Geen zin

Stokstijf blijft ze dan staan, af en toe even achterom kijkend alsof ze wil zeggen: "laten we teruggaan". Misschien voelt ze het ook wel aan mij, want ik had eigenlijk ook geen zin. Slecht geslapen vannacht, want ik schijn te snurken, zelfs als ik klaar wakker ben, ik hoor dat dan zelf niet hoor, maar er wordt toch aan het dekbed getrokken of ik krijg een duw, het is een vreemde zaak en zo doe je dus allebei geen oog dicht, gelukkig is dat niet iedere nacht het geval. 
Na ons korte wandelingetje had ik opgewekt een emmertje zeemwater klaargezet, het is erg nodig dat de ramen eens een beurt krijgen, maar eigenlijk kon ik ook daar het begin niet van vinden, het water was al bijna koud toen ik wat moed verzameld had en na het eerste raam wist ik ook waardoor het kwam dat ik geen zin had, mijn schouder doet pijn! Al een tijdje, maar als ik zit of wandel voel ik dat natuurlijk niet, wel bij het zwaaien met de spons......."Rimmetiek" zou mijn moeder zeggen, "mun kriege slecht weer, sturm en réhen dienkik". Ik heb dus twee ramen gedaan en daarna de emmer weer leeggekieperd, beter maar, want eigenlijk zijn er ook ernstiger zaken aan de hand. Ik keek gister eens naar boven in de kamer en de spinneraggen wapperen bijna om je oren, heeft mijn bezoek dat niet gezien toen Joop jarig was? Meestal nemen die ook geen blad voor de mond, wetend dat ik pas aan de slag ga als het echt nodig is. Ik heb nu maar een wijntje ingeschonken en wacht op betere tijden.