Verse en oude wonden

Joop en Cor zijn weer heel de dag aan het timmeren geweest.

Cor had niet echt een geluksdag, want vanmorgen stootte hij zijn hoofd al tegen een overstekende plaat, wat hem een flinke snee in zijn hoofd bezorgde en vanmiddag viel hij van een stapel hout, waarbij er een flinke hap uit zijn wang was, ze zijn daarmee naar de dokter gemoeten om het te laten hechten. 
Twee centimeter hoger en zijn oog was aan diggelen geweest.
Een geluk bij een ongeluk dus.

Ik heb met Elly koffie gedronken en gewandeld, het was heerlijk weer.
Voor de rest spelletjes gedaan.

Mijn onbehaaglijke gevoel heb ik vooral overgehouden aan de ontmoeting met mijn zwager en zus.
En dan vooral mijn zwager, die nog steeds duidelijk laat merken, dat hij nog vol verwijten zit.
Het zal misschien wel niet opzettelijk zijn, maar ik voel dat zo.
Ik ga niet het hele verhaal vertellen, maar ik heb mijn agenda's er nog eens op nageslagen en het was tweede kerst 1992 toen mijn zus op de fiets naar ons toe kwam, de situatie thuis was onhoudbaar geworden.
In 1993 is er toen nogal het e.e.a. gebeurd.
We hebben geprobeerd te helpen, niets meer en niets minder.
Maar goed, na jaren van bijna geen contact is dat er nu af en toe weer wel, we gaan elkaar in ieder geval niet meer uit de weg en daar ben ik alleen maar blij om....
Zou tijd echt alle wonden helen?