Even terug
Een tijdje geleden plaatste ik dit stukje naar aanleiding van het mailtje van Tineke Geelhoed, vanmiddag ging ik eens even terug voor de beloofde foto’s hoe het nu is.
Het straatje is niet moeilijk te herkennen, al jaren hetzelfde. de mooie meidoorns die er ook vele jaren hebben gestaan zijn nu weg, verder lijkt de tijd stil te hebben gestaan, op de auto’s na dan.
Bij deze is het verschil wel heel duidelijk, ik heb vooral op het putdeksel gelet.
Het oude Gemeentehuis in de verte en een puntje van de toren is nog net te zien.
Toen ik daar zo liep om de foto’s te maken, liepen er ook wat mannen in de straat rond een bootje, de deur van het huis van Tineke stond open en ik vroeg of hij daar woonde, dat was zo…. nou toen was ‘t niet moeilijk meer natuurlijk…. “mag ik even binnen kijken”, vroeg ik.
Het bleek dat er juist aan dat huis erg weinig gedaan was, alles was nog zoals vroeger.
Ik heb daar toch wel met vochtige ogen een rondje gedaan.
De keuken met de kap boven heb kookstel, het aanrecht, raampje ernaast en klein!!! Het klompekotje en boven de drie kamertjes, ik keek mijn ogen uit.
De kast in de kamer, de kamer zelf, alles nog precies zo.
En dan het stoepje.
Ook dat is er nog, Tineke had het er in haar eerste mail al over en ook voor mij is het overgetelijk.
Uren hebben we er op doorgebracht, altijd heerlijk in de zon.
Mijn moeder, mijn schooltas en het stoepje
En natuurlijk hebben zelfs onze kinderen er nog op gezeten.
twaalf reacties
@Tineke: Ik durfde niet veel foto’s te maken binnen, dat vond ik dan weer onbeschoft, maar ik stuur je zo nog wat.
Geweldig logje dit Ria. Ik ben ook eens terug geweest naar waar ik geboren ben, maar dat huisje was er niet meer.
Gelukkig staat hier in de buurt wel het huis uit mijn jeugd.
Heerlijk he dat terug zien van vervlogen jaren maar gelukkig staat het nog onze herinnerigen zijn er in gedachten nog de panden zij gesloopt.
Jeetje Ria wat moet dat vreemd zijn, maar tevens ook geweldig dat je daar binnen mocht kijken.
Kan me voorstellen dat, zeker als er zoveel hetzelfde is gebleven, je bij alles terugdenkt aan toen…
Vochtige oogjes maar een unieke ervaring ;)
(brengt me trouwens wel op een idee, nu wil ik ook gaan kijken waar ik ben opgegroeid)
De Volkskrant heeft deze zomer een dagelijkse rubriek, die “het tuinpad van mijn vader†heet. Lezers kunnen 2 foto’s van dezelfde plek opsturen, waaruit blijkt hoe die plek veranderd is.
Heb even een traantje gelaten bij het zien van deze log
Die jaar geleden hebben wij voor mijn geboortehuisje
een foto gemaakt,drie generaties,durfde niet aan te-bellen,Het tuinpad van mijn vader!!!!!
Wim Sonneveld,Het Dorp,Beluister ik zo vaak op You Tube