1 februari
Op veel plaatsen werd, zoals elk jaar, de ramp van 1953 weer herdacht. Ik ga daar nooit heen, maar sta er op mijn eigen manier toch wel even bij stil. 1 Februari sla je niet zo snel over, januari is om, weer een stapje dichter bij de lente en ja, ook de ramp... nu 58 jaar geleden.
Ik maakte een lange strandwandeling, het was opkomend water en dan zie je zo'n steeds verder het strand oprollende zee, nu bij rustig weer, maar ik weet ook hoe het er uit ziet bij storm. En af en toe kijk ik dan eens naar de duinen, op veel plaatsen hoog, breed en stevig genoeg, maar er zijn ook plaatsen waarvan ik denk: "is dit alles..." Ik hoop het in elk geval nooit meer mee te hoeven maken en het is goed dat er elk jaar even bij stil wordt gestaan.
Er komt ook een musical, dat vind ik dan weer een beetje dubbel, een musical heeft toch iets vrolijks, nu ja misschien moet ik gewoon eens gaan kijken.
Belangrijk! Kijk ook even bij de update(s) van gisteren!
tien reacties
Het mag nooit vergeten worden, en we moeten waakzaam blijven!
Nu en in de toekomst!
Mooie woorden, maar wel waar.
Ik was 1 jaar toen deze vreselijke ramp gebeurde,en ons gezin
werd van Zonnemaire naar elders overgebracht.Mijn oma heeft ons later veel over de watersnoodramp verteld.Zo iets vergeet
je nooit.!!!!!
Kwam hier via een tip van Downer.
Ja de watersnoodramp staat in mijn geheugen gefrift misschien omdat ik dat jaar geboren ben.
Heb nog steeds dat zwart/wit fotoboek “De Ramp” blijf ik indrukwekkend vinden.
Hoewel wij ver weg woonden van het water, in Hengelo destijds, heeft de waternoodsramp op iedereen grote indruk gemaakt. Ik was toen twee jaar en heb er niets van meegekregen maar het boek waar Leidse Glibber het over heeft, groot formaat fotoboeken met zwart wit foto’s, genaamd ‘De Ramp’ hadden wij thuis en werd heel veel bekeken. Waar het boek is gebleven na het overlijden van mijn ouders weet ik niet.
Wat weet Rabelingkkk daar nou van!