Niet of toch maar wel
We komen wel, we komen niet, we komen toch maar wel, het was een hoop gehannes vandaag en natuurlijk had ik er ook rekening mee gehouden qua hapjes enzo. Niet zoveel meer als anders hoor en ik had gelukkig ook nog geen soep gemaakt. 't Is elke keer wel weer wat. Maar ze kwamen toch nog even de kar terug brengen, vooral omdat de kinderen dat wilden. Die hadden ook al snel het kikkerdril in de vijver ontdekt en gelukkig had ik nog lege honingpotjes om het in te doen. Of ze ook daadwerkelijk mee naar huis genomen zijn weet ik niet, want mama vond het maar niets geloof ik, zo'n potje stinkende drel...
Eind van de middag reden we nog even naar het dorp voor een roseetje en een hapje, het was weer veel te gezellig natuurlijk en zodoende werd het al later en later terwijl er weer een andere verplichting wachtte, kinderen van exen moeten nu eenmaal weer op tijd thuis zijn.
Een bewogen dag.
Love you Lou.
tien reacties
Ik vraag me dat ook iedere dag weer af op mijn blog, komen ze wel of komen ze het niet lezen. Maar ik zet geen koffie.
Ik denk ook altijd “nee” maar soms toch “ja” en dan sla ik me daar ook wel weer doorheen.
Het is leuk en zo, maar toch, niks is nog leuker, maar dat komt een andere keer dan wel weer.
Ach het is ook overal het zelfde,heel herkenbaar.
Zo tezien was het vanmiddag weer een gezellige boel,en wat een
toepasselijk liedje van Lou.
Ik zag Joop op de hoek van de bar,heeft hij nog last van zijn
jicht.????
Haha, lijkt me heerlijk zo’n potje dril in andermans vijver te kiepen…