Ingelijst
Dit zijn ze dan, de drie borduurwerkjes die misschien al twintig jaar in een laatje lagen, nu met een mooi aluminium kleurig lijstje achter ontspiegeld glas. En leuk dat het staat in de badkamer! Ben nu toch wel blij dat ik het gedaan heb.
Waar ik niet blij mee ben is het verhaal van een mevrouw die ik ooit eens volgde op Twitter. Ik kwam toevallig haar naam tegen en ging haar volgen omdat ik haar kende van vroeger, ze woonde toendertijd een dorpje verderop. Ze verwelkomde me toen ik haar en zij mij toegevoegd had en dat was het. Ik weet niet meer wat ik gezegd heb hoor, gewoon iets van 'leuk elkaar hier tegen te komen' , geen sjoege. Toen deed ik een DM (direct message) en nog één, want ik vond het raar dat ik geen enkel teken van herkenning kreeg. Tot ik uiteindelijk een berichtje kreeg dat het haar maar beter leek elkaar te ontvolgen, okee dan, ik legde me er maar bij neer.
Tot een tijdje geleden er een ontmoeting van wat Twitterende mensen op het strand was, daar was ze ook weer bij en omdat ik verder niemand kende ging ik er niet heen, toevallig liep ik wel op het strand toen zij daar ook liepen, ik maakte een foto en plaatste die op Mobpypicture, niks aan de hand.
Zoals jullie weten loop ik vaak op het strand, eergisteren ook weer in inmiddels wist ik dat die mevrouw twee grote honden heeft, maar echt geloof me of niet er lopen heus wel vaker mevrouwen met twee grote honden hoor. Toen ik boven op de duinen liep zag ik heel in de verte iemand lopen, met.... juist! Ik zoomde zover mogelijk in met mijn cameraatje en maakte een fotootje, geen idee of er iets herkenbaars op stond.
Eenmaal thuis bleek hij best scherp en ik had zo'n vermoeden dat ze het was, dus ik plaatste hem op Mobypicture aan haar gericht, met het idee dat ze het misschien wel leuk zou vinden.... en dat was dom!!!
Dat was heel dom, want hoe kon ik verzinnen dat het ons misschien wel wat nader tot elkaar zou brengen, dat ik zelfs misschien wel hoopte een reactie terug te krijgen, ik wil namelijk altijd graag met iedereen vriendjes zijn en dat is ook al dom.
negentien reacties
@Renesmurf: Zeker jammer, ook omdat je toch elkaar soms tegenkomt, op twitter of irl.
@Wieneke: Lekker! Proost!
En nu wil iedereen die foto zien, met een vergrootglas erbij. Op haar eigen twitter is ze trouwens een stuk herkenbaarder. Maar maak je niet druk joh. Geniet maar lekker van je ingelijste vogeltjes. In de badkamer, daar zullen ze zich best thuisvoelen 
@Aargh en Giva: Ik kan er gewoon niet tegen, want wat geeft haar het recht zo negatief over mij te lullen? Ze neemt niet eens de moeite me beter te leren kennen en als ze het dan helemaal niet meer weet verder te vragen.
@Sjoerd: Ja, dat heb ik een tijd gedaan, ik snap gewoon niet waarom ze zo haatdragend is, dat zou ik echt weleens willen weten.
Het zit in de vrouwengenen, willen dat iedereen je aardig vindt. Ooit was dat nuttig voor overleven in een kleine groep waarin je op elkaar was aangewezen, nu kan die eigenschap ons af en toe behoorlijk ongelukkig maken. Maar het hoeft niet meer, als iemand uit je enorme digitale kennissenkring je een trut of een idioot vindt, wat dan nog? Veeg de vloer aan met die genen en laat het probleem lekker liggen waar het hoort, bij die ander z’n lange tenen 
Sommige mensen zijn onnavolgbaar. En tot een zeker hoogte hoef je iemand ook niet te begrijpen. Het is dan maar zo.
Welkom in de rij!
Sinds bloggen en twitteren een dagelijkse bezigheid werd heb ik dit al een paar keer meegemaakt bij mensen om meheen en ook zelf. Ook ik werd er akelig van, maar de reageerders hieboven hebben gelijk: Die spoort niet.
He, waar maakt dat mens zich wel druk om.
Ik weet niet of je haar tweets kan lezen, ik wel in ieder geval. Ze is een mopperkont en het volgen niet waard.
Jammer he, zeeuwen onder elkaar zo met elkaar omgaan.