Kort maar krachtig



We waren bijna te laat, Ina en ik. Gelukkig begon de herdenkingsdienst ook iets later zodat het niet opviel. De N57 was gedeeltelijk afgesloten zodat we om moesten rijden, dat gaf niets want we waren ruim op tijd weggegaan, maar ja, we zaten te beppen en niet goed op te letten, misten een afslag en opeens wisten we niet meer waar we waren, we hebben zodoende heel Walcheren gezien. Joop was er al lang, die was op eigen houtje gegaan, want hij moest eerst in Goes op een afspraak zijn. Wij hebben dus van tevoren geen tijd om handen te schudden gehad en konden gelijk doorlopen. Onder de dienst wel ruimschoots tijd om rond te kijken en mezelf af te vragen wie wie ook weer was en daarna konden we de famile condoleren natuurlijk. We liepen bijna achterin de rij, dus het duurde best lang eer we aan de beurt waren. Toen ik eenmaal mijn kopje kofiie op had en met deze en gene een praatje had gemaakt, kwamen ze al om ons te verzoeken de ruimte te verlaten, dat was wel erg snel. Het crematorium wordt verbouwd op het ogenblik, 's morgens wordt er verbouwd en 's middags aan de lopende band gecremeerd. Jammer! Er was geen tijd om ook nog eens even met de neven, mijn oude klasgenootje (die met één van die neven getrouwd is) en de rest van de familie te kletsen, er was geen tijd voor gezelligheid. Maar de neven en nichtendag hangt nog wel steeds in de achterhoofden, dat heb ik wel begrepen. Het ziet er naar uit dat we elkaar binnenkort weer gaan ontmoeten, Oom Jan (de laatste broer) is ernstig ziek en kon er zodoende ook niet bij zijn, misschien hebben we dan meer tijd om eens echte afspraken te maken en eindelijk eens iets te regelen.


Ria Woensdag 06 September 2006 at 11:44 pm | | Standaard
Gebruikte Tags:

Geen reacties

(optioneel veld)
(optioneel veld)

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.