Toerisme
Vanaf het viaduct zien wij de autoweg die recht
maar als je je wat bukt in flauwe bochten
door de avond gaat. Wind waait soms flarden licht
tussen de wolken door. Regen in ons gezicht.
Om wat toeristen komen doen wanneer dit eiland
zon belooft staan folders vol. Geen zee te hoog
die hen niet boeit al groeien dorpen dicht met
uitzichtloze huizen die niemand heeft bedoeld.
In lange rijen schuiven auto's aan, parel-
snoer van lampen, lijnen trekkend langs
de autobaan. Als een volleerde jager leg
je aan en schiet het wild dat ongemerkt
illusies doodt in ons bestaan: schoonheid ervaren
als een straf. We gaan naar huis, drukken de foto's af.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande"
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam - 1986
Met dank aan Marlies die me dit gedicht toestuurde.
Ik had voor een foto vanaf het viaduct kunnen kiezen , een prachtig vergezicht of een mooie strandfoto, ik heb er zoveel dat de keuze moeilijk was, maar eigenlijk toch ook weer niet. Na de ramp kwam de ontsluiting van ons eiland met alle gevolgen van dien, vandaar een caisson bij Serooskerke.
elf reacties
Yep, een caisson.. Liggen er nog verschillende op het eiland. De meest indrukwekkende bij OUwerkerk denk ik..
Mooi gedicht. Maar ik ben er nog nooit geweest. Van mij had je dus wel overal een foto van mogen plaatsen.
sinds afgelopen weekend ben ik fan van Johanna Kruit. ik denk dat jij het ook wordt.http://www.leestafel.info/Poezie/productssimple39.html
Ik vind zulke foto`s nog het allermooist, en dat gedicht past er perfect bij!