Slecht uit de verf
klik
Ook nog maar een foto van Yara. 't Lijkt wel of ze er maar een beetje bijhangt de laatste tijd, maar niets is minder waar natuurlijk, ze is druk met het tekenen van een boek waarvan bijgaande foto's. Als ik het goed begrijp heeft elke tekening een verhaal, maar of dat ook duidelijk uit de verf komt moeten we nog even afwachten, mooi wordt het zeker.
Nietsvermoedend liep ik vanmiddag door het dorp met Simba, netjes aangelijnd zoals meestal in het dorp. Tot er opeens vanuit een tuintje een hond luid blaffend kwam aangerend inclusief bijtneigingen, het scheelde een haar. Simba is niet agressief dus die reageerde eigenlijk niet, de andere hond werd teruggefloten en uit de tuin hoorde ik, "viel ze nu alweer een hond aan?" Ik ben verder gelopen en heb niet gereageerd, ik ben van nature ook niet agressief. We schoven aan bij het baasje op het terras van Salud, Joop had daar voetbal gekeken en dat was reuze spannend begeep ik. PSV kampioen, wie had dat nu verwacht, ik zeker niet, want ik houd me niet met voetbal bezig. Afijn we namen een drankje en genoten van het heerlijke weer, het was gezellig.....tot het moment dat eerdergenoemde hond langs kwam lopen, met baasjes en een kindje in de wandelwagen. Toen was natuurlijk het hek van de dam, Simba herkende haar al van verre. Natuurlijk hielden we haar vast en er gebeurde verder niets, maar vanaf dat moment was ze erg waakzaam. Jongens op het terras hadden ook steeds de neiging naar voorbijkomende hondjes, wel of niet in een mandje op de fiets, te gaan blaffen, erg leuk....(ik kon er ook best om lachen en Simba spitste alleen maar haar oren.)
Inmiddels waren Michael en Dana aangeschoven, de zoon van Ina en zijn vriendin. Heel gezellig. We hebben samen een hapje gegeten en Michael had de riem van Simba rond zijn stoelpoot gedaan. Na het eten had hij een sigaretje gepakt en daarmee was blijkbaar de riem vanonder de poot gegaan, dus toen er een paar jongetjes op skates langskwamen, vloog Simba daar al blaffend op af, ze heeft het daar niet op, ik weet dat en hou haar dan ook altijd extra in de gaten. Ze doet ze niks, ze blaft alleen maar, maar die ventjes schrikken zich wel rot natuurlijk. Afijn toen kreeg ik dus een hoop commentaar van die jongens die maar steeds die blaffende hondjes nadeden, ik had gelachen zeiden ze, terwijl ze zelf al die tijd niets anders deden, om andere dingen weer wel, maar ook niet altijd even mens en dier vriendelijk zal ik maar zeggen. Ik ben naar ze toe gegaan en heb zo goed en zo kwaad dat ging even uitgelegd hoe het zo was gekomen, geen idee of ze het begrepen hebben, gelukkig ken ik mijn hond beter dan hun....
Nou Ria, weer heel wat meegemaakt. Wat een mooie meid, die Yara!! Wat heerlijk zo’n hond die over het algemeen dan kalm blijft. De mijne vroeger, die ik met zijn riem aan een gietijzeren bistrotafel had vastgelegd, vloog een keer op, toen zijn ‘aartsvijand’ eraan kwam. De tafel vloog helemaal over de straat. Gelukkig is het goed afgelopen.
Prettige koninginnedag morgen!!!