpsgenoot was, dat hij hier vandaan komt is duidelijk, maar oeh ,oeh, wie is Papoe?? Doe eens gek en mail me als je durft! Geheimhouding verzekerd! (Ik ben helemaal niet nieuwschierig)
Ik heb hem verspeeld door "nee" te zeggen en nu wordt ik gestraft....
niet welkom... gevoel....gunnen.... jij.... wij klein.... logeren.... ooit zelfvragen.... alleen maar lastig.... andere verwachting......Ik ..... voornemens.... éénrichtingsverkeer........mijn kinderen later....deur altijd open, ze horen n.l. bij ons, en als ze kinderen krijgen zou ik dolgraag op ze passen af en toe.....niet boos....teleurgesteld.... niet vlug weer zien.....gelukkig 2006
en dat doet pijn...
als er nl. iemand zou moeten weten dat die deur echt altijd open is, is zij het wel....
Update: Ik wil nog even dit kwijt:
Ik had ook gewoon niets kunnen zeggen en net kunnen doen of er niets aan de hand is, maar dat ligt niet in mijn aard, zoals jullie waarschijnlijk al weten. Elk huis heeft af en toe zijn kruis, zo ook het onze. Met Sil komt het best wel weer goed, daar heb ik alle vertrouwen in.
Ik heb een periode gehad waarin ik allerlei soorten kookboeken kocht, maar ik heb ze eigenlijk nooit gebruikt, al dat gedoe en de helft van de ingredienten heb je dan weer net niet in huis, dus ik rotzooi altijd maar wat aan en we eten (bijna) altijd lekker, al zal het nooit mijn hobby worden. Maar als ik dan echt eens iets moet weten pak ik toch altijd weer naar mijn allereerste kookboek, gekregen van mijn moeder in de tijd dat we gingen trouwen. Zoals afgelopen zaterdag toen de oliebollen gebakken moesten worden. Ik had een pond bloem gekocht, want dat leek me wel voldoende. We hebben jaren gehad dat we twee kilo bloem "deden", daarna een tijdje één kilo en nu dacht ik dus aan een pond genoeg te hebben, maar dat vond Joop maar niets, als je oliebollen bakt doe je het goed, gelukkig had ik nog meer bloem in huis, maar nu wist ik niet of de gist voldoende was, 50 gram had ik meegebracht, dus dat moest ik even naslaan en gelukkig was het genoeg, ik zal wel ergens een voorgevoel gehad hebben. Het viel me op dat de bladzijden bij het gebak vooral erg vies waren, ik heb blijkbaar veel appeltaarten gebakken, en koekjes en ander lekkers. Het hele boek ziet er niet meer uit eigenlijk, maar toch blijft het mijn meest gebruikte naslagwerk.
De lampjes en engeltjes zijn weer naar de garage verhuisd, geen idee of ik ze volgend jaar nog tevoorschijn haal. Ik heb ze niet eens netjes opgerold zoals anders, het gedoe met Sil geeft me toch weer een vervelende nasmaak, zoals ik al zo vaak nadien een onbehaaglijk gevoel had, omdat er iets vervelends gebeurde. Het sterkt alleen maar mijn verlangen naar een jaareinde zonder poespas.
Van Sil heb ik nog steeds niets gehoord...
De auto is vandaag ook weer gemaakt, zodat we er weer langere stukken mee kunnen rijden, de thermostaat was stuk, hopelijk is het nu verholpen.
Joop heeft weer eens kaakontsteking, voor de zoveelste keer is hij aan de peniciline, hij heeft voor volgende week een afspraak met de kaakchirurg en moet nu een week zonder bloedverdunners, dat vind ik dan weer eng. Het vervelende is dat het een kroon is waar nog een andere aan vastzit, dus als de wortel eruit moet is hij gelijk twee kiezen kwijt, daar word je ook niet vrolijk van. Verder lekker gepoetst en gewandeld, daar knapt een mens van op, ik wel tenminste, gezellig onderweg iedereen een goed nieuwjaar wensen, zonder zoenen, gewoon roepen en zwaaien naar bekenden die je in de verte ziet, de meeste Zeeuwen zijn echt niet zo bot als ze lijken.
Mijn eerste strandwandeling zit er weer op (waarom gaat iedereen altijd naar het strand op nieuwjaarsdag?), Joop heeft lekker in het bos getraind en verder hebben we niets ondernomen. Oudejaarsavond hebben we samen met Elly en Cor doorgebracht, beetje tv gekeken, spelletjes gedaan, om twaalf uur naar buiten om naar het vuurwerk te kijken dat wel heel erg mooi was dit jaar, ik ben daarbij nog aan het prikkeldraad blijven hangen met mijn jas, er zit nu een winkelhaak in de mouw, zou dat onder de prikkeldraadverzekering vallen? Miriam en Mark kwamen ook nog even langs voor een bol en een flap, ze waren heerlijk (de bollen en de flappen dan hè), zoals altijd, Joop doet dat al jaren zelf op de ouderwetse manier met echte gist, geleerd van zijn vader die dat ook altijd deed.
Eind van de middag kwamen Ina en Martin even een borreltje halen, ze waren weer even op hun weekendadres. Martin had een leuk vuurwerkje meegebracht en toen het eenmaal donker was hebben we dat aangestoken, dit is de enige foto die ik heb want het ging wel heel snel allemaal, Ina was nog niet gereed dus die heeft er geeneen. Ze hadden gezellig hun slofjes meegebracht en we hebben lekker nasi gegeten met één van de laatste flesjes oude wijn, een Rioja van 1985, hij smaakte perfect, maar de kurk was al een beetje muffig, dus volgens ons had hij geen dag langer moeten liggen.
Tussendoor ook nog een minder leuk telefoontje, we werden niet gefeliciteerd, er werd alleen maar gevraagd of we op wilden passen morgenavond, omdat een ander feestje niet doorging en ze in plaats daarvan hier gezellig in de Surf Inn oud en nieuw wilden vieren. Ik heb gezegd dat ik daar geen zin in had en de boodschap kwam duidelijk over werd er gezegd: "We komen niet meer"was het antwoord. Misschien ook een gevolg van het feit dat we samen met onze vrienden eerste kerst wilden vieren en ze toen ook al niet welkom waren. Onze jongste dochter moet eens leren niet alleen maar aan zichzelf te denken. Sil .......jij en je gezinnetje zijn altijd welkom als we geen andere afspraken hebben en zeker als we niet het gevoel krijgen als oppas gebruikt te worden........
Misschien vinden mensen het ook wel weer raar dat ik dit hier zet, maar dat zal me een rotzorg zijn, ik hou van mijn kinderen, ik wil absoluut geen ruzie, maar ik vind wel dat ik gelijk heb.
Deze keer maar eens een mooi statieportret, genomen door fotograaf de Feijter uit Zierikzee een paar maanden voordat we gingen trouwen, ik was negentien en Joop eenentwintig. Joop zat in dienst en het was belastingtechnisch voordeliger om te trouwen, dus dat deden we nog net op het nippertje. Een huis hadden we nog niet, we hebben eerst een tijdje ingewoond bij mijn ouders. Een bijkomend ander prettig voordeel was dat we vanaf die dag bij elkaar mochten slapen, tot die tijd ging Joop altijd netjes, na het welterusten zeggen, naar zijn eigen bed op de logeerkamer, zo ging dat toen. De jurk die ik aan heb had mijn moeder ook weer zelf gemaakt, net als mijn trouwjurk, deze jurk was zwart met een paarse kraag. Na een maand of negen werd mijn vader overgeplaatst naar St.Philipsland en konden wij in hun huis blijven wonen. Daarna volgden al snel de zwangerschappen, de eerste liep mis, maar oktober 1968 werd Miriam geboren en december 1969 Silvia. Ik was inmiddels gestopt met werken en full time moeder, zo ging ook dat toen. En nu op naar de veertig!
Een heel klein beetje sneeuw was er gevallen vanmorgen, dat toen de zon eenmaal ging schijnen ook weer snel verdwenen was. Op het strand in de schaduw lag het er vanmiddag nog. Zeker daar vind ik het er altijd heel mooi uitzien. Ik heb heerlijk gewandeld, lekker warm ingepakt want koud was het wel. Joop heeft vanmiddag zijn "oortje" weer terug gebracht, hij kan er niet aan wennen en zegt dat het ook eigenlijk niets toevoegt of juist weglaat, het zal moeilijk blijven in een rumoerige ruimte en ik zal misschien mezelf aan moeten wennen wat harder te praten, zodat ik niet alles hoef te herhalen.
