Gesprekje

 
klik

Ik kom hem vaak tegen, dat kromme mannetje dat aan dezelfde weg woont als ik. Twee honden heeft hij en net als hun baasje zijn ze slecht ter been. Zijn dochter woont een paar huizen verder, zij is vaak weg en hij laat dan ook haar honden uit. We zeggen altijd vriendelijk gedag, maar van een gesprekje kwam het eigenlijk nooit, tot afgelopen zaterdag. Hij was op weg naar het huis van zijn dochter en bleef staan toen ik hem tegenkwam, hij aaide Simba even over haar bol, keek me aan en zei: "Mijn honden zijn dood", de tranen sprongen in zijn ogen en hij vervolgde: "de Setter is in mijn armen gestorven, zomaar ineens was hij dood. We hebben de dierenarts gebeld en toen die kwam was er niets meer aan te doen". Dan kan je niets anders doen dan zeggen dat dat vreselijk is natuurlijk, met trillende mond gng hij verder: "De andere hond was al heel lang ziek, had het aan zijn longen en hij zou het ook niet lang meer maken. De dierenarts zei toen dat die hond een paar moeilijke weken zou krijgen en het waarschijnlijk niet zou overleven, die heeft toen diezelfde avond ook een spuitje gehad". Inmiddels stonden zijn ogen vol tranen en dan hou ik het ook echt niet droog hoor, dan sta je daar met een vreemde man samen met wel hele vochtige ogen. We hebben nog even verder gepraat, over dat je weet dat het kan gebeuren, dat je er rekening mee moet houden dat de hond eerder gaat dan jij, maar het is en blijft vreselijk natuurlijk. Ruim veertien jaar waren ze allebei en dat is een mooie leeftijd voor grote rashonden. Ik hoop dat Simba zeker die leeftijd haalt en dat ik dat dan ook nog mag meemaken, want ook dat is niet zeker hè....... en van het weer word je ook al niet vrolijk......