Terug in de tijd
Het huis waar mijn zus en ik geboren zijn. Afgelopen zaterdag reed ik er weer voorbij, ik dacht dat het Vlasmarkt was en omdat ik toch een rondje toerde voor wat foto's ging ik richting Dreischor. Ik vond het al zo vreemd dat ik zover door kon rijden, meestal is dan alles afgezet.
Ik parkeerde aan het begin van de Welleweg. Er kwam een mevrouw op de fiets aangereden en ik vroeg of het geen Vlasdag was. "Nee, dat is volgende week pas, vandeage môje nea Burgh" (Burghsedag)
We maakten een praatje, ze kwam me bekend voor en ik haar ook blijkbaar, want .. "jie bin toch van van Felius, van de pliesie?" Nou en toen wisten we het weer. Het was Riet Klippel en ik moest maar even wachten dan kon ik een parkeerkaart krijgen voor volgende week. Ze heeft een minicamping en dus veel teveel van die kaarten. Haar man, Piet? Kees? Wim? Remeeus herkende me niet, maar hij is ook een stuk ouder dan mij ;)
Daarna reed ik door naar de Bogerdweg. De buurvrouw was druk in de tuin en ik vroeg of ze dacht dat de buurman thuis was, ik had mijn stoute schoenen aan. 'Ja hoor, ik denk het wel, want zijn auto staat er'. Ik vertelde mijn plannen en ze dacht dat hij het wel leuk zou vinden.
Nou en toen drukte ik dus op de bel en er deed een meisje open, zijn dochter. Pa kwam er al snel bij en ik mocht binnenkomen... en toen stapte ik in het kleine vierkante halletje, met nog precies dezelfde granieten vloer, met rondom de donkere rand. Dat herkende ik gelijk. Er is wat indeling betreft niets veranderd.
Na het halletje stap je in de kamer waarin in de hoek nog steeds een houtkachel staat, in die kamer, vroeger woonkeuken denk ik is een 'dikke deur' naar een andere kamer. Die wand is dik omdat daar kasten in zitten, daar staat ook nog steeds een houtkachel. Volgens mij zat mijn moeder daar vaak te naaien, ik weet het niet meer, maar vertrouwd en herkenbaar was het zeker! De keuken is natuurlijk wel vernieuwd en staat op een andere plaats, maar ook die ruimte kwam me nog heel bekend voor.
Ik had van tevoren gezegd dat ik niet boven hoefde te kijken, omdat ik daar toch waarschijnlijk niets meer van wist. Daar heb ik spijt van, want juist op die zolder en bovenverdieping beleefde ik mijn laatste uren in dat huis, terwijl het water maar hoger en hoger kwam...
De huidige bewoner heeft het erg mooi opgeknapt. Het is opnieuw gevoegd en de tuin is netjes. Daarom plaats ik niet de foto die ik een paar jaar geleden nam, maar ga ik nog eens terug, misschien wel samen met Janny, om ook nog even boven te kijken.
veertien reacties
Het huis waarin je geboren bent blijft altijd speciaal, maar voor jou zal het wel extra speciaal zijn, als je ooit op zo’n heftige manier afscheid van het huis hebt moeten nemen. Dat het er nu nog helemaal zo staat, wat een geluk.
Wat mooi, dat dat er allemaal nog is en met liefde opgeknapt.
Mijn geboorteplek is er nog wel maar allang gefuseerd met een ander ziekenhuis, niet erg romantisch.
Mijn geboortehuis is niet meer. Jaren geleden tegen de vlakte gegaan.
Het huis waar ik een groot deel van mijn jeugd beleefde is er nog. En ook nog in de familie.
@mack: Ja hoor, die kwam ik daar ook nog tegen. Hij stond op het punt een weekje weg te gaan. Mevr. De P zat achterin. Het gaat goed met ze.
Mevrouw de P. zat achterin?? In de luxe positie, als in een Mercedes met chauffeur, of in de onderdrukte positie, als in de Opel kadett en met hoofddoek?
@Mack: Lol! De P. scheurt nogal met zijn Berlingo geloof ik, dat vindt ze niet fijn, volgens mij schreef hij daar ooit ook eens een stukje over.
Ach Ria, ik leef zo met je mee, dat ik er helemaal sentimenteel van word. Ja, ook boven gaan kijken, hoor!
Moet je zeker doen anders krijg je spijt ,net als ik.Veertiendagen geleden stond ik namelijk met mijn kleinzoon van zeven voor mijn geboortehuisje.Had het idee dat ons huisje en voortuintje steeds kleiner word.Ik had mijn stoute schoenen niet aan,en durfde niet aan tebellen…daar heb ik nu spijt van.!!