Licht en kwijt
Het is weer de tijd van korte dagen, lange schaduwen en als het even kan lekker midden op de dag naar buiten om zoveel mogelijk daglicht op te doen. Dat lukt mij nu aardig natuurlijk, ik heb niet anders te doen. Vreselijk vond ik de tijd dat we nog samen in Rotterdam werkten en 's morgens volop in het donker vertrokken om 's avonds in het donker weer thuis te komen, terwijl we de hele dag twee hoog onder de tl lampen zaten. Tussen de middag snel even een hap frisse lucht, een vers broodje van de bakker of een patatje van Bram Ladage en dan weer aan de koffie en de dropjes.
Dat doet me aan mijn ex collegaatje denken, ze moet deze maand bevallen, we hadden af en toe nog contact via Hyves, maar dat heb ik nu niet meer. Getrouwd en verhuisd, haar ben ik nu even kwijt.....
Joehoe Peet where aar joe!
twaalf reacties
Ja, P mopperde vandaag ook al over al die duisternis. Werken in dit jaargetijde is eigenlijk onmenselijk. Breien en een rondje lopen midden op de dag, zo hoort het.
Ja, vreselijk dat daglicht nauwelijks te zien. In Amsterdan heb ik dat een tijd gehad, kleine ramen in dat kantoor en TL buizen…Net alsof je ‘s nachts werkte, vreselijk. Dan hebben we het nu goed, Ria!! Mooie foto van Didi.
Ik ben ook veel buiten. Maar niet alleen als het licht is. Toen ik nog ploegen werkte heb ik soms periodes gehad dat ik weken geen daglicht zag. Vreselijk
Gelukkig heb je je weblog, en wie jou zoekt kan je hier wel vinden! En wie niet zoekt is het niet waard.
Donkere dagen, ik vind het niks.
Dat is het enige nadeel van werken, je ziet zo weinig…