Na de ramp
De foto is van mei 1953.
We zijn weer terug in Dreischor na een verblijf van drie maanden in Rotterdam.
Morgen is het 1 februari en natuurlijk sta ik er weer even bij stil.
Vijfenvijftig jaar geleden en zoals zo vaak rond deze tijd stormt het.
Hier zijn wat filmpjes te zien.
twaalf reacties
Het ziet er daar op de achtergrond nog wat pruttig en aangeslagen uit, en daarvoor sta jij te lachen in het zonnetje met een mooie strik en een nieuwe pop, een beetje symbolisch voor het Zeeuwse luctor et emergo!
Ja, jij hebt het echt meegemaakt en zo iets vergeet je nooit meer. Ik moest ook aan je denken. Wij hadden in Brabant evacué‘s uit Zeeland. De moeder en een zus waren verdronken en natuurlijk heeft dat ook veel indruk op mij gemaakt.
De Watersnoodramp was voor mijn tijd, maar de verhalen erover hebben tijdens mijn lagere schooltijd een grote indruk gemaakt.
Het moet op jou als kind een onuitwisbare indruk hebben gemaakt.
die zaterdagavond waaide bij ons in het verre Limburgse Stein het zware wollen tafelkleed heen en weer door de storm.
Ik verwachte onze tweede en toen ik die zondagmiddag op de radio hoorde wat er gebeurde dacht ik: daar zijn ook vrouwen bij zoals ik, met een kind in de wieg en een kind in de buik. Die op een afbrokkelend dak op redding hopen. Toen wisten we nog maar de helft..
ohhhh, een echte schildpadpop!zoëen kreeg ik ook, een maand of twee later, toen ik aan mijn blinde darm was geopereerd. en wij weer onder onze oude dekens sliepen omdat de nieuwe, die we pas hadden, als hulpgoederen naar zeeland waren gestuurd, waar de mensen niets meer hadden na de overstromingen. bij elke een beetje serieuze storm denk ik weer aan de beelden uit de krant van toen en sinds een paar jaar speciaal aan jou….
Ik zag het in het nieuws vandaag en moest aan jou denken.