De tijd is rijp
Deze viel eruit vanmorgen toen ik voorzichtig even aan de boom schudde en na de foto heb ik hem gelijk opgepeuzeld natuurlijk. Heerlijk! De rest ziet er nog erg groen uit, maar met een beetje zon, die vanmiddag gelukkig zijn best deed, kan het best hard gaan.
Na een zonnige wandeling, ging ik even terug naar de wol- en breiboetiek voor wol. Ik had inmiddels een modelletje uitgezocht, niks al te basic effen, maar een leuke streep, dat breit makkelijk. Elke dag een streep of twee, drie, vier…
De wolboerderij ondergaat een grondige verbouwing, maar blijft gewoon bestaan. Ans verloor afgelopen najaar haar man en krijgt nu de kinderen de boerderij voortzetten haar eigen appartement daar, een mooie oplossing.
Didi zat in de auto en het hondje dat daar liep begon te blaffen.
Ik vroeg of dat het hondje was dat altijd bij haar man was, ik kwam ze nogal eens tegen samen in de auto.
Het bleek niet hetzelfde hondje te zijn, die was namelijk een dag na de begrafenis overreden…
Dat vind ik dan weer zo apart, dat kan toch geen toeval zijn…
tien reacties
@Wieneke: Ja dat was ik, tien jaar heb ik het gedaan, begon ongeveer gelijk met Ans, zij heeft al die jaren dat er eigenlijk weinig gebreid werd toch volgehouden en nu gaat het weer goed! Ik vind het zo leuk voor haar.
O, dat is de hogere breikunst. Aan zulke dingen begin ik niet zo gauw. Ik zat altijd eindeloos te tobben of het breisel wel zou passen, ondanks een proeflapje, maar veel succes, Ria!!
Ja, dat hondje, één dag na de begrafenis; geeft wel te denken.
lekker, fruit uit eigen gaard.
Vroeger pikte ik regelmatig appels uit de boom bij de boer, die smaakten net even iets lekkerder ;)
Lekker vers appeltje, de rest komt straks allemaal tegelijk, dan kan je wel een lekker taart maken!
En dat van die hond is wel zeer appart ja.
lekker zo)n pruim uit eigen tuin,maar een eigen
gebreide trui begin ik niet meer aan,heb het heel veel gedaan.En dat hondje, toeval bestaat,nog niet zolang
geleden ervaren,baasje van 85 jaar stierf,en op de dag
dat hij werd begraven,lag hij dood in zijn mandje
Was jij nou degene die een wolwinkel ooit had of ben ik in de war? Heel apart geval zeg, van dat hondje. Als je in een hemel gelooft, dan zou je meteen denken: ‘Die twee zijn nou weer samen’. Ach, wie weet?