Sentiment
Deze bus stond vanmiddag op het dorp en ik moest gelijk aan mijn oom Han denken. Jaren heeft hij in zoiets gereden in de tijd dat hij aannemer was en ook nog de jaren erna toen hij al lang en breed met pensioen was, hij vond zo’n lage auto maar niets.
Oom Han was ook de eerste van de nabije familie die een auto had, ook een Renault, kenteken TT-55-25. Ik heb er al vaker naar gezocht en ik weet zeker dat er een foto van moet zijn, gemaakt op de dag dat hij ons meenam naar de Efteling. Wat een feest was dat, we woonden al op Zonnemaire, dus het was na de ramp.
(Janny als je dit leest, wil jij dan ook eens zoeken en hem meebrengen als jij hem wel hebt, dan kan ik hem scannen).
En dan plaats ik nog een keer, ik deed dit ook al eens in 2005, een mail die ik toendertijd kreeg van Teun Rosmolen, ik heb daarna nooit meer iets van hem gehoord.
De mail vind ik prachtig, vooral omdat hij dingen vertelt over oom Han die ik toen nog niet wist:
_Geachte mevrouw,
Toevallig, omdat ik de “soepkokerij” zocht, kwam ik op uw pagina terecht. Wat een werk maakt u daarvan!
Zo doorlopend, kwam ik het onderwerp “oom Han is jarig” tegen. Dit moet wel Han Prince van de wagenmaker in de Dijkweg op Serooskerke zijn geweest. Ik las enige tijd geleden dat hij was overleden.
Hoe kende ik Han Prince? Wel, vanaf 1947 woonde ik met mijn ouders in Renesse. Zo vanaf 1950 begonnen mijn vrienden en ik met radio te hobbyen. Er was nog heel weinig materiaal te krijgen, het moest allemaal van bevriende relatie’s komen, want veel geld hadden we óók al niet. Met reparatie’s verdienden we wat bij.
Als we eens erg omhoog zaten met technische problemen, dan fietsten we naar Han Prince. Hij had een prachtige radio werkplaats waar hij mooie toestellen bouwde en repareerde. Hij had ook een voor ons onbereikbaar meetapparaat waar je radiolampen mee door kon meten. Voor een dubbeltje per lamp deed hij dat voor ons. Hij wist overal een oplossing voor. Omdat hij een goede hout-vakman was, bouwde hij ook zelf de radiokasten. Ik heb eens een grote luidspreker bij hem gekocht, die ik nog steeds bezit. Ook kochten we regelmatig onderdelen bij hem.
Voor buiten evenementen had hij een grote geluidsversterker gebouwd, de grote luidspreker zat niet in een hoorn of in een kast, nee, op een grote hartvormige plank, het klonk prachtig.
Hij had een autootje, ik meen een kleine Renault 4, met de motor achterin. Hij had daar zelf een autoradio voor gebouwd.
We hoorden toen ook dat hij in de oorlog een tabak snijmachine voor de zelf geteelde tabak had gebouwd. Hij was veelzijdig. Zijn Vader, die ik me herinner als een klein mannetje, een beetje krom lopend, was ook nog steeds druk bezig in de wagenmakerij.
Ach ja, zomaar wat herinneringen. Met een van de vrienden halen we nog wel eens herinneringen op uit die tijd. Hij woont al 40 jaar in Duitsland, maar komt regelmatig naar z’n huis in Brouwershaven.
met vriendelijke groet,
Teun Rosmolen Zierikzee._
Geweldig he!
Inderdaad, de historie herleeft.