Knutselen

Deze wil ik jullie toch niet onthouden.
Ik kreeg net een mail van mijn zwager met een fotootje van mij erbij van het afgelopen weekend op de skutsje. 
Mijn haar waait superleuk in de wind en mijn kuiten hangen er ook heel elegant bij, maar zoveel "aktiefoto's" heb ik nooit, dus vandaar.

Lijstje

Ik heb nog steeds dat onbehaaglijke gevoel, er gebeurt niets, terwijl het lijstje met "dingen die moeten gebeuren voor de winter" best nog lang is. 
Ik kan daar niet goed tegen.
We slapen te lang, ik omdat ik te laat naar bed ga en Joop omdat hij 's nachts op de taxi zit. 
Ik wandel dan een rondje, doe wat boodschappen, kook, we eten, en tussendoor nog wat achter de pc. Dat geeft je 's avonds geen voldaan gevoel. 
Meestal kunnen we elkaar wel oppeppen, als ik begin komt Joop ook wel, of andersom en als dan eenmaal de gang erin zit gaat het vanzelf, maar nu niet.
Nog een week en dan is het taxi rijden weer een eind gebeurd en is het alleen weer in het weekend.
Misschien komen we dan ook weer een beetje in een ander ritme en krijgen we weer wat meer zin om wat te sjouwen.
Met al die buien is het ook niet echt lekker om buiten bezig te zijn, alles is zeiknat.
Vanmiddag was ik net binnen, toen het begon te stortregenen, ik had het niet eens zien aankomen.

Ik heb mijn verfschoteltjes net maar weer eens afgespoeld, eens kijken of ik dit weekend nog iets leuks kan maken.
Joop moet zondag heel de dag naar het circuit in Assen met de taxi, ze zijn ingehuurd door een bedrijf, dus dan ben ik ook heel de dag alleen. 
Wie weet lukt het.

Kinderknutselwerk

Via Frank kwam ik op het idee om ook mijn frutsels eens op de foto te zetten.
De meiden hebben ze op de lagere school gemaakt en ik zet ze ook altijd ergens neer.
Tegenwoordig staan ze op mijn nachtkastje.
Silvia vroeg laatst nog "Waarom bewaar je die nog altijd?" 
Maar ooit krijgt ze ook een keer zoiets van Yara en Levi en zet ze het ergens neer.
En in de loop der jaren raak je er dan aan gehecht.
Mooi zijn ze niet, maar wel leuk.
Volgens mij heeft Sil het hondje gemaakt en Mir het "dikke mannetje", maar dat kan ook zomaar anders zijn.
Het hondje is intussen al een oor verloren, maar is daarom voor mij niet minder mooi.
En natuurlijk blijf ik ze altijd bewaren.
Net zoals de mooie tekening van Yara van een tijdje geleden, ik heb hem ingelijst.
Ik zal nog honderden tekeningen van haar krijgen, maar deze blijft speciaal.