Strak plan
Zo gaat dat dan als de duiven binnen komen, het duurt even maar dan hoppen ze achter elkaar het hok in.
Vanmorgen kwam Ina onverwachts op de koffie. Als ex kapster is er maar eentje die haar haar goed knipt en dat is Miriam natuurlijk, daar was ze even langs geweest voor een knipbeurt. Het was heerlijk in de zon, die inmiddels weer achter de wolken is verdwenen.
Ik heb alweer gemaaid en geknipt en weet ik wat allemaal nog meer, het wordt wel een beetje afgezaagd zo, maar het lijkt of de rek er even uit is, qua belevenissen en ook uit mij. Foto’s maken komt ook al niet van.
Vanmiddag kwamen de bestelde spijkerbroeken, ook eentje voor mij… ik kon er wel in, maar je moet niet vragen hoe. Ik ben dus maar eens op de weegschaal gaan staan na zoveel jaar en dat viel eigenlijk best tegen. En omdat Ina vanmorgen vertelde dat ze aan de lijn was, ga ik dat voorbeeld maar eens volgen, er moet ook bij mij wat af, het wordt te gek, straks groei ik dicht. Vier kilo is niet veel, maar toch even de moeite waard om me net weer wat beter te voelen en gewoon weer in de goeie maat broek te kunnen, deze gaat voorlopig even terug. Ik ben niet zo’n optimist die wacht tot hij past, dat werkt niet, voorlopig koop ik gewoon even niets, dat lijkt me beter.
Wat leuk, die duifjes. Ze zijn best wel gehoorzaam, he? Heel goed, vier kilo is niet zo bar veel. Dat is wel te doen. Wat gaat dat toch geniepig en ongemerkt, dat aankomen