Bevrijdingsdag

Er was weing te feesten hier geloof ik, ik heb tenminste niets gehoord of gezien.

Het was ook koud en niet echt aantrekkelijk er op uit te gaan, al heb ik wel heerlijk gewandeld.
Lekker op het gemakje de bermen lopen bestuderen.

Vanmiddag zijn we samen even in het Streekmuseum Goemanszorg wezen kijken, veel te laat natuurlijk want het ging om vijf uur dicht en het is veel groter dan ik dacht, wel schitterend om te zien al die ouwe spullen, zoals mijn oma en moeder ook nog gebruikten.
Weckflessen met de boontjes en de peertjes er nog in, die stonden ook zo bij ons thuis in de kelder.
In een bedstee heb ik nooit gelegen, maar dat lijkt me wel zo knus, ik zou er zo eentje willen hebben.
Als ik mijn nieuwe fototoestel heb ga ik zeker nog eens terug, want de foto van de politieman in zijn uniform, zoals mijn vader dat nog gedragen heeft, is ook mislukt.

 Bevrijdingsdag vandaag.
De laatste jaren heb ik daar een dubbel gevoel bij.
Ooit hadden wij twee Rottweilers, Simba kregen we begin 1997 en Samson begin 1999, een reu en een schat van een beest, prachtig om te zien ook.
In die tijd werden ook de kleinkinderen geboren. Met Simba ging dat prima, dat is altijd een schat van een beest geweest en altijd lief voor iedereen, ook de kinderen. Samson was ook lief voor bekenden, mensen die vaker bij ons kwamen, zo gauw het vreemden waren gedroeg hij zich dominant. 
Kortom, Samson was niet te vertrouwen en ik voorzag ongelukken, zeker toen hij een keer een kind dat de oprit op kwam lopen te pakken nam, gelukkig niet ernstig, maar toch, het gebeurde wel. Vandaar dat we toen besloten hebben dat hij weg moest.
Advertenties geplaatst raad gevraagd, maar zo lukte het niet.
Tot het 5 mei 2001 was, we liepen al een tijdje te tobben hoe het toch moest met hem.
Ik had niets in de gaten tot het moment dat Joop wegreed met de auto, met Samson erin, zijn papieren weg, riem weg, Samson weg......... geen afscheidsaai over zijn kop, niks......
Ik weet ook wel dat het beter was zo, dat Joop dat niet voor niets zo deed, het had het afscheid alleen maar moeilijker gemaakt, maar toch, ik heb de hele buurt aan elkaar geschreeuwd, dat het niet kon, dat ze toch gesloten waren op bevrijdingsdag, dat hij zo wel weer zou komen.
Maar hij kwam niet meer.
Ruim een week heeft hij in het asiel gezeten, ik belde iedere dag om te vragen hoe het ging en of er al een nieuw baasje was. Ik was aan de telefoon toen zijn nieuwe baasje hem op kwam halen, ik hoorde ze gedag zeggen, maar wie het was en waar hij gebleven is zal ik dus wel nooit weten, dat mogen ze niet zeggen.
Nog steeds heb ik er veel verdriet om, want daarvoor neem je geen beest, maar altijd maar rekening houden met en het beest afzonderen als...
Simba is ook rustiger geworden nadien, het is voor iedereen beter geweest,maar toch wil ik zo even laten weten dat ik af en toe nog aan hem denk.... vooral vandaag dus weer, bevrijdingsdag.....