Verenigingsleven
Gisteravond waren we op de jaarlijkse mosselavond van de duivenvereniging waar Joop sinds kort lid van is. Ze hebben een eigen clubhuis in de buurt van de Dikke Toren en het was voor mij de eerste keer om eens kennis te maken met de andere leden. Jammer genoeg waren er niet veel aanwezig, een man/vrouw of twintig. De leermeester van Joop viel goed in de prijzen (zie foto) en Joop had er ook eentje, een waardebon voor de dierenwinkel van de voorzitter, altijd leuk.
Het is toch weer heel anders dan de WVS waar hij ooit voorzitter van de jeugdcommissie was en de tennisvereniging van ons dorp, die hij hielp oprichten en ook een tijdje voorzitter van was. Met de bijen heb ik eigenlijk nooit meegedaan, ik weet niet hoe dat kwam.
Het was gezellig mossels eten met salades en patat, grappen over en weer, maar toch proefde ik ook een beetje interne nijd, niet iedereen was tegen iedereen even vriendelijk, ik heb me goed vermaakt vooral met het observeren van het een en ander. Toen de bingo begon zijn we afgehaakt, we kunnen Didi tenslotte nog niet al te lang alleen laten…, maar volgende keer doen we zeker ook daar aan mee.
zes reacties
Leuk dat je er ook om kunt lachen. In verenigingen liggen nooit alle mensen elkaar, maar gelukkig trek jij je daar niks van aan en Joop denk ik ook niet?
Wat een prijzen, niet???
Dat beetje haat en nijd zie je echt overal.
Ik zie dat altijd pas na een aantal weken en soms zelfs maanden, ik let er niet echt zo op geloof ik.
Een beetje haat en nijd over en weer is zeker het echte verenigingsleven. Maar leuk van de bon van Joop uit de winkel van de voorzitter(bij ons noemen ze dat belangenverstrengeling) Maar Joop heeft weer een bon voor duiven voer.
Dat verborgen venijn kom je na verloop van tijd overal tegen. Jammer en vreemd ook dat dit bij jullie vuurdoop al aan het licht kwam!