Paadje binnendoor
“Wat is dat eigenlijk voor padje?” vroeg Joop vanmiddag toen we onderweg waren naar het dorp en een paar mensen voor ons er in verdwenen.
“Dat is het ‘padje van Veane’ Joop, dat weet toch elke Schearendiekenear.”
Hij niet blijkbaar, vandaar dat we er maar eens doorheen gelopen zijn.
Zoveel jaar al hier wonen en nog nooit door het padje van Veane gelopen, ik kon het me haast niet voorstellen en druk dat het er was!
Iedereen die we tegen kwamen zei het ook: “wat ist ier druk!”.
Vanmorgen de dag begonnen met een bezoekje van mijn zus. Ze reden voor me toen ik uit de winkel kwam, dus we deden samen een rondje rond het dorp. Ik dacht dan kan ze overstappen, omdat het regende, maar dat bleek niet de bedoeling, Freek keek uit naar een goede parkeerplaats voor de camper en liet daarna Janny uitstappen voor ons huis. Zodoende kwamen we tegelijkertijd aan.
We zijn weer bijgekletst en hebben geproost op Hare Majesteit.
Jammer dat we het nog niet met zijn vieren konden doen, al blijf ik goede hoop houden, eens moet je toch het verleden kunnen laten rusten, zoveel tijd hebben we niet meer en het is zeker niet alleen maar onze schuld dat het zo gelopen is.
We hebben vanmiddag heerlijk een tijdje op het terras gezeten, in de zon, met een roseetje en een biertje, helemaal nuchter kijk ik dus de wereld niet meer in en straks gaan we nog een hapje eten, ‘t is feest!
zes reacties
Feest? welk feest dan. Het is gewoon een vrijdag voor mij, wel mazzel dat ik vrij heb en daardoor het een en ander in het huis kon doen.
Nou, die Joop toch. In je eigen dorp het padje niet kennen en nog wel zo’n keurig padje, waarop niet dát aan te merken valt.
Ik begrijp dat ik zeg het maar ronduit je met je zus wel contact hebt nu, maar niet met haar man.
Hele trieste dingen. Ik heb het ook meegemaakt in mijn familie; ‘t is zo jammer, zo zonde ook.
Blijf vrolijk, Ria!!
Ontzettend gezellig padje, zeg, netjes bijgehouden ook hahahaha… Joop is er nu natuurlijk niet meer weg te slaan.
Tja, misschien komt Freek toch nog eens een keer tot het inzicht dat er eens wat zand over de gebeurde dingen gestrooid moet worden. Gewoon moed houden.