Laat

ik kleed me voor de warme kachel uit
en hijs me in mijn pon
het is al laat, ik moet naar bed
ooit zal ik het eens leren...
op tijd naar bed
met de kippen op stok
voorlopig ben ik een ouwe bok
die geniet van verloren avonduren...

Slippen

Dat was even moeilijk wegrijden gisteren vanaf mijn parkeerplekje, het zweet brak me al uit, ik dacht "dat wordt duwen", gelukkig viel het mee en na een paar keer slippen kregen de wieltjes weer grip.
Ik denk dat ik straks maar weer ergens naar het strand rijd, daar is het nog het veiligst.
Op de weg is het gevaarlijk wandelen merkte ik gisteravond toen ik bij Elly en Cor vandaan kwam.
De voetpaden zijn vast gelopen en alleen op grote wegen is gestrooid.

Contact!

 
klik voor meer

Vanmiddag plotseling Joop op MSN!
Eindelijk contact.
Hij is in Pokhara gearriveerd en zit daar in The New Pokhara Lodge.
Na Kathmandu was hij naar Gorkha gereisd en daar was geen telefoon- en internetverkeer mogelijk.
Hij heeft in Kathmandu al zijn knie geforceerd door een hoge trap op te klimmen, dus de eerste dagen rustig aan, hij heeft het goed naar zijn zin en dat is het belangrijkste.
Hij is de enige gast in de Lodge, dus hij wordt aardig in de watten gelegd.

Bijzondere plaatjes in de duinen vanmiddag.

Daar wandelen was ook geen succes, spiegelglad op sommige plaatsen, het beste loopt het nog op het strand. Vreemd gezicht om te zien dat ze volop bezig zijn met het opbouwen van de strandtenten, die gaan binnenkort ook weer open.
Eenmaal thuis begon het weer te sneeuwen, dat heeft een paar uur geduurd en er is zodoende weer een behoorlijk laagje bijgekomen.
Joop vertelde dat het daar 25 graden is.

Berta vraagt ergens bij de comments waarom ik eigenlijk niet mee ga naar Nepal.

Ik zal kort proberen uit te leggen hoe het zo gekomen is, al is het natuurlijk een lang verhaal.
Het is eigenlijk vanzelf zo gegroeid.
Joop is altijd erg sportief geweest, vooral veel hardlopen, ik weet het niet eens precies maar een marathon of twaalf heeft hij wel gelopen. Op een gegeven moment is hij gaan klimmen, cursussen voor gevolgd, veel de bergen in en intussen blijven hardlopen om de conditie op peil te houden.
Ik ben niet sportief, ik wandel een eindje, maar dan heb je het wel gehad.
De bergen trekken me totaal niet, ik krijg het er benauwd.
En toen kwam Nepal (de foto's van de onderste vier tochten zijn van hemzelf) in beeld, het zou een zware tocht worden, met dragers en heel primitief allemaal, dus niet echt dat je zegt een luxe vakantie.
Hij doet zulke dingen dus al jaren alleen en dat bevalt ons allebei prima.
Dit keer doet hij het rustig aan, hij loopt niet meer hard, zijn conditie is niet goed genoeg om een zware tocht te maken, hij logeert in lodges en hotels, heeft niet eens zijn tentje meegenomen, dus wat dat betreft zou ik het wel aankunnen nu.
Maar ik wil niet.
Ik zou ontzettend tegen de reis opzien, het vreselijk vinden mijn hond alleen te laten, me heel ongelukkig voelen daar, dus ik blijf lekker thuis.